Aleksy Wdziękoński
Aleksy Wdziękoński (ur. 13 sierpnia 1892 w Kijowie, zm. 30 stycznia 1946 w Jerozolimie) – polski dyplomata i urzędnik konsularny.
 Aleksy Wdziękoński w 1934 | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 sierpnia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 stycznia 1946 |
| Kierownik Konsulatu RP we Wrocławiu | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Kierownik Konsulatu RP w Essen | |
| Okres |
od 1932 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Konsul Generalny RP w Jerozolimie | |
| Okres |
od 1943 |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys edytuj
Posiadał tytuł naukowy kandydata nauk ekonomicznych. W polskiej służbie zagranicznej od 1921; m.in. pełnił funkcję szefa kancelarii w poselstwie w Charkowie (1921–1923), w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (1923–1925), attaché w Strasburgu (1925–1926), wicekonsulem w Tyflisie (1926–1929), wicekonsulem w Bytomiu (1929), konsula/kier. konsulatu we Wrocławiu (1929–1932), konsula w Essen (1932–1933), radcą ministra/naczelnikiem wydziału prasowego departamentu politycznego MSZ (1934–), działalnością opiekuńczą nad uchodźcami polskimi w Rumunii, również w strukturach Amerykańskiej Komisji Pomocy Polakom (1939–1940), konsulem generalnym w Jerozolimie (15 czerwca 1943 – 30 stycznia 1946). Od lipca 1945 działał nieoficjalnie, ponieważ Wielka Brytania cofnęła uznanie Rządowi RP na Uchodźstwie.
Zmarł w Jerozolimie. Został pochowany w polskiej kwaterze cmentarza katolickiego na wschodnim zboczu góry Syjon wśród mogił polskich uchodźców wojennych.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1946)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1932)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Złoty Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Korony Włoch (Włochy)
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia)
- Krzyż Komandorski Order Trzech Gwiazd (Łotwa)
- Krzyż Oficerski Orderu Korony (Belgia)
Przypisy edytuj
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu konsularnem”.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 606 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej za granicą”.
Bibliografia edytuj
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej, MSZ Warszawa, za lata 1933–1938.
- Dubicki T., Działalność Amerykańskiej Komisji Pomocy Polakom na rzecz uchodźców polskich w Rumunii w latach 1939–1945, Dzieje Najnowsze, Rocznik XXIII – 1991, 4.
- Artur Patek, Teksty funeralne jako źródło historyczne. Przyczynek do biografii Aleksego Wdziękońskiego, konsula RP w Jerozolimie, „Polska Akademia Umiejętności. Studia Środkowoeuropejskie i Bałkanistyczne”, XXVII, Kraków 2018, DOI: 10.4467/2543733XSSB.17.008.9983 [dostęp 2020-06-16].