Amazasp Babadżanian
Amazasp Babadżanian orm.: Համազասպ Խաչատուրի Բաբաջանյան, ros.: Амазасп Хачатурович Бабаджанян (ur. 18 lutego 1906 we wsi Czardachły, rejon Şəmkir, zm. 1 listopada 1977 w Moskwie) – Ormianin, główny marszałek wojsk pancernych ZSRR.
| ||
![]() | ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 18 lutego 1906 Czardachły, Imperium Rosyjskie | |
Data i miejsce śmierci | 1 listopada 1977 Moskwa, Rosyjska FSRR | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1925–1977 | |
Siły zbrojne | Armia Czerwona, Armia Radziecka | |
Główne wojny i bitwy | II wojna światowa | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
BiografiaEdytuj
Od 1925 pełnił służbę w Armii Czerwonej. W 1929 ukończył Zakaukaską Szkołę Piechoty w ówczesnym Tyflisie (obecnie Tbilisi). Uczestniczył w II wojnie światowej, w tym w wojnie zimowej (1939-1940). Od sierpnia 1944 do maja 1945 dowodził 11 Gwardyjskim Korpusem Pancernym. 18 marca 1945 została mu podporządkowana 1 Warszawska Brygada Pancerna im. Bohaterów Westerplatte. 26 kwietnia 1944 otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego, a 11 lipca 1945 został mianowany generałem majorem wojsk pancernych. Brał udział m.in. w walkach o Poznań i Gdynię. Dwukrotnie ciężko ranny – w 1943 w bitwie pod Kurskiem i w kwietniu 1945 w Berlinie. Od 1969 aż do swojej śmierci był dowódcą radzieckich wojsk pancernych. 29 kwietnia 1975 został mianowany na stopień głównego marszałka wojsk pancernych ZSRR.
22 września 2004 Rada Miasta Gdyni pozbawiła go Honorowego Obywatelstwa Gdyni[1].
AwanseEdytuj
- generał major wojsk pancernych – Uchwała Rady Komisarzy Ludowych nr 1683 z 11 lipca 1945;
- generał porucznik wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 2050 z 3 sierpnia 1953;
- generał pułkownik wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 1634 z 28 grudnia 1956;
- marszałek wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 2060-VII z 28 października 1967;
- główny marszałek wojsk pancernych – Uchwała Rady Ministrów ZSRR nr 1467-IX z 29 kwietnia 1975.
OdznaczeniaEdytuj
- Złota Gwiazda Bohatera ZSRR (1944)
- Order Lenina (czterokrotnie)
- Order Rewolucji Październikowej
- Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
- Order Suworowa I klasy
- Order Kutuzowa I klasy
- Order Suworowa II klasy
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie)
- Order Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR III klasy
- Medal 100-lecia urodzin Lenina
- Medal „Za obronę Moskwy”
- Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
- Medal 20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
- Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945
- Medal za Zdobycie Berlina
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
- Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
- Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia)
- Medal 50-lecia Mongolskiej Rewolucji Ludowej (Mongolia)
- Medal 30-lecia Zwycięstwa nad Militaryzmem Japonii (Mongolia)
- Medal 30-lecia Zwycięstwa nad Chałchin-Goł (Mongolia)
- Medal 40-lecia Zwycięstwa nad Chałchin-Goł (Mongolia)
- Medal 50-lecia Mongolskiej Armii Ludowej
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (Polska)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (Polska)
- Medal Za umacnianie braterstwa broni (Czechosłowacja)
- Odznaka Braterstwa Broni (Polska)