Alvar Aalto

Hugo Alvar Henrik Aalto (ur. 3 lutego 1898 w Kuortane, zm. 11 maja 1976 w Helsinkach) – fiński modernistyczny architekt i projektant form przemysłowych.

A Aalto i E. Aalto: Budynek Technicznego Uniwersytetu Helsińskiego w Helsinkach

A. Aalto i E. Aalto: Teatr w Essen

A. Aalto i E. Aalto: Eksperymentalny dom w Muuratsalo

Był ceniony za swoje humanistyczne podejście do architektury. Jego prace obejmują architekturę, meble i wyroby szklane. Był jednym z pierwszych i najbardziej wpływowych architektów skandynawskiego ruchu modernistycznego oraz od 1928 członkiem Congrès international d’architecture moderne. Najważniejsze prace to gmach kongresowy Finlandia Talo w Helsinkach i zespół szkół uniwersytetu technologii w Helsinkach. Do wyrobów szklanych Aalto należy m.in. światowej sławy „Wazon Savoy”.

Studiował architekturę na Politechnice w Helsinkach w latach 1916–1921 u Armasa Lindgrena. Wrócił do Jyväskylä, gdzie otworzył swoje pierwsze biuro architektoniczne w 1923. Rok później ożenił się z architektką Aino Marsio. W 1927 przeniósł biuro do Turku, a w 1933 do Helsinek. W 1934 pierwszy raz wziął udział w wystawie wzornictwa przemysłowego, a rok później wraz z żoną Aino, Maire Gullichsen i Nilsem Gustavem Hahlem założył przedsiębiorstwo Artek, produkujące wyposażenie wnętrz, przede wszystkim meble i lampy. Aalto opatentował pierwsze krzesło zawieszone o ramie ze sklejki. W 1940 został profesorem architektury na Massachusetts Institute of Technology w Cambridge, gdzie wykładał do roku 1949. W 1949 zmarła Aino Aalto. W 1952 Alvar Aalto ożenił się ze znacznie od siebie młodszą Elissą Mäkiniemi i wzniósł swój dom letni na wyspie Muuratsalo. W roku 1955 został członkiem Akademii Fińskiej, a w latach 1963–1968 był jej prezesem.

W 1955 roku Alvar Aalto powiedział:

„

Czuję, że w życiu jest wiele sytuacji kiedy jego organizacja jest zbyt brutalna. Zadaniem architekta jest nadać życiu bardziej delikatną strukturę.

”

Główne dzieła

• willa Mannera w Töysä, 1923
• biblioteka miejska w Wyborgu (obecnie w Federacji Rosyjskiej), 1927–1935
• sanatorium gruźlicze w Paimio, 1929–1933
• dom własny w Riihitie (Helsinki), 1935–1936
• fabryka celulozy w Sunila (Kotka), 1935–1939
• pawilon fiński na wystawie światowej w Nowym Jorku, 1938
• villa Mairea w Noormarkku, 1938–1939
• tarasowe budynki w Kauttua, 1937–1940
• Techniczny Uniwersytet Helsiński w Espoo koło Helsinek (obecnie Aalto-yliopisto), 1949–1974
• dom wielorodzinny na wystawie Interbau w Berlinie, 1955
• Finlandiatalo (Helsinki), 1967–1971