Alojzy II
Alojzy II Liechtenstein, właśc. Aloys II Maria Josef Johann Baptista Joachim Philipp Nerius von Liechtenstein (ur. 25 maja 1796 w Wiedniu, zm. 12 listopada 1858 w Lednicach) – książę Liechtensteinu w latach 1836-1858, tytularny książę karniowski i opawski, hrabia Rietbergu.
| Jego Najjaśniejsza Wysokość książę Liechtensteinu, książę opawski i karniowski, hrabia Rietbergu, suweren Domu Liechtenstein | |
.jpg) Portret pędzla Friedricha Schilchera (1858) | |
| |
| Książę Liechtensteinu | |
| Okres |
od 20 kwietnia 1836 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 maja 1796 |
| Data i miejsce śmierci |
12 listopada 1858 |
| Miejsce spoczynku |
Krypta rodowa Liechtensteinów w Vranov |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Małżeństwo |
Franciszka Kinsky von Wchinitz und Tettau |
| Dzieci |
Maria, Karolina, Zofia, Alojza, Ida, Jan II Dobry, Franciszka, Henrietta, Anna, Teresa, Franciszek I |
| Odznaczenia | |
   
| |
ŻyciorysEdytuj
Alojzy Józef przyszedł na świat w Wiedniu 25 maja 1796 roku jako pierwszy syn księcia Jana I i jego żony Józefy Zofii von Fürstenberg-Weitra[1]. Edukację młodego księcia powierzono najpierw księdzu Abbému Wernerowi, a w późniejszych latach kształcili go znani uczeni agronom Leopold Trautmann oraz filozof i językoznawca Friedrich von Schlegel[2][3]. Po ukończeniu nauki wybrał się na podróż po Europie, odwiedzając Sycylię i Maltę[2]. Rok później wybrał się do Szwajcarii oraz po raz pierwszy do Liechtensteinu, gdzie spędził kilka dni na polowaniu[2]. W następnych latach odwiedził jeszcze Anglię i Szkocję.
8 sierpnia 1831 wziął ślub z Franciszką Kinsky von Wchinitz und Tettau[2][4]. Miał z nią jedenaścioro dzieci, w tym dwóch synów[5]:
- księżniczka Maria (ur. 1834)
- księżniczka Karolina (ur. 1836)
- księżniczka Zofia (ur. 1837)
- księżniczka Alojza (ur. 1838)
- księżniczka Ida (ur. 1839)
- książę Jan II Dobry (ur. 1840) – książę Liechtensteinu w latach 1858-1929.
- księżniczka Franciszka (ur. 1841)
- księżna Henrietta (ur. 1843) – żona księcia Alfreda Liechtensteina, matka Alojzego Liechtensteina.
- księżniczka Anna (ur. 1846)
- księżniczka Teresa (ur. 1850) – księżniczka bawarska.
- książę Franciszek I (ur. 1853) – książę Liechtensteinu w latach 1929-1938.
Po śmierci jego ojca Jana I 20 kwietnia 1836 roku przejął władzę jako Alojzy II, w wieku 40 lat[2]. Zajmował się przede wszystkim sprawami gospodarczymi a w szczególności rolnictwem. Przez lata zyskał renomę specjalisty w dziedzinie gospodarki[2][3]. Należał do towarzystwa rolniczego w Wiedniu w latach 1849-1858 i pod jego przewodnictwem został ono zreorganizowane[2].
Od kiedy Liechtenstein został przyjęty do Związku Reńskiego w 1806 roku, wzrosło zainteresowanie książąt ich suwerenną ziemią, co było widoczne również podczas panowania Alojzego II. Angażował się w sprawy społeczne m.in. otwierając sierociniec i fundusz dla ubogich[2]. Ponadto za jego panowanie we współpracy z kantonem Sankt Gallen uregulowano Ren. W 1852 roku zawarł umowę celną z Austrią, co zakończyło izolację gospodarczą niewielkiego Księstwa[2]. W 1842 roku jako pierwszy panujący monarcha w historii odwiedził Liechtenstein[2][3]. Po powodzi z 1846 odwiedził swój kraj ponownie i zaangażował się w pomoc poszkodowanym[2].
W polityce wewnętrznej Liechtensteinu prezentował postawę raczej konserwatywną i nie był zwolennikiem reformowania kraju. Odrzucił postulaty delegacji Petera Kaisera w 1840 roku. Kiedy jednak w 1848 roku w Związku Niemieckim wybuchła rewolucja marcowa, Alojzy był zmuszony do podjęcia rokowań, aby nie wybuchły zamieszki[6]. Rozlewowi krwi zapobiegły również działania lokalnego działacza Petera Kaisera[7]. Efektem było wydanie tymczasowej bardziej liberalnej konstytucji 7 marca 1849 r., jednak kiedy sytuacja się uspokoiła po niespełna trzech latach zniósł nowy dokument i powrócił do starego absolutystycznego prawa[3][7][8]. W latach pięćdziesiątych Liechtensteińczycy dalej domagali się zmian, ale najważniejsze problemy rozwiązał dopiero syn Alojzego Jan II, który z mniej konserwatywnym podejście zreformował kraj.
Jako suweren Domu Książęcego Alojzy II wzbogacił zbiory książęce o wiele dzieł austriackich[2]. Był ważnym mecenasem sztuki, wspierając finansowo wiele stowarzyszeń kulturalnych. Angażował się w pomoc ofiarom klęsk żywiołowym na Węgrzech, w Czechach, Lombardii-Wenecji i Hamburgu[2]. Wyremontował niektóre rezydencje książęce m.in. Pałac Liechtensteinów w Wiedniu czy zamek w Lednicach. Jednymi z jego największych zainteresowań były wyścigi konne i polowania[2].
Przez dziesięć ostatnich lat życia ciężko chorował i przebywał w uzdrowiskach. Ostatecznie zmarł 12 listopada 1858 roku w Lednicach na chorobę pęcherza[2], przekazując władzę swojemu synowi Janowi II.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Fürstenberg-Weitra, Josepha Sophie Landgräfin zu – Historisches Lexikon, historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-27] (niem.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Liechtenstein, Alois II. Josef von – Historisches Lexikon, historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-27] (niem.).
- ↑ a b c d Century: 19. Jahrhundert [dostęp 2021-08-27] (niem.).
- ↑ Liechtenstein, Franziska von – Historisches Lexikon, historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-27] (niem.).
- ↑ Alois II. von und zu Liechtenstein, geneee.org [dostęp 2021-08-27].
- ↑ Revolution 1848 – Historisches Lexikon, historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-27] (niem.).
- ↑ a b Verfassung – Historisches Lexikon, historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-27] (niem.).
- ↑ Absolutismus – Historisches Lexikon, historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-27] (niem.).