Algirdas Saudargas

polityk litewski

Algirdas Saudargas (ur. 17 kwietnia 1948 w Kownie) – litewski dyplomata, polityk, minister spraw zagranicznych w latach 1990–1992 i 1996–2000, poseł do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji. Ojciec Pauliusa Saudargasa.

Algirdas Saudargas
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1948
Kowno

Minister spraw zagranicznych Litwy
Okres

od 24 marca 1990
do 17 grudnia 1992

Przynależność polityczna

LKDP

Następca

Povilas Gylys

Minister spraw zagranicznych Litwy
Okres

od 10 grudnia 1996
do 9 listopada 2000

Przynależność polityczna

LKDP

Poprzednik

Povilas Gylys

Następca

Antanas Valionis

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy

Życiorys

edytuj

W 1972 ukończył studia w zakresie biofizyki w Kowieńskim Instytucie Medycznym, po których pracował w ośrodkach akademickich i naukowo-badawczych: w Instytucie Matematyki i Cybernetyki Litewskiej Akademii Nauk (1972–1977), jako wykładowca matematyki w Litewskiej Akademii Rolniczej (1977–1982), jako pracownik naukowy kowieńskiej filii instytutu badawczego związków chemicznych (1982–1986) oraz pracownik naukowy centralnego laboratorium naukowo-badawczego oraz laboratorium neurochirurgicznego Kowieńskiego Instytutu Medycznego (1986–1990).

Od 1988 zaangażowany w działalność Sąjūdisu. W 1989 był jednym z współzałożycieli Litewskiej Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej. W latach 1995–1999 pełnił funkcję jej przewodniczącego. W 2001 po zjednoczeniu partii ze Związkiem Chrześcijańskich Demokratów został wiceprzewodniczącym Litewskich Chrześcijańskich Demokratów.

W 1990 wybrano go do Rady Najwyższej Litewskiej SRR, przekształconej następnie w Sejm niepodległej Litwy. Był jednym z sygnatariuszy Aktu Przywrócenia Państwa Litewskiego z 11 marca 1990. W marcu 1990 w pierwszym rządzie niepodległej Litwy kierowanym przez Kazimiirę Prunskienė objął funkcję ministra spraw zagranicznych. Stanowisko zachował w trzech kolejnych gabinetach do grudnia 1992. W czasie pobytu w Warszawie w styczniu 1991 otrzymał upoważnienie do organizowania rządu emigracyjnego w razie zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności w związku z trwającą interwencją wojsk radzieckich na Litwie[1].

W latach 1992, 1996 i 2000 był wybierany do Sejmu kolejnych kadencji jako kandydat Litewskiej Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej. Od 1996 do 2000 ponownie pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych w trzech kolejnych gabinetach. W latach 2004–2008 był ambasadorem Republiki Litewskiej przy Stolicy Apostolskiej.

W 2008 poparł akces chadeków do Związku Ojczyzny. Jako kandydat tej partii uzyskał w następnym roku mandat deputowanego w wyborach do Parlamentu Europejskiego[2]. W 2014 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję na VIII kadencję[3].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Henryk Wisner, Litwa. Dzieje państwa i narodu, Warszawa 1999, s. 241.
  2. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2009. [dostęp 2013-10-05]. (lit.).
  3. Europos Parlamento rinkimai: konservatoriai ir liberalai švenčia. alfa.lt, 26 maja 2014. [dostęp 2014-05-26]. (lit.).
  4. M.P. z 1997 r. nr 65, poz. 632
  5. Указ Президента України № 1214/98 Про нагородження відзнаками Президента України. rada.gov.ua, 5 listopada 1998. [dostęp 2021-08-25]. (ukr.).

Bibliografia

edytuj