Alkazar (Segowia)

zamek i muzeum starego miasta w Segowii (Hiszpania), wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO

Alkazar albo Alkazar w Segowii[1] (hiszp. Alcázar de Segovia, dosł. Zamek w Segowii) – budowla obronna wzniesiona na terenie starego miasta w hiszpańskiej Segowii, położona na skalnym wzniesieniu ponad zbiegiem rzek Eresma i Clamores, w pobliżu gór Sierra de Guadarrama.

Alkazar
Alcázar de Segovia
Symbol zabytku nr rej. Alcázar de Segovia
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Miejscowość

Segowia

Typ budynku

zamek

Styl architektoniczny

średniowieczny

Rozpoczęcie budowy

ok. 1120

Ważniejsze przebudowy

ok. 1200, 1258, 1570, 1882

Położenie na mapie Kastylii i Leónu
Mapa konturowa Kastylii i Leónu, na dole znajduje się punkt z opisem „Alkazar”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Alkazar”
Ziemia40°57′09″N 4°07′58″W/40,952500 -4,132778
Strona internetowa

Alcázar powstał jako twierdza, ale na przestrzenie lat pełnił także funkcje pałacu królewskiego, więzienia i siedziby szkoły artylerii. Początki jego budowy sięgają czasów panowania arabskiego, pierwsze wzmianki pochodzą jednak z roku 1120, czyli 32 lata po odzyskaniu miasta przez chrześcijan. Według badań archeologicznych wzgórze było używane już w czasach rzymskich.

Pierwsza ważna przebudowa miała miejsce w czasach Alfonsa VIII (1155-1214), który uczynił z twierdzy swoją siedzibę, wtedy zaczęły powstawać obecne kamienne mury obronne.

W czasach średniowiecza alcázar był ulubioną siedzibą władców Kastylii oraz jedną z ważniejszych twierdz w systemie obrony państwa. W 1258 roku Alfons X dokonał kolejnej przebudowy zamku segowijskiego, również panowanie Jana II przyniosło rozbudowę twierdzy, powstała wówczas tzw. Nowa Wieża.

W 1474 roku Segowia była miejscem koronacji Izabeli I na królową Kastylii, natomiast w 1469 roku w zamku segowijskim poślubiła ona Ferdynanda II Aragońskiego. Kolejna przebudowa miała miejsce po ślubie Filipa II z Anną Habsburg w 1570 roku, a siedemnaście lat później ukończony został ogród zamkowy.

Następnie zamek został opuszczony i przeznaczony na potrzeby więzienia, aż do czasu, gdy Karol III w 1762 roku utworzył w nim szkołę artylerii, która działała do pożaru 6 marca 1862, który uszkodził stropy. Już w 1882 roku zamek segowijski został odnowiony, a zniszczenia zostały naprawione. W 1896 roku Alfons XIII przekazał zamek ministerstwu wojny.

Obecnie zamek jest atrakcją turystyczną.

Przypisy edytuj

  1. Polskie egzonimy uchwalone na 120. posiedzeniu KSNG.

Linki zewnętrzne edytuj