Algirdas Saudargas
Algirdas Saudargas (ur. 17 kwietnia 1948 w Kownie) – litewski dyplomata, polityk, minister spraw zagranicznych w latach 1990–1992 i 1996–2000, poseł do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji. Ojciec Pauliusa Saudargasa.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 17 kwietnia 1948 Kowno | |
| Minister spraw zagranicznych Litwy | ||
| Okres | od 24 marca 1990 do 17 grudnia 1992 | |
| Przynależność polityczna | LKDP | |
| Następca | Povilas Gylys | |
| Minister spraw zagranicznych Litwy | ||
| Okres | od 10 grudnia 1996 do 9 listopada 2000 | |
| Przynależność polityczna | LKDP | |
| Poprzednik | Povilas Gylys | |
| Następca | Antanas Valionis | |
| Odznaczenia | ||
| ||
ŻyciorysEdytuj
W 1972 ukończył studia w zakresie biofizyki w Kowieńskim Instytucie Medycznym, po których pracował w ośrodkach akademickich i naukowo-badawczych: w Instytucie Matematyki i Cybernetyki Litewskiej Akademii Nauk (1972–1977), jako wykładowca matematyki w Litewskiej Akademii Rolniczej (1977–1982), jako pracownik naukowy kowieńskiej filii instytutu badawczego związków chemicznych (1982–1986) oraz pracownik naukowy centralnego laboratorium naukowo-badawczego oraz laboratorium neurochirurgicznego Kowieńskiego Instytutu Medycznego (1986–1990).
Od 1988 zaangażowany w działalność Sąjūdisu. W 1989 był jednym z współzałożycieli Litewskiej Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej. W latach 1995–1999 pełnił funkcję jej przewodniczącego. W 2001 po zjednoczeniu partii ze Związkiem Chrześcijańskich Demokratów został wiceprzewodniczącym Litewskich Chrześcijańskich Demokratów.
W 1990 wybrano go do Rady Najwyższej Litewskiej SRR, przekształconej następnie w Sejm niepodległej Litwy. Był jednym z sygnatariuszy Aktu Przywrócenia Państwa Litewskiego z 11 marca 1990. W marcu 1990 w pierwszym rządzie niepodległej Litwy kierowanym przez Kazimiirę Prunskienė objął funkcję ministra spraw zagranicznych. Stanowisko zachował w trzech kolejnych gabinetach do grudnia 1992. W czasie pobytu w Warszawie w styczniu 1991 otrzymał upoważnienie do organizowania rządu emigracyjnego w razie zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności w związku z trwającą interwencją wojsk radzieckich na Litwie[1].
W latach 1992, 1996 i 2000 był wybierany do Sejmu kolejnych kadencji jako kandydat Litewskiej Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej. Od 1996 do 2000 ponownie pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych w trzech kolejnych gabinetach. W latach 2004–2008 był ambasadorem Republiki Litewskiej przy Stolicy Apostolskiej.
W 2008 poparł akces chadeków do Związku Ojczyzny. Jako kandydat tej partii uzyskał w następnym roku mandat deputowanego w wyborach do Parlamentu Europejskiego[2]. W 2014 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję na VIII kadencję[3].
Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (1997)[4].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Henryk Wisner, Litwa. Dzieje państwa i narodu, Warszawa 1999, s. 241
- ↑ Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2009 (lit.). [dostęp 2013-10-05].
- ↑ Europos Parlamento rinkimai: konservatoriai ir liberalai švenčia (lit.). alfa.lt, 26 maja 2014. [dostęp 2014-05-26].
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 65, poz. 632
BibliografiaEdytuj
- Nota biograficzna na stronie Sejmu Republiki Litewskiej (lit.). [dostęp 2013-10-05].