Anders (wóz bojowy)

polski projekt rodziny wozów bojowych

Wielozadaniowa Platforma Bojowa „Anders” – projekt polskiej rodziny wozów bojowych opracowanych przez gliwicki Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych OBRUM sp. z o.o. Pierwszy prototyp skonfigurowany jako wóz wsparcia ogniowego publicznie zaprezentowany został we wrześniu 2010 roku na targach uzbrojenia w Kielcach[2].

Anders
Ilustracja
Wóz wsparcia ogniowego podczas prezentacji na MSPO w 2010
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

OBRUM sp z o.o. GLIWICE

Typ pojazdu

wóz wsparcia ogniowego lub bojowy wóz piechoty

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

3 (+ 4 lub 8 żołnierzy desantu)

Historia
Prototypy

2010

Egzemplarze

2

Dane techniczne
Pancerz

pancerz stalowy, poziom ochrony według STANAG 4569: 3 (5 z planowanym dodatkowym)[1]

Długość

8,8 m
kadłuba: 6,9 m
z lufą do tyłu: 8,8 m

Szerokość

3,3 m

Wysokość

2,8 m

Prześwit

0,4 m

Masa

bojowa: 33 tony

Moc jedn.

21,8 KM/t

Osiągi
Prędkość

ok. 80 km/h

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

5 m

Rowy (szer.)

2,6 m

Ściany (wys.)

1,0 m

Kąt podjazdu

wzniesień 60% pochyleń 40%

Dane operacyjne
Uzbrojenie
armata 120 mm RUAG CTG lub 30 mm ATK Mk44
przeciwpancerne pociski kierowane Spike LR
karabin maszynowy 7,62 mm UKM-2000C oraz karabin maszynowy 12,7 mm NSWT AA
system obrony aktywnej ZASŁON, TROPHY
Wyposażenie
system osłony OBRA

Platforma otrzymała nazwę na cześć generała Władysława Andersa. Matką chrzestną została córka generała, Anna Maria Anders, i to ona dokonała uroczystego odsłonięcia. Później w 2010 roku ten sam prototyp zademonstrowany został w konfiguracji bojowego wozu piechoty z wieżą Hitfist-30P, znaną z KTO Rosomak.

Producent edytuj

Produkcja pierwszego prototypu została sfinansowana przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Konstrukcja opiera się na projekcie Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Urządzeń Mechanicznych OBRUM sp. z o.o. w Gliwicach[3], przy wsparciu Grupy Bumar. W realizacji projektu partycypuje konsorcjum w składzie: Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych z Gliwic, Wojskowa Akademia Techniczna i Wojskowe Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich[4]. Projektujący pojazd inżynierowie korzystali z doświadczeń polskiej armii w Afganistanie oraz Iraku. Wóz został wyprodukowany w gliwickim Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Urządzeń Mechanicznych OBRUM sp. z o.o. Wszystkie części elektroniczne dostarczył WB Electronics z Ożarowa Mazowieckiego. Bezzałogową wieżę zdalnie sterowanych karabinów maszynowych "Kobuz" zainstalowały w pojeździe Zakłady Mechaniczne "Tarnów" S.A. Przygotowanie oraz realizacja prototypu wozu kosztowały około 20 mln zł.

Opis techniczny edytuj

 
Prototyp BWP Anders z wieżą bezzałogową na targach MSPO 2011

Konstrukcja wozu została zaplanowana na bazie wielozadaniowej platformy bojowej[5]. Umożliwia zamontowanie wież bezzałogowych oraz załogowych; może więc w zależności od potrzeb być docelowo haubicą, sanitarką lub wozem dowodzenia. Wóz obsługiwany będzie przez trzech członków załogi, a dodatkowo zmieści czterech żołnierzy desantu. Maksymalna prędkość pojazdu wynosi 80 km/h.

Przypisy edytuj

  1. WPB Anders | Gdzie zaczyna się wojsko…, gdziewojsko.wordpress.com [dostęp 2017-11-21] (pol.).
  2. http://archive.is/27rJ0 "Dziennik Polski", Kraków, 09.09.2010.
  3. Artykuł o prototypie w Cannonfolder
  4. Andrzej Kiński "Polski Lekki Czołg", "Nowa technika wojskowa" wrzesień 2010
  5. Altair - Polski czołg lekki. [dostęp 2010-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-18)].

Linki zewnętrzne edytuj