Andreas Alamommo

fiński skoczek narciarski

Andreas Alamommo (ur. 23 grudnia 1998 w Rovaniemi[1]) – fiński skoczek narciarski. Olimpijczyk (2018), uczestnik mistrzostw świata seniorów (2019). Srebrny medalista zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy w konkursie drużynowym (2015). Uczestnik mistrzostw świata juniorów (2015–2018) oraz zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży (2016). Medalista mistrzostw kraju.

Andreas Alamommo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1998
Rovaniemi

Klub

Ounasvaaran Hiihtoseura

Debiut w PŚ indywidualnie

19 listopada 2017 w Wiśle (43. miejsce)

Debiut w PŚ drużynowo

18 listopada 2017 w Wiśle (10. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

10 lutego 2019 w Lahti (29. miejsce)

Rekord życiowy

221,5 m na Letalnicy w Planicy (22 marca 2018)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
srebro Tschagguns 2015 drużynowo

Przebieg kariery

edytuj

W 2012 startował w zawodach FIS Youth Cup w Lahti i Hinterzarten, plasując się na przełomie pierwszej dziesiątki. W lutym 2014 zdobył srebrny medal mistrzostw krajów nordyckich juniorów w rywalizacji indywidualnej, przegrywając tylko z Niko Kytösaho[2].

W oficjalnych zawodach rozgrywanych przez FIS zadebiutował w sierpniu 2013 podczas konkursów FIS Cupu w Kuopio, gdzie w pierwszym konkursie został zdyskwalifikowany, a w drugim był 41. Punkty do klasyfikacji generalnej tego cyklu po raz pierwszy zdobył w tym samym miejscu rok później (sierpień 2014), dwukrotnie plasując się w trzeciej dziesiątce. Następnie, w ramach letniej edycji cyklu, także w Kuopio, zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym, zajmując dwukrotnie lokaty na początku czwartej dziesiątki. W grudniu 2014 w Renie zdobył pierwsze punkty zawodów tej rangi, plasując się na 28. pozycji. W styczniu 2015 w Tschagguns wziął udział w zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy, gdzie zajął 6. pozycję w rywalizacji indywidualnej, a drużynowo zdobył srebrny medal z reprezentacją Finlandii. W lutym 2015 w Ałmaty wystartował na mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie zajął 31. miejsce, a drużynowo uplasował się na 8. pozycji[3].

We wrześniu 2015 w Râșnovie uplasował się na 4. i 5. pozycji w zawodach FIS Cup. W Pucharze Świata zadebiutował w sezonie 2015/2016[2][3]. Początkowo miał wystartować w konkursie w Ruce[4], jednak po jego odwołaniu w zawodach najwyższej rangi zadebiutował w ostatniej części 64. Turnieju Czterech Skoczni[5], odpadając w kwalifikacjach w Bischofshofen. W sezonie 2015/2016 wystartował jeszcze w Lahti, gdzie także odpadł w kwalifikacjach[2]. W lutym 2016 w Lillehammer zajął 6. miejsce w konkursie indywidualnym podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2016. W tym samym miesiącu w Râșnovie wziął udział w mistrzostwach świata juniorów, gdzie powtórzył wynik w rywalizacji drużynowej sprzed roku (8. lokata), a indywidualnie został sklasyfikowany na 25. miejscu[3].

W sierpniu 2016 w Einsiedeln zadebiutował w Letnim Grand Prix, zajmując 36. pozycję. W tym samym miesiącu w Kuopio był 8. w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego[3]. W sezonie zimowym 2016/2017 ponownie ani razu nie przebrnął kwalifikacji w Pucharze Świata, dwukrotnie odpadając na tym etapie rywalizacji w Ruce[2]. W lutym 2017 w Park City wystartował na mistrzostwach świata juniorów – indywidualnie był 12., a drużynowo 6[3].

Latem 2017 trzykrotnie punktował w Letnim Grand Prix, najlepszy wynik notując w 1. konkursie w Czajkowskim, gdzie był 11. W listopadzie 2017 w Wiśle zadebiutował w konkursie głównym Pucharu Świata – 18 listopada w konkursie drużynowym zajął z fińską kadrą 11. pozycję, a dzień później w rywalizacji indywidualnej był 43. W sezonie 2017/2018 jeszcze cztery razy wystąpił w głównej części zmagań indywidualnych Pucharu Świata, jednak ani razu nie punktował. W grudniu 2017 w Titisee-Neustadt po raz pierwszy awansował do serii finałowej w konkursie drużynowym, zajmując z Finami 7. lokatę. W lutym 2018 w Kanderstegu po raz ostatni w karierze wystąpił na mistrzostwach świata juniorów, notując najlepsze w karierze wyniki w tej imprezie – indywidualnie był 7., a drużynowo 6. W tym samym miesiącu w Pjongczangu wziął udział w igrzyskach olimpijskich – indywidualnie uplasował się w czwartej dziesiątce (38. na skoczni normalnej i 34. na obiekcie dużym), a drużynowo zajął z Finami 8. lokatę[3].

Latem 2018 punktował tylko w słabo obsadzonym (sklasyfikowano 34 skoczków) 2. konkursie w Hakubie, gdzie był 29. W grudniu 2018 w Engelbergu zajął 4. miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 10 lutego 2019 zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata, zajmując 29. pozycję w zawodach w Lahti. Na przełomie lutego i marca 2019 wziął udział w mistrzostwach świata seniorów – indywidualnie na większym obiekcie nie przebrnął kwalifikacji, a na mniejszym był 31., a drużynowo zajął z Finami 10. lokatę[3].

Latem 2019 ani razu nie startował w Letnim Grand Prix[2][3], a w sezonie zimowym 2019/2020 tylko w pierwszych dwóch konkursach sezonu zdołał awansować do głównej części zmagań, zarówno w Wiśle, jak i Ruce plasując się pod koniec stawki[3].

Alamommo stawał na podium mistrzostw Finlandii – indywidualnie zwyciężył na skoczni średniej zimą 2021[6], a także zdobył brązowy medal na skoczni normalnej zimą 2016[7] oraz ten sam krążek na obiekcie dużym latem 2018[8]. Wielokrotnie sięgał również po medale w rywalizacji drużynowej, w 2014 zdobywając z drużyną Ounasvaaran Hiihtoseura letnie mistrzostwo kraju[9]. Stawał również na podium juniorskich mistrzostw Finlandii[2].

W marcu 2022 poinformował o zakończeniu kariery[10].

Indywidualnie

edytuj
2018   Pjongczang 38. miejsce (K-98), 34. miejsce (K-125)

Drużynowo

edytuj
2018   Pjongczang 8. miejsce[a]

Starty A. Alamommo na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
38. 10 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 94,0 m 91,3 pkt 168,0 pkt Andreas Wellinger
34. 17 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 120,0 m 107,6 pkt 178,1 pkt Kamil Stoch
8. 19 lutego 2018   Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 117,0 m 115,5 m 790,4 pkt (192,1 pkt) 308,1 pkt Norwegia

Indywidualnie

edytuj
2019   Seefeld/Innsbruck nie zakwalifikował się (K-120), 31. miejsce (K-99)

Drużynowo

edytuj
2019   Seefeld/Innsbruck 10. miejsce (K-120)[b]

Starty A. Alamommo na mistrzostwach świata – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
22 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 109,0 m 90,6 pkt Nie zakwalifikował się.
10. 24 lutego 2019   Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[b] 106,5 m 354,1 pkt (76,5 pkt) 633,4 pkt Niemcy
31. 1 marca 2019   Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 88,0 m 84,2 pkt 134,1 pkt Dawid Kubacki

Indywidualnie

edytuj
2015   Ałmaty 31. miejsce
2016   Râșnov 25. miejsce
2017   Park City 12. miejsce
2018   Kandersteg 7. miejsce

Drużynowo

edytuj
2015   Ałmaty 8. miejsce[c]
2016   Râșnov 8. miejsce[d]
2017   Park City 6. miejsce[e]
2018   Kandersteg 6. miejsce[f]

Starty A. Alamommo na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
31. 5 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 113,5 pkt 156,4 pkt Johann André Forfang
8. 7 lutego 2015   Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[c] 94,0 m 93,5 m 769,5 pkt (201,4 pkt) 123,8 pkt Norwegia
25. 23 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 86,5 m 88,5 m 208,5 pkt 40,5 pkt David Siegel
8. 24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[d] 87,5 m 78,5 m 707,9 pkt (181,4 pkt) 158,8 pkt Niemcy
12. 1 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 indywid. 92,0 m 91,5 m 242,1 pkt 21,1 pkt Viktor Polášek
6. 3 lutego 2017   Park City Utah Olympic Park K-90 HS-100 druż.[e] 85,5 m 87,5 m 802,1 pkt (221,3 pkt) 130,2 pkt Słowenia
7. 1 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 indywid. 95,5 m 93,5 m 257,8 pkt 33,6 pkt Marius Lindvik
6. 3 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż.[f] 96,5 m 99,0 m 921,8 pkt (262,0 pkt) 146,7 pkt Niemcy

Indywidualnie

edytuj
2016   Lillehammer 6. miejsce

Starty A. Alamommo na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
6. 16 lutego 2016   Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 indywid. 91,0 m 90,0 m 221,5 pkt 41,3 pkt Bor Pavlovčič

Indywidualnie

edytuj
2015   Tschagguns 6. miejsce

Drużynowo

edytuj
2015   Tschagguns srebrny medal[g]

Starty A. Alamommo na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
6. 27 stycznia 2015   Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 indywid. 89,0 m 92,5 m 235,3 pkt 36,0 pkt Niko Kytösaho
2.  29 stycznia 2015   Tschagguns Montafoner Schanzenzentrum K-97 HS-108 druż.[g] 101,5 m 100,5 m 1000,7 pkt (259,2 pkt) 29,7 pkt Słowenia

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[11]
2018/2019 73.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj
Źródło[2]
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
- - - - - - - - - - q - - - - - - - - q - - - - - - - - - 0
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
q q - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2017/2018
                                            punkty
43 q q 32 35 q 49 - - - - - - - - 48 q - - - q - 0
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
q 62 q - - - - - - 46 49 43 43 q - - q q q 29 47 49 q q q q q - 2
Sezon 2019/2020
                                                      punkty
47 47 q q - - - - - q q q q - - - - - - - - - - q - - - 0
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
- 42 48 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
- - q - - - - - - - - - - - - - - - - 61 q - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj
Źródło[2]
Sezon
2017/2018
               
11 10 7 - 9 - - -
Sezon
2018/2019
             
9 9 8 9 10 9 8
Sezon
2019/2020
         
8 - - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[11]
2018/2019 59.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[11]
2018 77.
2019 57.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce Źr.
2019 46. [12]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce Źr.
2018 59. [13]
2019 41. [14]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[15]
2017 48.
2018 79.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

edytuj
Źródło[2]
2016
                    punkty
- - - 36 - - 33 37 - - 0
2017
                  punkty
- - - - - 11 26 46 27 33
2018
                  punkty
q - - - 32 29 - - - 2
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

edytuj
Źródło[2]
2018    
9 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[16]
2014/2015 133.
2015/2016 93.
2017/2018 56.
2018/2019 68.
2019/2020 106.
2020/2021 86.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[2]
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
45 37 28 - - 51 36 - - - - - - - - 32 42 - - - - - - - - - 3
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
- - - 22 27 31 24 46 46 37 34 - - - - - - - - - - - - - - - - 20
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
- - - 44 - - - - - 45 - - - - - - - - - - 52 54 - - - - 43 46 - - 0
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
- - - - 56 14 17 22 10 28 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 70
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
- - 48 42 18 4 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 63
Sezon 2019/2020
                                          punkty
- - 29 34 - - 49 53 - - - - 46 42 - - - - - 33 38 2
Sezon 2020/2021
                                      punkty
29 35 - - - - - - - - - - - 36 36 - - 25 31 8
Sezon 2021/2022
                                                    punkty
- - - - 53 53 - - - - - - - - - - - - - - - 39 36 - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[16]
2015 67.
2016 46.
2017 41.
2018 85.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[2]
2014
                            punkty
- - - - 36 32 - - - - - - 44 50 0
2015
                            punkty
- - - - 21 15 - - - - - - - - 26
2016
                            punkty
45 51 8 18 20 13 - - - - - - - - 76
2017
                          punkty
- - 16 15 9 - - - - - - - - 60
2018
                          punkty
- - - - - - - - - - - 21 41 10
2021
                        punkty
- - - - - - - - 35 39 - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[17]
2014/2015 157.
2015/2016 52.
2016/2017 18.
2017/2018 34.
2018/2019 132.
2020/2021 105.
2021/2022 141.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj
Źródło[2]
Sezon 2013/2014
                                                punkty
- - - - dq 41 - - - - - - - - - - - - - - - - 70 78 0
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - 22 21 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 19
Sezon 2015/2016
                                                punkty
62 49 17 38 - - - - 4 5 - - - - - - - - - - - - - - 109
Sezon 2016/2017
                                        punkty
- 18 18 7 5 9 - - - - - - - - 39 17 7 9 - - 215
Sezon 2017/2018
                                          punkty
- - 6 8 - - - - - - - - - - 7 8 - - - - - 140
Sezon 2018/2019
                                    punkty
27 24 - - - - - - - - - - - - - - - - 11
Sezon 2019/2020
                                            punkty
- - - - - - - - - - 32 56 - - - - - - - - - - 0
Sezon 2020/2021
                            punkty
- - - - - - - - 25 21 - - - - 16
Sezon 2021/2022
                                              punkty
- - 21 dq - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 10
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

  1. a b Skład zespołu: Janne Ahonen, Andreas Alamommo, Jarkko Määttä i Antti Aalto
  2. a b Skład zespołu: Jarkko Määttä, Andreas Alamommo, Eetu Nousiainen i Antti Aalto
  3. a b Skład zespołu: Andreas Alamommo, Antti Aalto, Eetu Nousiainen i Juho Ojala
  4. a b Skład zespołu: Niko Kytösaho, Aapo Lehtinen, Eetu Nousiainen i Andreas Alamommo
  5. a b Skład zespołu: Niko Kytösaho, Eetu Nousiainen, Kalle Heikkinen i Andreas Alamommo
  6. a b Skład zespołu: Niko Löytäinen, Kalle Heikkinen, Jonne Veteläinen i Andreas Alamommo
  7. a b Skład zespołu: Andreas Alamommo, Niko Löytäinen, Joni Markkanen i Niko Kytösaho

Przypisy

edytuj
  1. Bischofshofen (AUT) Men's HS142 Extend start list. fis-ski.com. [dostęp 2019-01-05]. (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m Adam Kwieciński: ALAMOMMO Andreas. [dostęp 2023-12-01].
  3. a b c d e f g h i ALAMOMMO Andreas - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2020-05-20]. (ang.).
  4. Dominik Formela: 10 Finów wystąpi w Ruce. skijumping.pl, 2015-11-23. [dostęp 2016-04-22].
  5. Daniel Ludwiński: Dwaj fińscy skoczkowie wracają do domu. Debiutant zastąpi doświadczonych kolegów. sportowefakty.wp.pl, 2016-01-01. [dostęp 2016-04-22].
  6. Adrian Dworakowski: Andreas Alamommo z tytułem mistrza Finlandii na średniej skoczni. skijumping.pl, 2021-01-31. [dostęp 2021-01-31].
  7. Adam Bucholz: Kytoesaho mistrzem Finlandii na normalnej skoczni, powrót Nieminena. skijumping.pl, 2016-01-30. [dostęp 2016-04-22].
  8. Lahti: Kesä SM 2018 – Miehet Yleinen. kilipa.com, 2018-10-07. [dostęp 2020-05-20]. (fiń.).
  9. Aleksandra Kruc: Sami Niemi i Ounasvaaran Hiihtoseura triumfują w mistrzostwach Finlandii. skokinarciarskie.pl, 2014-09-15. [dostęp 2015-11-27].
  10. Dominik Formela: Schuler i Alamommo pożegnali się ze skokami. skijumping.pl, 2022-03-30. [dostęp 2022-03-30].
  11. a b c ALAMOMMO Andreas - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  12. Season 2018/2019 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2019-02-17. [dostęp 2023-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-30)]. (ang.).
  13. Season 2017/2018 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-03-25. [dostęp 2023-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-26)]. (ang.).
  14. Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2023-12-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
  15. ALAMOMMO Andreas - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  16. a b ALAMOMMO Andreas - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  17. ALAMOMMO Andreas - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).

Bibliografia

edytuj