Wikipedia

André Cluytens

francuski dyrygent

André Cluytens (ur. 26 marca 1905 w Antwerpii, zm. 3 czerwca 1967 w Neuilly-sur-Seine[1][2]) – francuski dyrygent pochodzenia belgijskiego[1][3][4].

André Cluytens
Ilustracja
André Cluytens, 1965
Data i miejsce urodzenia

26 marca 1905
Antwerpia

Pochodzenie

belgijskie

Data i miejsce śmierci

3 czerwca 1967
Neuilly-sur-Seine

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent

Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys edytuj

W latach 1914–1922 studiował w królewskim konserwatorium w Antwerpii, gdzie uczył się gry na fortepianie u Emile’a Bosqueta[5]. Studia ukończył z wyróżnieniem[1]. Od 1921 do 1932 roku piastował posadę korepetytora chóru w antwerpskim Théâtre Royal[5]. Tam też w 1927 roku debiutował jako dyrygent[5]. Prowadził przedstawienia operowe w Tuluzie (1932–1935) i Lyonie (1935–1938)[1]. W latach 1947–1952 dyrektor muzyczny Opéra-Comique w Paryżu[5], od 1949 roku dyrygował również paryską Société des Concerts du Conservatoire[1][4]. W 1955 roku, jako pierwszy francuski dyrygent, wystąpił na festiwalu w Bayreuth, prowadząc wykonanie Tannhäusera[3][5]. Od 1959 roku współpracował na stałe z Operą Wiedeńską[4][5].

Występując z wieloma znanymi orkiestrami europejskimi, zdobył sobie sławę jako interpretator francuskiej muzyki współczesnej[1]. Wprowadził na sceny utwory Alexisa Rolanda-Manuela, Florenta Schmitta, Dariusa Milhauda, André Joliveta i Oliviera Messiaena[1]. Zrealizował pierwsze francuskie wykonania oper Oberon Carla Marii von Webera i The Rake’s Progress Igora Strawinskiego[1]. Dokonał licznych nagrań płytowych (m.in. utworów Ravela i Czajkowskiego) dla wytwórni Pathé-Marconi, francuskiego oddziału EMI[3].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 222. ISBN 83-224-0223-6.
  2. ↑ Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 161. ISBN 978-83-01-13410-5.
  3. ↑ a b c Emily Freeman Brown: A Dictionary for the Modern Conductor. Lanham: Rowman & Littlefield, 2015, s. 66. ISBN 978-0-8108-8400-7.
  4. ↑ a b c The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 173–174. ISBN 978-0-19-957854-2.
  5. ↑ a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 166. ISBN 0-674-37299-9.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=André_Cluytens&oldid=65162889”