Andoniedźwiedź[3] (Tremarctos) – rodzaj ssaków z rodziny niedźwiedziowatych (Ursidae).

Andoniedźwiedź
Tremarctos
P. Gervais, 1855[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – andoniedźwiedź okularowy (T. ornatus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Infrarząd

Arctoidea

Nadrodzina

Ursoidea

Rodzina

niedźwiedziowate

Podrodzina

Tremarctinae

Rodzaj

andoniedźwiedź

Typ nomenklatoryczny

Ursus ornatus F. Cuvier, 1825

Synonimy
Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje jeden współcześnie żyjący gatunek występujący w Ameryce Południowej (Wenezuela, Kolumbia, Ekwador, Peru i Boliwia)[4][5][6].

Morfologia edytuj

Długość ciała 130–190 cm, ogona około 10 cm; masa ciała samców 100–175 kg (rzadko do 200 kg), samic 60–80 kg (dotyczy współcześnie żyjącego gatunku)[5][7].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1855 roku francuski paleontolog i entomolog Paul Gervais w publikacji własnego autorstwa poświęconej historii naturalnej ssaków[1]. Na gatunek typowy wyznaczył (oznaczenie monotypowe) andoniedźwiedzia okularowego (T. ornatus).

Etymologia edytuj

  • Tremarctos: gr. τρημα trēma ‘dziura, otwór’; αρκτος arktos ‘niedźwiedź’; w aluzji do budowy kości ramiennej[8].
  • Nearctos: gr. νεoς neos ‘nowy’; αρκτος arktos ‘niedźwiedź’[9]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Ursus ornatus F. Cuvier, 1825.

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należy jeden współcześnie występujący gatunek[10][7][4][3]:

Opisano również plejstoceński wymarły gatunek z Ameryki Północnej[11][12]:

Przypisy edytuj

  1. a b P. Gervais: Histoire naturelle des mammifères avec l’indication de leurs moeurs et de leurs rapports avec les arts, le commerce et l’agriculture. Paris: L. Curmer, 1855, s. 20. (fr.).
  2. J.E. Gray. On the Skull of the Spectacled Bear of Peru and of the Helarctos from Malacca and Java. „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth Series. 12, s. 183, 1873. (ang.). 
  3. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 151. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 434. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  5. a b D.L. Garshelis: Family Ursidae (Bears). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. 2009, s. 488. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Tremarctos. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-19]. (ang.).
  7. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 670. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  8. Palmer 1904 ↓, s. 686.
  9. Palmer 1904 ↓, s. 449.
  10. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-18]. (ang.).
  11. Tremarctos Gervais 1855 (bear). Fossilworks: The Paleobiology Database. [dostęp 2023-12-18]. (ang.).
  12. J.W. Gidley. A new species of bear from the Pleistocene of Florida. „Journal of the Washington Academy of Sciences”. 18, s. 432, 1928. (ang.). 

Bibliografia edytuj