Anders Järryd

tenisista szwedzki

Anders Pierre Järryd (ur. 13 lipca 1961 w Lidköping) – szwedzki tenisista, zwycięzca 8 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista olimpijski z Seulu (1988).

Anders Järryd
Ilustracja
Państwo

 Szwecja

Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1961
Lidköping

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

1980

Zakończenie kariery

1996

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

8

Najwyżej w rankingu

5 (22 lipca 1985)

Australian Open

QF (1987, 1988)

Roland Garros

4R (1984, 1985)

Wimbledon

SF (1985)

US Open

QF (1985)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

58

Najwyżej w rankingu

1 (12 sierpnia 1985)

Australian Open

W (1987)

Roland Garros

W (1983, 1987, 1991)

Wimbledon

W (1989, 1991)

US Open

W (1987, 1991)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja
Igrzyska olimpijskie
brąz Seul 1988 tenis ziemny
(gra podwójna)

Należał do graczy umiejętnie łączących obie specjalności tenisowe, w latach 1984–1985 będąc klasyfikowanym w czołowych dziesiątkach rankingów światowych zarówno gry pojedynczej, jak i podwójnej. W tej drugiej klasyfikacji zajmował pozycję lidera łącznie przez 106 tygodni.

Kariera tenisowa

edytuj

Specjalista od gry podwójnej

edytuj

Zawodowa kariera Järryda przypadła na lata 1980–1996. Większe sukcesy odnosił w grze podwójnej, odnosząc łącznie 58 zwycięstw w zawodach rangi ATP World Tour i w kolejnych 32 imprezach dochodząc do finałów. Pierwszy turniej wygrał w 1981 roku w austriackim Linzu, mając za partnera Hansa Simonssona; z graczem tym stworzył parę, która w tymże 1981 roku wygrała jeszcze turniej w Barcelonie, w 1982 roku cztery kolejne imprezy, a w 1983 roku trzy turnieje, m.in. wielkoszlemowy Roland Garros. W 1984 roku Szwedzi wygrali Masters Grand Prix w Londynie, zawody rozgrywane wówczas u progu sezonu jako podsumowanie poprzedniego.

W 1984 roku Järryd sukcesy odnosił nie tylko w parze z Simonssonem, ale i Tomášem Šmídem i Stefanem Edbergiem. Z Edbergiem awansował do finału US Open, ale szwedzka para musiała uznać wyższość Tomáša Šmída i Johna Fitzgeralda. Sezon Järryd zakończył z pięcioma triumfami turniejowymi. W następnym roku, 1985, osiągnął 10, z czego 9 wygrał. Dało mu w sierpniu po raz pierwszy awans na pozycję lidera rankingu deblistów. Wśród zwycięstw Järryda z sezonu 1985 znajduje się impreza Masters Grand Prix, tym razem w parze ze Stefanem Edbergiem.

Järryd i Edberg powtórzyli sukces w Masters Grand Prix w kolejnym roku, pokonując w finale Guy Forgeta i Yannicka Noaha. Jeden turniej w 1986 Järryd wygrał w parze z Joakimem Nyströmem, a z Edbergiem był w wielkoszlemowym finale w Paryżu, ponownie przegrywając z Fitzgeraldem i Šmídem. Skuteczniej Szwed grał w finałach turniejów wielkiego szlema w 1987 roku; z Edbergiem triumfował w Australian Open, z Robertem Seguso w Rolandzie Garrosie, ponownie z Edbergiem w US Open. Do skompletowania wielkiego szlema zabrakło Järrydowi Wimbledonu, gdzie w półfinale, grając w parze z Edbergiem, musiał uznać wyższość Sergio Casala i Emilio Sáncheza. Poza najważniejszymi turniejami Järryd wygrał w 1987 roku pięć kolejnych turniejów oraz uczestniczył w jednym finale.

Po 1987 roku Edberg skoncentrował się bardziej na karierze singlowej, a Järryd znalazł sobie nowego regularnego partnera w osobie Johna Fitzgeralda. W 1988 roku współpraca ta zaowocowała wygraną w Miami oraz finałami Rolanda Garrosa i Wimbledonu, a w 1989 roku – wimbledońskim triumfem i finałem Masters Grand Prix. Po sezonie 1990, kiedy Järryd po raz pierwszy od dziewięciu lat pozostał bez wygranego turnieju, w 1991 roku Szwed ponownie wygrał trzy imprezy wielkoszlemowe. Tym razem triumfował w Paryżu, Londynie i Nowym Jorku, za każdym razem z Fitzgeraldem. Rok Järryd i Fizgerald zakończyli zwycięstwem w zawodach ATP World Tour World Championships.

W 1992 roku Järryd wygrał dwa turnieje z Fitzgeraldem i dalsze dwa z innymi partnerami, a w finale ATP World Tour World Championships w Johannesburgu (z Fitzgeraldem) uległ Toddowi Woodbridge’owi i Markowi Woodforde’owi, chociaż wcześniej w tej samej imprezie szwedzko-australijska para pokonała tych rywali w meczu grupowym. W 1993 roku Järryd po raz ostatni wystąpił w wielkoszlemowym finale, w Australian Open (po raz kolejny w duecie z Fitzgeraldem) ponosząc porażkę z Lauriem Warderem i Daniem Visserem. W tymże roku Szwed podjął współpracę deblową z Henrikiem Holmem, z którym wygrał dwa turnieje. Dwa turnieje z Holmem Järryd wygrał również w 1994 roku, a w 1995 roku częściowo powrócił do wspólnej gry z Fitzgeraldem osiągając dwa finały. Skuteczniej zawodnik szwedzki grał w parze z Martinem Dammem (dwie wygrane turniejowe). W czerwcu 1996 roku po raz ostatni doszedł do finału turniejowego, przegrywając w Rosmalen z Pavlem Víznerem i Paulem Kilderry’m; jego partnerem w tej imprezie był Daniel Nestor.

W grze pojedynczej

edytuj

W grze pojedynczej Anders Järryd należał do ścisłej czołówki światowej w połowie lat 80. XX wieku. Wygrał łącznie 8 turniejów z cyklu ARP World Tour, pierwsze dwa w 1982 roku – w Linzu i Ankonie; był również 16-krotnie w finałach turniejowych, poczynając od Båstad w 1981 roku. W 1984 roku wygrał turnieje w Hilversum i Sydney, był w finałach w Båstad i Cincinnati. W 1985 roku triumfował w Brukseli; dzięki tym rezultatom, jak również półfinałowi na Wimbledonie, awansował w lipcu tegoż roku na najwyższe w karierze miejsce w rankingu singlowym – nr 5. Na turnieju wimbledońskim pokonał m.in. Scotta Davisa, a w półfinale przegrał z późniejszym zwycięzcą, Borisem Beckerem.

W pozostałych turniejach wielkoszlemowych Järryd dochodził w grze pojedynczej co najmniej do ćwierćfinałów – w 1985 roku na US Open, w 1987 i 1988 w Australian Open. W 1987 roku był w ćwierćfinale Wimbledonu, eliminując m.in. Miloslava Mecira. W 1996 roku, na Wimbledonie, zagrał swój ostatni singlowy mecz w rozgrywkach wielkoszlemowych, ulegając w I rundzie Chrisowi Wilkinsonowi. Po 1985 roku Järryd odniósł zwycięstwa w Dallas (1986), Wiedniu (1990) i Rotterdamie (1993). W 1994 roku doszedł do finału w Pekinie, a w 1995 roku w Rosmalen.

W turnieju Masters Grand Prix w grze pojedynczej Szwed grał dwukrotnie, w 1985 roku przegrywając w ćwierćfinale w Johnem McEnroe, a rok później ulegając w półfinale Borisowi Beckerowi.

Karierę zawodową Anders Järryd zakończył jesienią 1996 roku, zarobiwszy na kortach niemal pięć i pół miliona dolarów. Próbował swoich sił również w rozgrywkach seniorów, w ramach ATP Champions Tour wygrywając w 2001 roku turniej na Majorce (był także w finałach w Aland w 2001 roku i na Majorce w 2002 roku).

Reprezentant Szwecji

edytuj

Anders Järryd reprezentował kraj ns igrzyskach olimpijskich i w rozgrywkach drużynowych. Na igrzyskach olimpijskich wystąpił dwukrotnie. W 1988 roku w Seulu doszedł do półfinału gry podwójnej, mając za partnera Stefana Edberga; Szwedzi ulegli Sergio Casalowi oraz Emilio Sánchezowi i zdobyli brązowy medal (meczu o 3. miejsce wówczas nie rozgrywano). W drodze do półfinału Järryd i Edberg wyeliminowali m.in. reprezentantów Niemiec Carla-Uwe Steeba i Erica Jelena. Z gry pojedynczej Järryd odpadł w III rundzie pokonany przez Carla-Uwe Steeba. W 1992 roku w Barcelonie Szwedzi nie powtórzyli sukcesu, już w I rundzie wyeliminowani przez Jima Couriera i Pete’a Samprasa. Na barcelońskich igrzyskach Järryd w grze pojedynczej nie grał.

W latach 1981–1993 Järryd grał w reprezentacji Szwecji w Pucharze Davisa. Dwukrotnie sięgał po trofeum, w 1984 roku jako deblista (pokonał wówczas w spotkaniu finałowym Johna McEnroe i Petera Fleminga, mając za partnera Stefana Edberga), a trzy lata później jako singlista (w finale z Indiami zdobył dwa punkty, pokonując Ramesha Krishnana i Vijaya Amritraja). Ponadto występował w przegranych finałach w 1986 roku (porażka z Australią), 1988 roku i 1989 roku (przegrane z Republiką Federalną Niemiec). Łącznie bilans jego gier w Pucharze Davisa wynosi 36 wygranych przy 17 porażkach, z czego w grze pojedynczej wygrał 16 pojedynków i przegrał 3.

W 2005 nazwisko Järryda wpisano do Hall of Fame tenisa szwedzkiego. Praworęczny Szwed, który ze względu na wadę wzroku musiał grać w szkłach kontaktowych, operował na korcie oburęcznym bekhendem i słynął zarówno z agresywnego returnu, jak i reakcji wolejowych przy siatce, co szczególnie podnosiło jego wartość jako deblisty.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (8–16)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 1981 Båstad Ceglana   Thierry Tulasne 2:6, 3:6
Zwycięzca 1. 1982 Linz Ceglana   José Higueras 6:4, 4:6, 6:4
Zwycięzca 2. 1982 Ankona Dywanowa (hala)   Mike De Palmer 6:3, 6:2
Finalista 2. 1983 Båstad Ceglana   Mats Wilander 1:6, 2:6
Finalista 3. 1983 Montreal Twarda   Ivan Lendl 2:6, 2:6
Finalista 4. 1984 Båstad Ceglana   Henrik Sundström 6:3, 5:7, 3:6
Zwycięzca 3. 1984 Hilversum Ceglana   Tomáš Šmíd 6:3, 6:3, 2:6, 6:2
Finalista 5. 1984 Cincinnati Twarda   Mats Wilander 6:7, 3:6
Zwycięzca 4. 1984 Sydney Twarda (hala)   Ivan Lendl 6:3, 6:2, 6:4
Finalista 6. 1985 Toronto Dywanowa (hala)   Kevin Curren 6:7, 3:6
Zwycięzca 5. 1985 Bruksela Dywanowa (hala)   Mats Wilander 6:4, 3:6, 7:5
Finalista 7. 1985 Mediolan Dywanowa (hala)   John McEnroe 4:6, 1:6
Finalista 8. 1985 Sztokholm Twarda (hala)   John McEnroe 1:6, 2:6
Finalista 9. 1986 Rotterdam Dywanowa (hala)   Joakim Nyström 0:6, 3:6
Zwycięzca 6. 1986 Dallas Dywanowa (hala)   Boris Becker 6:7, 6:1, 6:1, 6:4
Finalista 10. 1987 Wembley Dywanowa (hala)   Ivan Lendl 3:6, 2:6, 5:7
Finalista 11. 1989 Rotterdam Dywanowa (hala)   Jakob Hlasek 1:6, 5:7
Finalista 12. 1989 San Francisco Dywanowa (hala)   Brad Gilbert 5:7, 2:6
Zwycięzca 7. 1990 Wiedeń Dywanowa (hala)   Horst Skoff 6:3, 6:3, 6:1
Finalista 13. 1991 Kopenhaga Dywanowa (hala)   Jonas Svensson 7:6(5), 2:6, 2:6
Finalista 14. 1992 Kopenhaga Dywanowa (hala)   Magnus Larsson 4:6, 6:7(5)
Zwycięzca 8. 1993 Rotterdam Dywanowa (hala)   Karel Nováček 6:3, 7:5
Finalista 15. 1994 Pekin Dywanowa (hala)   Michael Chang 5:7, 5:7
Finalista 16. 1995 Rosmalen Trawiasta   Karol Kučera 6:7(7), 6:7(4)

Gra podwójna (58–32)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1981 Linz Twarda (hala)   Hans Simonsson   Brad Drewett
  Pavel Složil
6:4, 7:6
Finalista 1. 1981 Båstad Ceglana   Hans Simonsson   Mark Edmondson
  John Fitzgerald
6:2, 5:7, 0:6
Finalista 2. 1981 Bordeaux Ceglana   Jim Gurfein   Andrés Gómez
  Belus Prajoux
5:7, 3:6
Zwycięzca 2. 1981 Barcelona Ceglana   Hans Simonsson   Hans Gildemeister
  Andrés Gómez
6:1, 6:4
Zwycięzca 3. 1982 Linz Ceglana   Hans Simonsson   Rod Frawley
  Paul Kronk
6:2, 6:0
Finalista 3. 1982 Hamburg Ceglana   Hans Simonsson   Pavel Složil
  Tomáš Šmíd
4:6, 3:6
Zwycięzca 4. 1982 Båstad Ceglana   Hans Simonsson   Joakim Nyström
  Mats Wilander
0:6, 6:3, 7:6
Finalista 4. 1982 Bordeaux Ceglana   Hans Simonsson   Hans Gildemeister
  Andrés Gómez
4:6, 2:6
Zwycięzca 5. 1982 Barcelona Ceglana   Hans Simonsson   Carlos Kirmayr
  Cássio Motta
6:3, 6:2
Zwycięzca 6. 1982 Ankona Dywanowa (hala)   Hans Simonsson   Tim Gullikson
  Bernard Mitton
4:6, 6:3, 7:6
Zwycięzca 7. 1983 Nancy Twarda (hala)   Jan Gunnarsson   Ricardo Acuña
  Belus Prajoux
7:5, 6:3
Finalista 5. 1983 Monachium Ceglana   Tomáš Šmíd   Chris Lewis
  Pavel Složil
4:6, 2:6
Zwycięzca 8. 1983 French Open, Paryż Ceglana   Hans Simonsson   Mark Edmondson
  Sherwood Stewart
7:6, 6:4, 6:2
Finalista 6. 1983 Båstad Ceglana   Hans Simonsson   Joakim Nyström
  Mats Wilander
6:1, 6:7, 6:7
Zwycięzca 9. 1983 Barcelona Ceglana   Hans Simonsson   Jim Gurfein
  Erick Iskersky
7:5, 6:3
Zwycięzca 10. 1983 Sztokholm Twarda (hala)   Hans Simonsson   Peter Fleming
  Johan Kriek
6:3, 6:4
Zwycięzca 11. 1984 Londyn WCT Dywanowa (hala)   Hans Simonsson   Tomáš Šmíd
  Pavel Složil
1:6, 6:3, 3:6, 6:4, 6:3
Zwycięzca 12. 1984 Luksemburg Dywanowa (hala)   Tomáš Šmíd   Mark Edmondson
  Sherwood Stewart
6:3, 7:5
Zwycięzca 13. 1984 Hamburg Ceglana   Stefan Edberg   Heinz Günthardt
  Balázs Taróczy
6:3, 6:1
Zwycięzca 14. 1984 Hilversum Ceglana   Tomáš Šmíd   Broderick Dyke
  Michael Fancutt
6:4, 5:7, 7:6
Finalista 7. 1984 US Open, Nowy Jork Twarda   Stefan Edberg   John Fitzgerald
  Tomáš Šmíd
6:7(5), 3:6, 3:6
Zwycięzca 15. 1984 Sydney Twarda (hala)   Hans Simonsson   Mark Edmondson
  Sherwood Stewart
6:4, 6:4
Zwycięzca 16. 1985 Toronto Dywanowa (hala)   Peter Fleming   Glenn Layendecker
  Glenn Michibata
7:6, 6:2
Zwycięzca 17. 1985 Bruksela Dywanowa (hala)   Stefan Edberg   Kevin Curren
  Wojciech Fibak
6:3, 7:6
Zwycięzca 18. 1985 Mediolan Dywanowa (hala)   Heinz Günthardt   Broderick Dyke
  Wally Masur
6:2, 6:1
Zwycięzca 19. 1985 Rzym Ceglana   Mats Wilander   Ken Flach
  Robert Seguso
4:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca 20. 1985 Båstad Ceglana   Stefan Edberg   Sergio Casal
  Emilio Sánchez
6:0, 7:6
Finalista 8. 1985 Montreal Twarda   Stefan Edberg   Ken Flach
  Robert Seguso
7:5, 6:7, 3:6
Zwycięzca 21. 1985 Cincinnati Twarda   Stefan Edberg   Joakim Nyström
  Mats Wilander
4:6, 6:2, 6:3
Zwycięzca 22. 1985 Sydney Twarda (hala)   John Fitzgerald   Mark Edmondson
  Kim Warwick
6:3, 6:2
Zwycięzca 23. 1985 Wembley Dywanowa (hala)   Guy Forget   Boris Becker
  Slobodan Živojinović
7:5, 4:6, 7:5
Zwycięzca 24. 1986 Nowy Jork Dywanowa (hala)   Stefan Edberg   Joakim Nyström
  Mats Wilander
6:1, 7:6
Finalista 9. 1986 Filadelfia Dywanowa (hala)   Stefan Edberg   Scott Davis
  David Pate
6:7, 6:3, 3:6, 5:7
Finalista 10. 1986 Memphis Dywanowa (hala)   Guy Forget   Ken Flach
  Robert Seguso
4:6, 6:4, 6:7
Finalista 11. 1986 Boca West Twarda   Stefan Edberg   Brad Gilbert
  Vincent Van Patten
walkower
Zwycięzca 25. 1986 Madryt Ceglana   Joakim Nyström   Jesus Colas
  David De Miguel
6:2, 6:2
Finalista 12. 1986 French Open, Paryż Ceglana   Stefan Edberg   John Fitzgerald
  Tomáš Šmíd
6:3, 4:6, 6:3, 6:7(4), 12:14
Zwycięzca 26. 1986 Los Angeles Twarda   Stefan Edberg   Peter Fleming
  John McEnroe
3:6, 7:5, 7:6
Zwycięzca 27. 1986 Londyn Dywanowa (hala)   Stefan Edberg   Guy Forget
  Yannick Noah
6:3, 7:6, 6:3
Zwycięzca 28. 1987 Australian Open, Melbourne Trawiasta   Stefan Edberg   Peter Doohan
  Laurie Warder
6:4, 6:4, 7:6(3)
Zwycięzca 29. 1987 Rotterdam Dywanowa (hala)   Stefan Edberg   Chip Hooper
  Mike Leach
3:6, 6:3, 6:3
Finalista 13. 1987 Tokio Twarda   Andrés Gómez   Paul Annacone
  Kevin Curren
4:6, 6:7
Zwycięzca 30. 1987 French Open, Paryż Ceglana   Robert Seguso   Guy Forget
  Yannick Noah
6:7, 6:7, 6:3, 6:4, 6:2
Zwycięzca 31. 1987 Båstad Ceglana   Stefan Edberg   Emilio Sánchez
  Javier Sánchez
7:6, 6:3
Zwycięzca 32. 1987 US Open, Nowy Jork Twarda   Stefan Edberg   Ken Flach
  Robert Seguso
7:6(1), 6:2, 4:6, 5:7, 7:6(2)
Zwycięzca 33. 1987 Bazylea Twarda (hala)   Tomáš Šmíd   Stanislav Birner
  Jaroslav Navrátil
6:4, 6:3
Zwycięzca 34. 1987 Sztokholm Twarda (hala)   Stefan Edberg   Jim Grabb
  Jim Pugh
6:3, 6:4
Zwycięzca 35. 1988 Key Biscayne Twarda   John Fitzgerald   Ken Flach
  Robert Seguso
7:6, 6:1, 7:5
Finalista 14. 1988 Rzym Ceglana   Tomáš Šmíd   Jorge Lozano
  Todd Witsken
3:6, 3:6
Finalista 15. 1988 French Open, Paryż Ceglana   John Fitzgerald   Andrés Gómez
  Emilio Sánchez
3:6, 7:6, 4:6, 3:6
Finalista 16. 1988 Wimbledon, Londyn Trawiasta   John Fitzgerald   Ken Flach
  Robert Seguso
4:6, 6:2, 4:6, 6:7
Finalista 17. 1988 Stuttgart Ceglana   Michael Mortensen   Sergio Casal
  Emilio Sánchez
6:4, 3:6, 4:6
Zwycięzca 36. 1989 Key Biscayne Twarda   Jakob Hlasek   Jim Grabb
  Patrick McEnroe
6:3, krecz
Zwycięzca 37. 1989 Wimbledon, Londyn Trawiasta   John Fitzgerald   Rick Leach
  Jim Pugh
3:6, 7:6, 6:4, 7:6
Finalista 18. 1989 Los Angeles Twarda   John Fitzgerald   Marty Davis
  Tim Pawsat
5:7, 6:7
Zwycięzca 38. 1989 Wiedeń Dywanowa (hala)   Jan Gunnarsson   Paul Annacone
  Kelly Evernden
6:2, 6:3
Zwycięzca 39. 1989 Paryż Twarda (hala)   John Fitzgerald   Jakob Hlasek
  Éric Winogradsky
7:6, 6:4
Finalista 19. 1989 Londyn Dywanowa (hala)   John Fitzgerald   Jim Grabb
  Patrick McEnroe
5:7, 6:7, 7:5, 3:6
Finalista 20. 1990 Sztokholm Dywanowa (hala)   John Fitzgerald   Guy Forget
  Jakob Hlasek
4:6, 2:6
Finalista 21. 1990 Moskwa Dywanowa (hala)   John Fitzgerald   Hendrik Jan Davids
  Paul Haarhuis
4:6, 6:7
Zwycięzca 40. 1991 Rotterdam Dywanowa (hala)   Patrick Galbraith   Steve DeVries
  David Macpherson
7:6, 6:2
Finalista 22. 1991 Tokio Twarda   John Fitzgerald   Stefan Edberg
  Todd Woodbridge
4:6, 7:5, 4:6
Finalista 23. 1991 Monachium Ceglana   Danie Visser   Patrick Galbraith
  Todd Witsken
5:7, 4:6
Zwycięzca 41. 1991 French Open, Paryż Ceglana   John Fitzgerald   Rick Leach
  Jim Pugh
6:0, 7:6
Zwycięzca 42. 1991 Wimbledon, Londyn Trawiasta   John Fitzgerald   Javier Frana
  Leonardo Lavalle
6:3, 6:4, 6:7, 6:1
Finalista 24. 1991 Båstad Ceglana   Magnus Gustafsson   Ronnie Båthman
  Rikard Bergh
4:6, 4:6
Zwycięzca 43. 1991 US Open, Nowy Jork Twarda   John Fitzgerald   Scott Davis
  David Pate
6:3, 3:6, 6:3, 6:3
Zwycięzca 44. 1991 Wiedeń Dywanowa (hala)   Gary Muller   Jakob Hlasek
  Patrick McEnroe
6:4, 7:5
Zwycięzca 45. 1991 Sztokholm Dywanowa (hala)   John Fitzgerald   Tom Nijssen
  Cyril Suk
7:5, 6:2
Zwycięzca 46. 1991 Paryż Twarda (hala)   John Fitzgerald   Kelly Jones
  Rick Leach
3:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca 47. 1991 Johannesburg Twarda (hala)   John Fitzgerald   Ken Flach
  Robert Seguso
6:4, 6:4, 2:6, 6:4
Finalista 25. 1992 Stuttgart Dywanowa (hala)   John Fitzgerald   Tom Nijssen
  Cyril Suk
3:6, 7:6, 3:6
Finalista 26. 1992 Tokio Twarda   John Fitzgerald   Kelly Jones
  Rick Leach
6:0, 5:7, 3:6
Zwycięzca 48. 1992 Londyn Trawiasta   John Fitzgerald   Goran Ivanišević
  Diego Nargiso
6:4, 7:6
Zwycięzca 49. 1992 Bolzano Dywanowa (hala)   Bent-Ove Pedersen   Tom Nijssen
  Cyril Suk
6:1, 6:7, 6:3
Zwycięzca 50. 1992 Wiedeń Dywanowa (hala)   Ronnie Båthman   Kent Kinnear
  Udo Riglewski
6:3, 7:5
Zwycięzca 51. 1992 Antwerpia Dywanowa (hala)   John Fitzgerald   Patrick McEnroe
  Jared Palmer
6:2, 6:2
Finalista 27. 1992 Johannesburg Twarda   John Fitzgerald   Todd Woodbridge
  Mark Woodforde
2:6, 6:7, 7:5, 6:3, 3:6
Finalista 28. 1993 Australian Open, Melbourne Twarda   John Fitzgerald   Danie Visser
  Laurie Warder
4:6, 3:6, 4:6
Zwycięzca 52. 1993 Dubaj Twarda   John Fitzgerald   Grant Connell
  Patrick Galbraith
6:2, 6:1
Zwycięzca 53. 1993 Rotterdam Dywanowa (hala)   Henrik Holm   David Adams
  Andriej Olchowski
6:4, 7:6
Zwycięzca 54. 1993 Båstad Ceglana   Henrik Holm   Brian Devening
  Tomas Nydahl
6:1, 3:6, 6:3
Zwycięzca 55. 1994 Saragossa Dywanowa (hala)   Henrik Holm   Martin Damm
  Karel Nováček
7:5, 6:2
Zwycięzca 56. 1994 Tokio Twarda   Henrik Holm   Sébastien Lareau
  Patrick McEnroe
7:6, 6:1
Finalista 29. 1994 Hamburg Ceglana   Henrik Holm   Scott Melville
  Piet Norval
3:6, 4:6
Zwycięzca 57. 1995 Rotterdam Dywanowa (hala)   Martin Damm   Tomás Carbonell
  Francisco Roig
6:3, 6:2
Zwycięzca 58. 1995 Petersburg Dywanowa (hala)   Martin Damm   Jakob Hlasek
  Jewgienij Kafielnikow
6:4, 6:2
Finalista 30. 1995 Tokio Twarda   John Fitzgerald   Mark Knowles
  Jonathan Stark
3:6, 6:3, 6:7
Finalista 31. 1995 Hongkong Twarda   John Fitzgerald   Tommy Ho
  Mark Philippoussis
1:6, 7:6, 6:7
Finalista 32. 1996 Rosmalen Trawiasta   Daniel Nestor   Paul Kilderry
  Pavel Vízner
5:7, 3:6

Bibliografia

edytuj