Alvar Aalto
Hugo Alvar Henrik Aalto (ur. 3 lutego 1898[1] w Kuortane, zm. 11 maja 1976[1] w Helsinkach) – fiński modernistyczny architekt i projektant form przemysłowych[1].
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 3 lutego 1898 Kuortane | |
Data i miejsce śmierci | 11 maja 1976 Helsinki | |
Narodowość | ![]() | |
Nagrody | Royal Gold Medal | |
Praca | ||
Styl | modernizm |

Był ceniony za swoje humanistyczne podejście do architektury[2]. Jego prace obejmują architekturę, meble i wyroby szklane. Był jednym z pierwszych i najbardziej wpływowych architektów skandynawskiego ruchu modernistycznego oraz od 1928 członkiem Congrès international d’architecture moderne. Najważniejsze prace to gmach kongresowy Finlandia Talo w Helsinkach i zespół szkół uniwersytetu technologii w Helsinkach. Do wyrobów szklanych Aalto należy m.in. światowej sławy „Wazon Savoy”.
Studiował architekturę na Politechnice w Helsinkach w latach 1916–1921 u Armasa Lindgrena. Wrócił do Jyväskylä, gdzie otworzył swoje pierwsze biuro architektoniczne w 1923. Rok później ożenił się z architektką Aino Marsio. W 1927 przeniósł biuro do Turku, a w 1933 do Helsinek. W 1934 pierwszy raz wziął udział w wystawie wzornictwa przemysłowego, a rok później wraz z żoną Aino, Maire Gullichsen i Nilsem Gustavem Hahlem założył przedsiębiorstwo Artek, produkujące wyposażenie wnętrz, przede wszystkim meble i lampy. Aalto opatentował pierwsze krzesło zawieszone o ramie ze sklejki. W 1940 został profesorem architektury na Massachusetts Institute of Technology w Cambridge, gdzie wykładał do roku 1949. W 1949 zmarła Aino Aalto. W 1952 Alvar Aalto ożenił się ze znacznie od siebie młodszą Elissą Mäkiniemi i wzniósł swój dom letni na wyspie Muuratsalo. W roku 1955 został członkiem Akademii Fińskiej, a w latach 1963–1968 był jej prezesem.
W 1955 roku Alvar Aalto powiedział[3]:
Czuję, że w życiu jest wiele sytuacji kiedy jego organizacja jest zbyt brutalna. Zadaniem architekta jest nadać życiu bardziej delikatną strukturę.
Główne dziełaEdytuj
- willa Mannera w Töysä, 1923
- biblioteka miejska w Wyborgu (obecnie w Federacji Rosyjskiej), 1927–1935
- sanatorium gruźlicze w Paimio, 1929–1933
- dom własny w Riihitie (Helsinki), 1935–1936
- fabryka celulozy w Sunila (Kotka), 1935–1939
- pawilon fiński na wystawie światowej w Nowym Jorku, 1938
- villa Mairea w Noormarkku, 1938–1939
- tarasowe budynki w Kauttua, 1937–1940
- Techniczny Uniwersytet Helsiński w Espoo koło Helsinek (obecnie Aalto-yliopisto), 1949–1974
- dom wielorodzinny na wystawie Interbau w Berlinie, 1955
- Finlandiatalo (Helsinki), 1967–1971
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c Oksfordzki słownik biograficzny. Warszawa: Świat Książki – Bertelsmann Media, 1999, s. 5. ISBN 83-7227-109-7.
- ↑ Ikony designu, www.mnp.art.pl [dostęp 2018-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-24] (pol.).
- ↑ http://lapinkavijat.rovaniemi.fi/aalto/aalto.html
- ISNI: 0000 0001 0913 6025
- VIAF: 71410602
- ULAN: 500002617
- LCCN: n79018877
- GND: 118500023
- NDL: 00430846
- LIBRIS: khwz0qj33v1zh89
- BnF: 120549703
- SUDOC: 02756083X
- NLA: 35776752
- NKC: jn19990000001
- RSL: 000101081
- BNE: XX1041593
- NTA: 069159394
- BIBSYS: 90166823
- Open Library: OL21804A
- PLWABN: 9810542962205606
- NUKAT: n97700521
- NLI: 000005777
- CANTIC: a1043107x
- NSK: 000363342
- CONOR: 29214051
- KRNLK: KAC199600020
- WorldCat: lccn-n79018877