Data i miejsce urodzenia
20 kwietnia 1996 Lublana
Klub
SSK Mengeš
Debiut w PŚ
21 marca 2014 w Planicy (34. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ
23 listopada 2014 w Klingenthal (21. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ
24 listopada 2019 w Wiśle (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ
28 listopada 2021 w Ruce
Rekord życiowy
244,5 m na Letalnicy w Planicy (27 marca 2022)
Dorobek medalowy
Inne nagrody
Anže Lanišek (ur. 20 kwietnia 1996 w Lublanie [1] ) – słoweński skoczek narciarski , reprezentant klubu SSK Mengeš. Indywidualny brązowy medalista mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym ze skoczni normalnej z 2021 , złoty medalista w drużynie męskiej oraz brązowy w mieszanej z 2023 . Drużynowy złoty medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2022 . Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2022/2023 . Drugi zawodnik Letniego Grand Prix 2017 . Złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2012 , medalista Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2013 .
Przebieg kariery Edytuj
Lata 2010–2014 Edytuj
W FIS Cup zadebiutował jako czternastolatek. W zawodach w Szczyrbskim Jeziorze, rozgrywanych w lipcu 2010, zajął 16. i 13. miejsce[2] . 3 lipca 2011 w Kranju zdobył pierwszy punkt Letniego Pucharu Kontynentalnego , zajmując 30. pozycję[3] . 14 stycznia 2012 został zwycięzcą indywidualnego konkursu w ramach Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2012 , ustanawiając w pierwszej serii zawodów rekord skoczni w Seefeld, wynoszący 81 metrów[4] . Tydzień później w rywalizacji zespołowej w ramach igrzysk zdobył srebrny medal. 29 stycznia 2012 wygrał konkurs Pucharu Kontynentalnego w Bischofshofen[3] , dzięki czemu został najmłodszym zwycięzcą zawodów tej rangi[5] . W konkursie indywidualnym Mistrzostw Świata Juniorów 2012 uplasował się na 9. miejscu, a w drużynie zajął 4. miejsce[3] . Zwyciężył w Alpen Cup w sezonie 2011/2012 [6] .
Wziął udział w Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2013 . Indywidualnie zdobył srebrny medal, a drużynowo był pierwszy w konkursie męskim i drugi w konkursie mieszanym[7] . W sezonie 2013/2014 raz zajął miejsce na podium w Letnim Pucharze Kontynentalnym, a dwa razy – w zimowej części cyklu; w lutym 2014 w konkursie w Iron Mountain odniósł zwycięstwo. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2014 zajął 12. miejsce indywidualnie i 6. w drużynie. 21 marca 2014 w zawodach w Planicy zadebiutował w Pucharze Świata , zajmując 34. miejsce[8] .
Lata 2014–2016 Edytuj
W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2014 trzy razy zajął miejsce na podium, w tym dwukrotnie zwyciężył. W otwierającym sezon 2014/2015 Pucharu Świata konkursie w Klingenthal zajął 21. miejsce, tym samym zdobywając pierwsze punkty zawodów tej rangi. W kolejnych tygodniach jeszcze czterokrotnie zdobywał punkty cyklu. W Pucharze Kontynentalnym 2014/2015 trzykrotnie stawał na podium, w tym dwa razy – w styczniu 2015 w Planicy i w lutym w Lahti – na najwyższym stopniu. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2015 zajął 11. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie[9] .
Dwukrotnie zajął miejsce w najlepszej trójce zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015 . W Letnim Grand Prix najwyżej klasyfikowany był na 8. miejscu, w zawodach w Ałmaty [10] .
W zimowej części sezonu 2015/2016 regularnie startował w Pucharze Świata. Najwyżej sklasyfikowany został na 4. lokacie, 13 grudnia 2015 w Niżnym Tagile . Łącznie trzykrotnie kończył indywidualne zawody cyklu w pierwszej dziesiątce[10] . W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 zakończył sezon na 25. miejscu z 232 punktami[11] . Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016 , gdzie zajął 12. pozycję indywidualnie i 4. w drużynie, a także na Mistrzostwach Świata Juniorów 2016 , gdzie był 16. indywidualnie i 5. w drużynie[10] .
Lata 2016–2018 Edytuj
W sezonie 2016/2017 początkowo startował w Pucharze Świata, zajmując miejsca poza najlepszą trzydziestką. Po przesunięciu do zawodów Pucharu Kontynentalnego w styczniu 2017 czterokrotnie zajął miejsca na podium tego cyklu, raz, w zawodach w Garmisch-Partenkirchen, odnosząc zwycięstwo. Po powrocie do startów w Pucharze Świata kilkukrotnie zdobył punkty. W najlepszym występie, 15 lutego 2017 w Pjongczangu , zajął 4. pozycję. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 . Indywidualnie zajął 36. miejsce na skoczni dużej, zaś konkursy drużynowe ukończył na 4. (zespół mieszany) i 5. (zespół męski) lokacie[12] .
W ramach Letniego Grand Prix 2017 dwukrotnie zwyciężył w zawodach w Czajkowskim , a także zajął 3. miejsce w Hakubie [13] . Cały cykl zakończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej z 353 punktami[14] . W zimowej części sezonu notował gorsze wyniki. Nie zdobył żadnych punktów Pucharu Świata. Startował w Pucharze Kontynentalnym 2017/2018 . W ramach tego cyklu trzykrotnie zajął pierwsze, raz drugie i dwa razy trzecie miejsce[13] .
Lata 2018–2020 Edytuj
W sezonie 2018/2019 powrócił do regularnych startów w Pucharze Świata. Najlepszy wynik w cyklu osiągnął w listopadzie 2018, zajmując 10. miejsce w zawodach w Ruce . Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 , gdzie zajął 35. pozycję indywidualnie na skoczni dużej oraz 6. w drużynie męskiej[15] . Sezon 2018/2019 Pucharu Świata zakończył na 30. miejscu w klasyfikacji generalnej ze 177 punktami[11] .
W ramach Letniego Grand Prix 2019 zwyciężył w zawodach w Klingenthal . 24 listopada 2019 w otwierających sezon 2019/2020 Pucharu Świata zawodach w Wiśle zajął 2. miejsce, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium zawodów indywidualnych cyklu. W następnych zawodach, 30 listopada w Ruce zajął 3. pozycję. W dalszej części sezonu regularnie zdobywał punkty cyklu, zajmując miejsca poza podium, najczęściej w drugiej dziesiątce[16] . Puchar Świata 2019/2020 ukończył na 15. lokacie w klasyfikacji generalnej z 543 punktami[11] .
Sezon 2020/2021 Edytuj
Zajął 3. miejsce w pierwszym konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego 2020 w Wiśle[17] , a także w całym cyklu[18] .
Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020 , na których zajął 12. pozycję indywidualnie oraz 4. w drużynie. W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Czterokrotnie stanął na podium w konkursach indywidualnych: w grudniu 2020 był 3. w zawodach w Engelbergu, w styczniu 2021 zajął 2. lokatę w Innsbrucku oraz Zakopanem, a w lutym ponownie był 2. w Zakopanem. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 . Indywidualnie w zawodach na skoczni normalnej zdobył brązowy medal, a na skoczni dużej był 5. Z kolei w zawodach drużynowych zajął 4. pozycję w zespole mieszanym oraz 5. w męskim[17] . Sezon Pucharu Świata zakończył na 9. miejscu w klasyfikacji generalnej z 775 punktami[11] .
Sezon 2021/2022 Edytuj
W lipcu 2021 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix 2021 w Wiśle. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najczęściej zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. 27 listopada 2021 zajął 2. miejsce w konkursie w Ruce, a dzień później na tej samej skoczni odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata. W konkursie tym za skok w pierwszej serii otrzymał notę 170,1 punktu, która jest najwyższą notą punktową za pojedynczy skok na skoczni innej niż mamucia w konkursie indywidualnym[19] . W grudniu 2021 najwyżej w cyklu klasyfikowany był na 7. miejscu, a w styczniu 2022 trzykrotnie stawał na podium – w Zakopanem był 3., a w Titisee-Neustadt dwukrotnie 2. Został powołany na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2022 , na których wystartował jedynie w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, zajmując 13. pozycję[20] .
W ramach Raw Air 2022 zajął 2. miejsce w drugim konkursie w Oslo. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022 . Indywidualnie zajął na nich 5. pozycję, a w drużynie, wraz z Domenem Prevcem , Peterem Prevcem i Timim Zajcem , zdobył złoty medal. W dalszej części sezonu jeszcze raz stanął na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, zajmując 3. miejsce w pierwszym konkursie w Planicy[20] . Cykl zakończył na 7. pozycji w klasyfikacji generalnej z 936 punktami[11] .
Sezon 2022/2023 Edytuj
2 września 2022 zwyciężył w zawodach FIS Cupu w Kranju [21] . 26 listopada 2022 zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Ruce, ustanawiając rekord skoczni rezultatem 149 m[22] . Rekord ten został pobity o półtora metra dzień później przez Halvora Egnera Graneruda [23] . W czasie trwania sezonu wziął udział w 30 konkursach indywidualnych, 16 razy kończąc zmagania w czołowej trójce, w tym 4 razy zwyciężając. Zajął 3. miejsce w klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni i Raw Air . W lutym otrzymał powołanie na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 , na których wywalczył brąz w konkursie drużyn mieszanych[24] oraz złoto w zawodach drużynowych[25] . Zmagania w miniturnieju Planica 7 ukończył na 2. pozycji. Puchar Świata natomiast zakończył na 3 miejscu z 1679 punktami[26] . Na tym samym miejscu ukończył klasyfikację generalną Pucharu Świata w lotach zdobywając 314 pkt[27] .
Indywidualnie Edytuj
Starty A. Laniška na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo Edytuj
Indywidualnie Edytuj
Starty A. Laniška na mistrzostwach świata – szczegółowo Edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
4.
26 lutego
2017
Lahti
Salpausselkä
K-90
HS-100
druż. mix.[a]
93,5 m
96,5 m
961,4 pkt (252,6 pkt )
74,1 pkt
Niemcy
36.
2 marca
2017
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
indywid.
110,0 m
–
99,7 pkt
179,6 pkt
Stefan Kraft
5.
4 marca
2017
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
druż.[b]
121,0 m
112,0 m
941,6 pkt (236,7 pkt )
162,6 pkt
Polska
35.
23 lutego
2019
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-130
indywid.
114,5 m
–
100,8 pkt
178,6 pkt
Markus Eisenbichler
6.
24 lutego
2019
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-130
druż.[c]
117,0 m
118,0 m
858,7 pkt (213,1 pkt )
128,8 pkt
Niemcy
3.
27 lutego
2021
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-95
HS-106
indywid.
102,5 m
101,0 m
261,5 pkt
7,3 pkt
Piotr Żyła
4.
28 lutego
2021
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-95
HS-106
druż. mix.[d]
98,5 m
104,5 m
954,8 pkt (266,2 pkt )
46,0 pkt
Niemcy
5.
5 marca
2021
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
indywid.
126,5 m
136,5 m
258,5 pkt
18,0 pkt
Stefan Kraft
5.
6 marca
2021
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
druż.[e]
134,0 m
133,5 m
1010,0 pkt (269,4 pkt )
36,6 pkt
Niemcy
9.
25 lutego
2023
Planica
Srednja skakalnica
K-95
HS-102
indywid.
99,5 m
100,0 m
251,9 pkt
9,9 pkt
Piotr Żyła
3.
26 lutego
2023
Planica
Srednja skakalnica
K-95
HS-102
druż. mix.[f]
100,0 m
98,0 m
1000,4 pkt (260,1 pkt )
16,8 pkt
Niemcy
11.
3 marca
2023
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
indywid.
124,5 m
133,0 m
263,1 pkt
24,4 pkt
Timi Zajc
1.
4 marca
2023
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
druż.[g]
138,0 m
135,5 m
1178,9 pkt (308,6 pkt )
–
Indywidualnie Edytuj
Starty A. Laniška na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo Edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Skok 3
Skok 4
Nota
Strata
Zwycięzca
12.
15-16 stycznia
2016
Tauplitz
Kulm
K-200
HS-225
indywid.
215,0 m
207,0 m
204,5 m
–[k]
523,5 pkt
116,6 pkt
Peter Prevc
4.
17 stycznia
2016
Tauplitz
Kulm
K-200
HS-225
druż.[h]
180,5 m
157,5 m
1272,7 pkt (250,7 pkt )
195,0 pkt
Norwegia
12.
11–12 grudnia
2020
Planica
Letalnica
K-200
HS-240
indywid.
196,0 m
218,5 m
215,5 m
228,0 m
777,2 pkt
100,0 pkt
Karl Geiger
4.
13 grudnia
2020
Planica
Letalnica
K-200
HS-240
druż.[i]
231,0 m
231,5 m
1609,9 pkt (448,7 pkt )
117,8 pkt
Norwegia
5.
11–12 marca
2022
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-240
indywid.
230,0 m
211,5 m
221,0 m
231,0 m
806,1 pkt
48,1 pkt
Marius Lindvik
1.
13 marca
2022
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-240
druż.[j]
234,0 m
228,5 m
1711,5 pkt (436,8 pkt )
–
Indywidualnie Edytuj
Starty A. Laniška na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo Edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
9.
23 lutego
2012
Erzurum
Kiremitliktepe
K-95
HS-109
indywid.
103,5 m
103,0 m
259,0 pkt
27,5 pkt
Nejc Dežman
4.
25 lutego
2012
Erzurum
Kiremitliktepe
K-95
HS-109
druż.[l]
95,5 m
101,0 m
954,5 pkt (240,0 pkt )
34,0 pkt
Norwegia
12.
31 stycznia
2014
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
indywid.
85,0 m
95,5 m
212,9 pkt
18,6 pkt
Jakub Wolny
6.
1 lutego
2014
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
druż.[m]
101,0 m
97,0 m
981,0 pkt (263,2 pkt )
46,0 pkt
Polska
11.
5 lutego
2015
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-95
HS-106
indywid.
96,0 m
96,5 m
248,3 pkt
21,6 pkt
Johann André Forfang
5.
7 lutego
2015
Ałmaty
Gornyj Gigant
K-95
HS-106
druż.[n]
95,0 m
95,5 m
815,3 pkt (211,0 pkt )
78,0 pkt
Norwegia
16.
23 lutego
2016
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-90
HS-100
indywid.
89,0 m
90,0 m
218,0 pkt
31,0 pkt
David Siegel
5.
24 lutego
2016
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-90
HS-100
druż.[o]
81,5 m
92,0 m
808,0 pkt (199,2 pkt )
58,7 pkt
Niemcy
Indywidualnie Edytuj
Starty A. Laniška na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo Edytuj
Indywidualnie Edytuj
Starty A. Laniška na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo Edytuj
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
2.
18 lutego
2013
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-90
HS-100
indywid.
96,0 m
97,5 m
256,0 pkt
5,0 pkt
Cene Prevc
1.
20 lutego
2013
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-90
HS-100
druż.[q]
98,5 m
90,5 m
987,5 pkt (246,0 pkt )
—
2.
22 lutego
2013
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-65
HS-72
druż. mix.[r]
64,0 m
67,0 m
860,7 pkt (230,7 pkt )
27,8 pkt
Niemcy
Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie Edytuj
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Przypisy
1.
28 listopada
2021
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
147,0 m
135,0 m
311,9 pkt
[29]
2.
26 listopada
2022
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
149,0 m
141,5 m
312,8 pkt
–
3.
9 grudnia
2022
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
133,5 m
141,0 m
272,8 pkt
[30]
4.
17 grudnia
2022
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
139,5 m
142,0 m
320,3 pkt
–
5.
11 marca
2023
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
133,0 m
139,5 m
260,2 pkt
–
Miejsca na podium Edytuj
Sezon PŚ
1. miejsce
2. miejsce
3. miejsce
Razem
2013/2014
–
–
–
–
2014/2015
–
–
–
–
2015/2016
–
–
–
–
2016/2017
–
–
–
–
2017/2018
–
–
–
–
2018/2019
–
–
–
–
2019/2020
–
1
1
2
2020/2021
–
3
1
4
2021/2022
1
4
2
7
2022/2023
4
9
3
16
Suma
5
17
7
29
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie Edytuj
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
24 listopada
2019
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
126,0 m
126,0 m
225,6 pkt
2.
15,8 pkt
Daniel-André Tande
2.
30 listopada
2019
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
136,5 m
135,0 m
272,4 pkt
3.
10,1 pkt
Daniel-André Tande
3.
19 grudnia
2020
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
137,5 m
133,0 m
302,7 pkt
3.
8,7 pkt
Halvor Egner Granerud
4.
3 stycznia
2021
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-128
127,5 m
123,5 m
249,6 pkt
2.
12,0 pkt
Kamil Stoch
5.
17 stycznia
2021
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
133,5 m
143,5 m
294,2 pkt
2.
2,3 pkt
Marius Lindvik
6.
14 lutego
2021
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
129,0 m
132,0 m
295,2 pkt
2.
2,9 pkt
Halvor Egner Granerud
7.
27 listopada
2021
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
141,0 m
140,0 m
318,9 pkt
2.
5,6 pkt
Ryōyū Kobayashi
8.
28 listopada
2021
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
147,0 m
135,0 m
311,9 pkt
1.
–
9.
16 stycznia
2022
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
134,5 m
135,5 m
283,7 pkt
3.
10,9 pkt
Marius Lindvik
10.
22 stycznia
2022
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
134,5 m
134,5 m
283,1 pkt
2.
5,2 pkt
Karl Geiger
11.
23 stycznia
2022
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
132,5 m
143,0 m
280,5 pkt
2.
2,2 pkt
Karl Geiger
12.
6 marca
2022
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
130,5 m
131,5 m
267,1 pkt
2.
4,1 pkt
Daniel-André Tande
13.
25 marca
2022
Planica
Letalnica
K-200
HS-240
230,0 m
230,5 m
458,5 pkt
3.
9,7 pkt
Žiga Jelar
14.
6 listopada
2022
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
131,5 m
131,0 m
278,7 pkt
2.
8,3 pkt
Dawid Kubacki
15.
26 listopada
2022
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
149,0 m
141,5 m
312,8 pkt
1.
–
16.
9 grudnia
2022
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
133,5 m
141,0 m
272,8 pkt
1.
–
17.
11 grudnia
2022
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
132,5 m
138,5 m
284,0 pkt
2.
25,7 pkt
Dawid Kubacki
18.
17 grudnia
2022
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
139,5 m
142,0 m
320,3 pkt
1.
–
19.
18 grudnia
2022
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
135,0 m
142,0 m
293,7 pkt
3.
6,7 pkt
Dawid Kubacki
20.
1 stycznia
2023
Garmisch-Partenkirchen
Große Olympiaschanze
K-125
HS-142
140,5 m
137,0 m
297,3 pkt
2.
6,4 pkt
Halvor Egner Granerud
21.
4 stycznia
2023
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-128
127,0 m
121,5 m
258,8 pkt
3.
6,4 pkt
Dawid Kubacki
22.
6 stycznia
2023
Bischofshofen
im. Paula Ausserleitnera
K-125
HS-142
140,5 m
139,0 m
305,5 pkt
2.
7,9 pkt
Halvor Egner Granerud
23.
4 lutego
2023
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-147
150,0 m
138,0 m
293,9 pkt
2.
2,7 pkt
Halvor Egner Granerud
24.
11 marca
2023
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
133,0 m
139,5 m
260,2 pkt
1.
–
25.
12 marca
2023
Oslo
Holmenkollbakken
K-120
HS-134
126,5 m
128,5 m
257,8 pkt
2.
8,3 pkt
Stefan Kraft
26.
16 marca
2023
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-140
139,0 m
136,0 m
275,7 pkt
2.
7,4 pkt
Dawid Kubacki
27.
19 marca
2023
Vikersund
Vikersundbakken
K-200
HS-240
231,0 m
220,5 m
468,8 pkt
3.
28,6 pkt
Stefan Kraft
28.
1 kwietnia
2023
Planica
Letalnica
K-200
HS-240
236,0 m
–
234,7 pkt
2.
5,8 pkt
Stefan Kraft
29.
2 kwietnia
2023
Planica
Letalnica
K-200
HS-240
239,5 m
242,0 m
455,0 pkt
2.
0,1 pkt
Timi Zajc
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata Edytuj
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata Edytuj
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie Edytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie Edytuj
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
27 sierpnia
2017
Hakuba
Olimpijska
K-120
HS-131
125,0 m
126,5 m
233,1 pkt
3.
11,7 pkt
Junshirō Kobayashi
2.
9 września
2017
Czajkowskij
Snieżynka
K-125
HS-140
129,0 m
143,0 m
265,6 pkt
1.
–
3.
10 września
2017
Czajkowskij
Snieżynka
K-95
HS-102
109,5 m
–[k]
129,2 pkt
1.
–
4.
5 października
2019
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
139,5 m
–[k]
137,6 pkt
1.
–
5.
18 lipca
2021
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
124,5 m
126,0 m
250,2 pkt
3.
14,4 pkt
Dawid Kubacki
6.
25 września
2022
Hinzenbach
Aigner-Schanze
K-85
HS-90
92,0 m
88,5 m
246,3 pkt
2.
19,4 pkt
Dawid Kubacki
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP Edytuj
stan po zakończeniu LGP 2022
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP Edytuj
stan po zakończeniu LGP 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
29 stycznia
2012
Bischofshofen
im. Paula Ausserleitnera
K-125
HS-140
140,5 m
128,5 m
259,7 pkt
2.
8 lutego
2014
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
132,5 m
133,0 m
275,8 pkt
3.
24 stycznia
2015
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-139
137,0 m
137,5 m
278,5 pkt
4.
15 lutego
2015
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
132,5 m
128,5 m
287,2 pkt
5.
14 stycznia
2017
Garmisch-Partenkirchen
Große Olympiaschanze
K-125
HS-140
137,0 m
131,5 m
274,8 pkt
6.
20 stycznia
2018
Erzurum
Kiremitliktepe
K-125
HS-140
132,5 m
140,0 m
288,2 pkt
7.
3 lutego
2018
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
135,0 m
135,5 m
264,5 pkt
8.
4 lutego
2018
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
134,0 m
130,0 m
267,5 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
29 stycznia
2012
Bischofshofen
im. Paula Ausserleitnera
K-125
HS-140
140,5 m
128,5 m
259,7 pkt
1.
–
2.
8 lutego
2014
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
132,5 m
133,0 m
275,8 pkt
1.
–
3.
9 marca
2014
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
121,0 m
134,5 m
250,0 pkt
2.
0,1 pkt
Bjørn Einar Romøren
4.
24 stycznia
2015
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-139
137,0 m
137,5 m
278,5 pkt
1.
–
5.
14 lutego
2015
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
123,5 m
124,0 m
264,1 pkt
2.
3,3 pkt
Halvor Egner Granerud
6.
15 lutego
2015
Lahti
Salpausselkä
K-116
HS-130
132,5 m
128,5 m
287,2 pkt
1.
–
7.
14 stycznia
2017
Garmisch-Partenkirchen
Große Olympiaschanze
K-125
HS-140
137,0 m
131,5 m
274,8 pkt
1.
–
8.
15 stycznia
2017
Garmisch-Partenkirchen
Große Olympiaschanze
K-125
HS-140
128,5 m
127,0 m
245,8 pkt
2.
11,7 pkt
Miran Zupančič
9.
20 stycznia
2017
Sapporo
Miyanomori
K-90
HS-100
98,5 m
93,0 m
247,4 pkt
3.
6,3 pkt
Miran Zupančič
10.
21 stycznia
2017
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
133,0 m
138,5 m
231,8 pkt
2.
6,6 pkt
Clemens Aigner
11.
20 stycznia
2018
Erzurum
Kiremitliktepe
K-125
HS-140
132,5 m
140,0 m
288,2 pkt
1.
–
12.
3 lutego
2018
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
135,0 m
135,5 m
264,5 pkt
1.
–
13.
4 lutego
2018
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
134,0 m
130,0 m
267,5 pkt
1.
–
14.
11 lutego
2018
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
141,5 m
127,0 m
256,7 pkt
2.
7,1 pkt
Halvor Egner Granerud
15.
18 lutego
2018
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
112,5 m
114,0 m
266,3 pkt
3.
3,6 pkt
David Siegel
16.
25 lutego
2018
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
132,5 m
134,0 m
255,1 pkt
3.
27,5 pkt
Marius Lindvik
17.
28 grudnia
2018
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
123,5 m
131,5 m
273,9 pkt
2.
10,5 pkt
Philipp Aschenwald
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie Edytuj
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie Edytuj
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
15 września
2013
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-138
130,0 m
–[k]
126,6 pkt
3.
5,1 pkt
Marinus Kraus
2.
13 września
2014
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
144,0 m
132,0 m
259,1 pkt
1.
–
3.
21 września
2014
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
113,5 m
113,5 m
249,5 pkt
2.
1,0 pkt
Jakub Wolny
4.
27 września
2014
Trondheim
Granåsen
K-124
HS-138
136,5 m
137,0 m
267,7 pkt
1.
–
5.
5 lipca
2015
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
105,0 m
105,5 m
237,4 pkt
3.
8,9 pkt
Dawid Kubacki
6.
22 sierpnia
2015
Kuopio
Puijo
K-120
HS-127
121,5 m
119,5 m
228,9 pkt
2.
5,7 pkt
Florian Altenburger
7.
18 września
2020
Wisła
im. Adama Małysza
K-120
HS-134
130,5 m
129,0 m
250,0 pkt
3.
4,9 pkt
Martin Hamann
8.
12 września
2021
Bischofshofen
im. Paula Ausserleitnera
K-125
HS-142
135,0 m
135,0 m
240,9 pkt
2.
10,6 pkt
Daniel Tschofenig
stan po zakończeniu LPK 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej Edytuj
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie Edytuj
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
5 lutego
2012
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
112,0 m
109,0 m
265,3 pkt
2.
2 września
2022
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
107,5 m
109,5 m
285,7 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie Edytuj
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
4 lutego
2012
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
105,5 m
107,0 m
240,3 pkt
3.
17,1 pkt
Jaka Hvala
2.
5 lutego
2012
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
112,0 m
109,0 m
265,3 pkt
1.
–
3.
2 września
2022
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
107,5 m
109,5 m
285,7 pkt
1.
–
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu Edytuj
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar , Anže Lanišek, Ema Klinec i Peter Prevc
↑ a b Skład zespołu: Jurij Tepeš , Anže Lanišek, Jernej Damjan i Peter Prevc
↑ a b Skład zespołu: Anže Lanišek, Peter Prevc , Žiga Jelar i Timi Zajc
↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar , Bor Pavlovčič , Ema Klinec i Anže Lanišek
↑ a b Skład zespołu: Cene Prevc , Peter Prevc , Domen Prevc i Anže Lanišek
↑ a b Skład zespołu: Nika Križnar , Timi Zajc , Ema Klinec i Anže Lanišek
↑ a b Skład zespołu: Lovro Kos , Žiga Jelar , Timi Zajc i Anže Lanišek
↑ a b Skład zespołu: Robert Kranjec , Jurij Tepeš , Anže Lanišek, Peter Prevc
↑ a b Skład zespołu: Domen Prevc , Peter Prevc , Bor Pavlovčič , Anže Lanišek
↑ a b Skład zespołu: Domen Prevc , Peter Prevc , Timi Zajc , Anže Lanišek
↑ a b c d e f Seria konkursowa została odwołana.
↑ a b Skład zespołu: Rok Justin , Anže Lanišek, Jaka Hvala , Nejc Dežman
↑ a b Skład zespołu: Cene Prevc , Tomaž Verbajs , Andraž Modic , Anže Lanišek
↑ a b Skład zespołu: Cene Prevc , Domen Prevc , Andraž Modic , Anže Lanišek
↑ a b Skład zespołu: Anže Lanišek, Tilen Bartol , Bor Pavlovčič , Domen Prevc
↑ a b Skład zespołu: Urša Bogataj , Luka Pintarič , Anže Lanišek
↑ a b Skład zespołu: Nejc Seretinek , Cene Prevc , Florjan Jelovčan , Anže Lanišek
↑ a b Skład zespołu: Anja Javoršek , Julija Sršen , Anže Lanišek, Cene Prevc
↑ Wisla (POL) Men's HS134 Extended Start List . fis-ski.com. [dostęp 2020-09-17]. (ang. ) .
↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2011 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang. ) .
↑ a b c LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2012 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang. ) .
↑ Mikołaj Szuszkiewicz: Skoki Narciarskie: YOG: Anze Lanisek młodzieżowym mistrzem olimpijskim . skijumping.pl, 2012-01-14. [dostęp 2012-01-29].
↑ Oldest / Youngest Winner . fis-ski.com. [dostęp 2019-11-25]. (ang. ) .
↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie - Anze Lanisek wygrywa Alpen Cup . skokinarciarskie.pl, 4 marca 2012. [dostęp 2012-03-10]. (pol. ) .
↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2013 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang. ) .
↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2014 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang. ) .
↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2015 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang. ) .
↑ a b c LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2016 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang. ) .
↑ a b c d e LANISEK Anze - Athlete Information; World Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2022-05-08]. (ang. ) .
↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2017 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang. ) .
↑ a b LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2018 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang. ) .
↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Grand Prix Standings . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang. ) .
↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2019 . fis-ski.com. [dostęp 2019-12-15]. (ang. ) .
↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2020 . fis-ski.com. [dostęp 2020-10-09]. (ang. ) .
↑ a b LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2021 . fis-ski.com. [dostęp 2021-08-31]. (ang. ) .
↑ Letni Puchar Kontynentalny 2020 . skokinarciarskie.pl. [dostęp 2021-08-31].
↑ Rekordowy Anže Lanišek pokonał mróz i rywali. „Wiedziałem, że jestem w dobrej formie” | SkokiPolska.pl , skokipolska.pl, 29 listopada 2021 [dostęp 2022-11-27] (pol. ) .
↑ a b LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2022 . fis-ski.com. [dostęp 2022-05-08]. (ang. ) .
↑ LANISEK Anze - Athlete Information; Season 2023 . fis-ski.com. [dostęp 2022-09-09]. (ang. ) .
↑ 10office pl-Paweł 1. P. Stawowczyk 10office pl-Paweł 1. P. , Andrzej A. Mysiak Andrzej A. , PŚ Ruka: Zwycięstwo Laniska, Żyła na podium , Skokinarciarskie.pl - wszystko o skokach narciarskich [dostęp 2022-11-26] (pol. ) .
↑ Skoki narciarskie. PŚ w Ruce: Granerud bije rekord skoczni w kwalifikacjach, Kubacki piąty , Skijumping.pl [dostęp 2022-11-27] (pol. ) .
↑ Skoki narciarskie. MŚ w Planicy: Niemcy po raz piąty z rzędu ze złotem w mikście, Polska ósma , Skijumping.pl [dostęp 2023-04-04] (pol. ) .
↑ Skoki narciarskie. MŚ w Planicy: Słoweńcy najlepszą drużyną świata, Polacy tuż za podium , Skijumping.pl [dostęp 2023-04-04] (pol. ) .
↑ Skoki narciarskie. Klasyfikacja , www.skijumping.pl [dostęp 2023-04-04] .
↑ Skoki narciarskie. Klasyfikacja , www.skijumping.pl [dostęp 2023-04-04] .
↑ a b c d LANISEK Anze - Athlete Information - World Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang. ) .
↑ Andrzej Mysiak: PŚ Ruka: Pierwsze zwycięstwo Laniska, Polacy bez przełamania . Skokinarciarskie.pl, 28 listopada 2021. [dostęp 2021-11-28].
↑ Adam Bucholz: PŚ w Titisee-Neustadt: Zwycięstwo Laniska, Kubacki drugi! . skijumping.pl, 2022-12-09. [dostęp 2022-12-09].
↑ Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS . fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang. ) .
↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6 . fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang. ) .
↑ LANISEK Anze 1996.04.20 SLO . wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-04-16].
↑ Season 2019/2020 - Titisee - Neustadt 5 . fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2023-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang. ) .
↑ LANISEK Anze - Athlete Information - Grand Prix Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang. ) .
↑ a b LANISEK Anze - Athlete Information - Continental Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang. ) .
↑ LANISEK Anze - Athlete Information - FIS Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2023-03-31]. (ang. ) .
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Skocznia normalna indywidualnie
Skocznia duża indywidualnie
Drużynowo
1992
1993: SSK Ilirija
1994: SSK Ilirija
1995: SSK Ilirija
1996: SK Triglav
1997: SK Triglav
1998: SK Triglav
1999: SK Triglav
2000: SSK Ilirija
2001
2002
2003: SK Triglav I
2004: SK Triglav (Šparovec , Zupan , Kranjec , P. Peterka )
2005: SK Triglav (Zupan , Bogataj , Kranjec , Urbanc )
2006: SK Triglav I(Zupan , Kranjec , Urbanc , Peterka )
2007: SSK Ilirija (Babnik , Radelj , A. Damjan , J. Damjan )
2008: SSK Ilirija (Babnik , Kramaršič , Šinkovec , J. Damjan )
2009: SSK Ilirija (A. Damjan , Kramaršič , Šinkovec , J. Damjan )
2010: SK Triglav I (Dobovšek , Urbanc , P. Prevc , Kranjec )
2011: SK Triglav I (Dobovšek , Urbanc , P. Prevc , Judež )
2012: SK Triglav I (Urbanc , Dežman , Judež , Kranjec )
2013: SK Triglav I (C. Prevc , Dežman , Urbanc , P. Prevc )
2014: SK Triglav I (C. Prevc , Dežman , Judež , P. Prevc )
2015: SK Triglav I (Kranjec , C. Prevc , Dežman , P. Prevc )
2016: SK Triglav I (Jelar , C. Prevc , D. Prevc , P. Prevc )
2017: SK Triglav I (D. Prevc , C. Prevc , Jelar , Dežman )
2018: SK Triglav I (Jelar , P. Prevc , Dežman , D. Prevc )
2019: SSK Ljubno BTC I (Mogel , Samec , Zajc , Brezovnik )
2020: SK Triglav I (C. Prevc , Jelar , D. Prevc , P. Prevc )
2021: SK Triglav I (P. Prevc , M. Hafnar , D. Prevc , C. Prevc )
2022: SK Triglav I (C. Prevc , P. Prevc , M. Hafnar , Ž. Jelar )
2023: SK Triglav I (Ž. Jelar , P. Prevc , D. Prevc , M. Hafnar )