Alessandro Aldobrandini
Alessandro Aldobrandini (ur. 1 albo 10 maja 1667 we Florencji, zm. 14 sierpnia 1734 w Ferrarze) – włoski kardynał.
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 albo 10 maja 1667 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 sierpnia 1734 |
| Nuncjusz apostolski w Hiszpanii | |
| Okres sprawowania |
1720–1731 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
16 października 1707 |
| Sakra biskupia |
27 listopada 1707 |
| Kreacja kardynalska |
2 października 1730 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
27 listopada 1707 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Życiorys edytuj
Urodził się 1 albo 10 maja 1667 roku we Florencji, jako syn Giovanniego Francesca Aldobrandiniego i Camilli Pasquali[1]. Studiował na Uniwersytecie Pizańskim, gdzie uzyskał stopień doktora utroque iure[1]. Został kanonikiem bazyliki liberiańskiej i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej[1]. W 1701 roku został wicelegatem w Ferrarze, a rok później – komisarzem armii w Parmie i Piacenzy[1]. Pełnił także funkcje kleryka Kamery Apostolskiej i gubernatora Cesi[1]. 16 października 1707 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 7 listopada został mianowany tytularnym arcybiskupem Rodos, a dwadzieścia dni później przyjął sakrę[2]. Został później zaangażowany do służby dyplomatycznej i pełnił role nuncjusza apostolskiego w Neapolu (1708–1713), w Wenecji (1713–1720) i w Hiszpanii (1720–1731)[2]. 2 października 1730 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Quattro Coronati[2]. Zmarł 14 sierpnia 1734 roku w Ferrarze z powodu artretyzmu[1].