Alessandro Mattei

Alessandro Mattei (ur. 20 lutego 1744, zm. 20 kwietnia 1820 w Rzymie) – włoski duchowny. Arcybiskup Ferrary 1777–1807.

Alessandro Mattei
Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data urodzenia	20 lutego 1744
Data i miejsce śmierci	20 kwietnia 1820 Rzym
Arcybiskup metropolita Ferrary
Okres sprawowania	17 lutego 1777–2 kwietnia 1800
Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	26 września 1814–20 kwietnia 1820
Wyznanie	katolicyzm
Sakra biskupia	23 lutego 1777
Kreacja kardynalska	1779 (in pectore) 1782 (ujawnienie) Pius VI
Kościół tytularny	biskup Palestriny (1800–1809) biskup Ostii
Odznaczenia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	23 lutego 1778
Konsekrator	Bernardino Giraud
Współkonsekratorzy	Marcantonio Conti Giuseppe Maria Carafa
Konsekrowani biskupi Bonaventura Carenzi 31 grudnia 1808 Giacomo Giustiniani 20 kwietnia 1817 Nicola Mattei Baldini 20 kwietnia 1817 Francesco Cesarei Leoni 24 sierpnia 1817 Francesco Maria de Luca 12 kwietnia 1818 Salvatore Lettieri 12 kwietnia 1818 Domenico Novi Ciavarria 12 kwietnia 1818 Francesco Felice Tiberi 12 kwietnia 1818 Domenico Fendale 31 maja 1818 Isaia Volpe 31 maja 1818 Ignazio Ranaldi 31 maja 1818 Fabiano Giuseppe Giacomo Luigi Galliani 11 października 1818 Cassiodoro Margarita 27 grudnia 1818 Francesco Saverio Durini 27 grudnia 1818 Giovanni Battista Tomasuolo 27 grudnia 1818 Michele Virgili 18 kwietnia 1819 Francesco Alberini 18 kwietnia 1819 Pietro Francesco Galleffi 12 września 1819 Giovanni Francesco Falzacappa 29 września 1819 Pasquale Mazzei 29 września 1819 Carlo Cavalieri Manassi 27 lutego 1820 Bernardino D’Avolio 27 lutego 1820 Pasquale de Nicolais 27 lutego 1820

W 1779 mianowany kardynałem (początkowo in pectore, nominację Pius VI ujawnił dopiero 3 lata później). Po zajęciu Ferrary przez wojska napoleońskie w 1796 został aresztowany na kilka miesięcy. Po uwolnieniu negocjował i podpisał z ramienia papieża Traktet z Tolentino. Na Konklawe 1799–1800 był kandydatem frakcji proaustriackiej na papieża. Biskup Palestriny 1800–1809. Od 1805 był egzaminatorem kandydatów na biskupów z teologii. W 1807 został protektorem zakonu kapucynów, a rok później stanął na czele Datarii Apostolskiej. Subdziekan św. Kolegium i biskup Porto e Santa Rufina 1809–1814. Po zajęciu Rzymu przez Napoleona w 1809 wygnany z Rzymu do Paryża. Dziekan św. Kolegium Kardynałów od 1811. Napoleon Bonaparte zakazał mu noszenia oznak godności kardynalskiej za to, że podpisał bullę ekskomunikującą cesarza, a następnie odmówił udziału w jego ślubie. W 1813 na krótko został zwolniony po podpisaniu konkordatu z Fonainebleau, w styczniu 1814 aresztowano go ponownie i osadzono w Alais. W kwietniu 1814 ostatecznie uwolniony, powrócił do Rzymu. Pius VII zatwierdził go jako prodatariusza Stolicy Apostolskiej, a ponadto przeniósł do wakującej od 3 lat diecezji suburbikarnej Ostia e Velletri. W 1817 został archiprezbiterem Bazyliki Watykańskiej i prefektem Fabryki św. Piotra. 1819 odznaczony austriackim orderem św. Stefana. Zmarł w Rzymie po kilkudniowej chorobie.

Jego bratem był Lorenzo Girolamo Mattei.

Bibliografia

• The Cardinals of the Holy Roman Church (ang.). [dostęp 2013-05-11].