All-female band

zespół składający się wyłącznie z muzyków płci żeńskiej

All-female band (ang. w całości żeński zespół) – zespół składający się wyłącznie z muzyków płci żeńskiej. Pojęcie to jest mylone z girls band, czyli grupą muzyczną, gdzie kobiety udzielają się wokalnie, lub też z female-fronted band, czyli zespołem, w którym wokalistką jest kobieta, a na instrumentach grają mężczyźni. Nazwa all-female band jest używana głównie wobec zespołów rockowych.

Definicja all-female band powstała głównie po to, by pokazać różnice pomiędzy wykonawcami męskimi a żeńskimi. Często uważane jest to za przejaw seksizmu w muzyce[1][2].

Mimo iż kobiety wielokrotnie pojawiały się w muzyce w zespołach męskich (Janis Joplin, Grace Slick, siostry Ann i Nancy Wilson z Heart), to jednak nadal była potrzeba tworzenia całkowicie żeńskich zespołów muzycznych, nawet jeśli nie było to aprobowane przez krytyków i publikę.

Historia edytuj

Jednymi z pierwszych żeńskich zespołów były: The Liverbirds, Goldie and the Gingerbreads, Fanny, The Pleasure Seekers, The Ace of Cups i Birtha[3]. Grupy te pojawiały się już w latach 60. XX wieku i wykonywały głównie muzykę rockową. W drugiej połowie lat 70. popularnym zespołem był The Runaways[4][5][6].

Fala punk rocka przyniosła ze sobą takie zespoły jak The Slits, Kleenex i The Raincoats, oraz wiele female-fronted bandsX-Ray Spex i Blondie[7].

W latach 80. pojawiły się glam metalowe lub heavymetalowe formacje, takie jak Vixen, Girlschool, Madam X (zespół żeńsko-męski), Precious Metal, Rock Goddess i Phantom Blue.

Feministyczny styl muzyczny Riot Grrrl z lat 90. odniósł największy sukces na całym świecie i zainspirował wiele dziewczyn do tworzenia zespołów punkowych[8]. Wtedy pojawiły się takie zespoły jak Bikini Kill, Bratmobile, Heavens to Betsy, Babes in Toyland, Lunachicks i 7 Year Bitch[9]. Riot Grrl były wspierane przez takie grunge’owe formacje jak Nirvana czy Pearl Jam.

Współczesnym przykładem rockowych all-female bands są grupy Ex Hex, Haim, Girlpool i Stereopony[10].

W historii muzyki pojawiało się także wiele zespołów żeńskich grających pop, np. The Bangles.

Przypisy edytuj

  1. Amanda Drane: Women Rock: sexism and music go together like rock and roll. [dostęp 2016-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-11)].
  2. Kayleigh Hughes: Are Mis-Gendered Band Names Ironic Or Sexist?. [dostęp 2016-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-18)].
  3. Lucy O’Brien: She Bop II: The Definitive History of Women in Rock, Pop and Soul. London: Continuum, 2002, s. 95. ISBN 978-0-8264-5776-9.
  4. Courtney E. Smith: Record Collecting for Girls: Unleashing Your Inner Music Nerd, One Album at a Time. Houghton Mifflin Harcourt, 2011, s. 31. ISBN 978-0-547-50223-6. [dostęp 2017-02-24].
  5. Tony Scavieli: Top 10 The Runaways Songs. [dostęp 2016-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-21)].
  6. David Chiu: The Runaways: Rock And Roll Provocateurs. [dostęp 2016-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-19)].
  7. Flavorwire: 15 Essential Women Punk Icons. [dostęp 2016-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-01)].
  8. Sara Marcus: Girls To The Front: The Real Story Of The Riot Grrrl Revolution. [dostęp 2016-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-24)].
  9. PopMatters: Distort Me Deadly: Top 10 All-Female Punk Bands. [dostęp 2016-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-19)].
  10. Billboard: 20 All-Female Bands You Should Know. [dostęp 2016-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-12)].