Andrzej Gołota

polski pięściarz

Andrzej Jan Gołota, w trakcie kariery zawodowej Andrew Golota (ur. 5 stycznia 1968 w Warszawie) – polski pięściarz, brązowy medalista olimpijski z Seulu i mistrzostw Europy z Aten, zawodowy mistrz Ameryki Północnej federacji IBF, czterokrotny mistrz Polski w wadze ciężkiej. W rankingu BoxRec jest siódmym największym polskim zawodnikiem wszech czasów, pound for pound[2].

Andrzej Gołota
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1968
Warszawa

Obywatelstwo

polskie
amerykańskie (od sierpnia 2013)

Wzrost

193[1] cm

Masa ciała

99-117 kg

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

52

Zwycięstwa

41

Przez nokauty

33

Porażki

9

Remisy

1

Nieodbyte

1

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Seul 1988 boks
(waga ciężka)
Mistrzostwa Europy
brąz Ateny 1989 waga ciężka
Mistrzostwa Świata Juniorów
srebro Bukareszt 1985 (waga ciężka)
  1. Bilans walk aktualny na 23 lutego 2013.

Kariera amatorska edytuj

Startował w barwach Legii Warszawa, był czterokrotnym mistrzem Polski (1986–1990). Jego trenerami byli kolejno Tadeusz Branicki, Janusz Gortat i Czesław Ptak.

Zdobywał medale na imprezach międzynarodowych. W 1985 został wicemistrzem świata juniorów (przegrał w finale z Kubańczykiem Félixem Savónem). We wrześniu 1986 w Kopenhadze został mistrzem Europy juniorów w wadze ciężkiej, pokonując 4:1 reprezentanta ZSRR, Nikołaja Seturi[3][4].

W 1988 odniósł największy sukces w karierze amatorskiej: zdobył brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu, przegrywając przez RSC (nokaut) w walce półfinałowej z Koreańczykiem Baekiem Hyun-manem. Wcześniej stoczył wygrane walki ze Swilenem Rusinowem z Bułgarii i Haroldem Obungą z Kenii, obu pokonując wynikiem 5:0.

Reprezentował Polskę na Mistrzostwach Europy (Turyn 1987, ćwierćfinał i Ateny 1989, brązowy medal) i świata (Moskwa 1989, ćwierćfinał). Jako amator stoczył 114 walk (99 wygrał, 2 zremisował i 13 przegrał).

Kariera zawodowa edytuj

Zawodową karierę rozpoczął 7 lutego 1992 w Milwaukee, pokonując Roosevelta Shulera. Do końca 1992 stoczył siedem zwycięskich walk.

16 maja 1995 w Atlantic City wygrał z Samsonem Poʻuhą z Tonga (nokaut w piątej rundzie)[5]. 15 marca 1996 Gołota zwyciężył przez techniczny nokaut Amerykanina Danella Nicholsona.

Kolejnym rywalem Gołoty miał być Riddick Bowe, w tej sytuacji promotorzy przeciwstawili byłemu mistrzowi świata pogromcę jego niedoszłego przeciwnika. Walka w nowojorskiej Madison Square Garden (11 lipca 1996) zakończyła się dyskwalifikacją Gołoty za ciosy poniżej pasa. Zdarzeniu towarzyszyła bijatyka wokół ringu, w szpitalu znaleźli się m.in. menedżer Gołoty Lou Duva, a także sam Gołota, uderzony w głowę radiotelefonem[6]. Ciosy poniżej pasa potwierdziły opinię o Gołocie jako o bokserze często faulującym, ale walka z Bowem przyniosła mu także wiele pozytywnych opinii. Prowadził z nim wyrównany pojedynek, przez długi czas prowadząc na punkty. Zyskany rozgłos wykorzystano do zorganizowania walki rewanżowej, która odbyła się 14 grudnia 1996 w Atlantic City. Ponownie pojedynek zakończył się dyskwalifikacją Gołoty za nieczyste ciosy, ale Polak był jeszcze bliższy zwycięstwa niż w pierwszym pojedynku. Riddick Bowe w drugiej walce z Andrzejem Gołotą po raz drugi i trzeci w karierze leżał na deskach. W chwili dyskwalifikacji Polak prowadził na punkty u wszystkich sędziów[7].

Pomimo dwóch kolejnych porażek, w następnej walce Gołota stanął przed pierwszą w karierze szansą zdobycia tytułu mistrza świata w wadze ciężkiej organizacji WBC. 4 października 1997 w Atlantic City, w pojedynku z Brytyjczykiem Lennoxem Lewisem, został jednak znokautowany już w pierwszej rundzie[8]. Po tej porażce Gołota wygrał w sześciu następnych walkach, m.in. z byłym mistrzem świata WBC i WBA, Timem Witherspoonem. Pojedynek ten odbył się 2 października 1998 w Hali Ludowej we Wrocławiu i był pierwszą zawodową walką Gołoty w Polsce. Walka ta była transmitowana przez telewizję Polsat i przyniosła wysoką oglądalność – prawie 12,5 miliona widzów[9]. Walka otworzyła Gołocie możliwość pojedynku eliminacyjnego WBC z Michaelem Grantem. 20 listopada 1999 w Atlantic City był bliski pokonania Granta, w pierwszej rundzie dwukrotnie kładąc rywala na deski i prowadząc przez większość walki na punkty, jednak w dziesiątej rundzie (pojedynek był zakontraktowany na 12 rund) zaliczył nokdaun i odmówił kontynuowania walki[10].

20 października 2000 w Detroit zmierzył się z Mikiem Tysonem. Już w pierwszej rundzie Polak był liczony, a w przerwie między drugą i trzecią rundą odmówił kontynuowania walki, zszedł z ringu i udał się do szatni[11]. W 2001 wprawdzie komisja boksu stanu Michigan uznała walkę za nieodbytą (wykryto niedozwolone substancje w organizmie Tysona), jednak kariera Gołoty wydawała się ostatecznie zakończona. Po tej walce Gołota miał trzyletnią przerwę w boksowaniu.

Od 2003 stoczył kilka zwycięskich walk, a 27 kwietnia 2004, w walce z Chrisem Byrdem, dostał drugą szansę walki o pas mistrzowski, tym razem organizacji IBF. Pojedynek zakończył się remisem[12].

Następna walka to trzecia próba walki o pas mistrza świata (tym razem organizacji WBA). 13 listopada 2004 przegrał na punkty z Johnem Ruizem po kontrowersyjnym werdykcie (111:114, 111:114, 112:113) przy stosunku celnych ciosów 141-103 na korzyść Gołoty i nokdaunie Ruiza w 2 rundzie[13].

22 maja 2005 podczas gali w hali United Center w Chicago został znokautowany w 53 sekundzie walki przez Lamona Brewstera w swojej czwartej walce o tytuł mistrza świata federacji WBO[14]. Po tej walce miał dwuletnią przerwę w boksowaniu.

 
Walka Gołota-McBride.

Na ring powrócił 9 czerwca 2007, pokonując w Katowicach Amerykanina Jeremiego Batesa w drugiej rundzie przez techniczny nokaut[15]. W kolejnej walce, 6 października 2007 w hali Madison Square Garden w Nowym Jorku, pokonał Irlandczyka Kevina McBride w szóstej rundzie, także przez techniczny nokaut, zdobywając tytuł mistrza Ameryki Północnej federacji IBF[16].

19 stycznia 2008 w Madison Square Garden zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów na punkty z Mikiem Mollo zdobywając pas mistrza Ameryki ŁacińskiejWBA Fedelatin wagi ciężkiej[17]. 7 listopada 2008 w Chengdu zmierzył się z Rayem Austinem o pas WBC USNBC. Przegrał przez techniczny nokaut po pierwszej rundzie – w trzeciej sekundzie pojedynku zaliczył nokdaun, a 40 sekund później doznał kontuzji lewego ramienia, wskutek czego musiał zrezygnować z dalszej walki.

24 października 2009 podczas gali Polsat Boxing Night której stawką był pas IBF International w Łódzkiej Hali Atlas przegrał z Tomaszem Adamkiem przez TKO w piątej rundzie.

3 listopada 2012 w Łódzkiej Atlas Arenie miała odbyć się walka na zasadach wrestlingu, w której Gołota miał się pojedynkować z Riddickiem Bowe. Walkę jednak odwołano.

Trenerzy:
Sam Colona
Lou Duva
Al Certo
Andrzej Gmitruk

23 lutego 2013 w Gdańsku, w Ergo Arenie Gołota przegrał w szóstej rundzie przez nokaut z Przemysławem Saletą[18].

25 października 2014 w Częstochowie zmierzył się w pożegnalnej walce pokazowej z Danellem Nicholsonem. Organizatorem walki był Marcin Najman[19].

14 grudnia 2017 na konferencji prasowej w Zdunach ogłoszono powstanie Krotoszyńskiego Klubu Bokserskiego im. Andrzeja Gołoty, powstałym m.in. dzięki tygodnikowi „Życie Krotoszyna”. Inauguracja klubu odbyła się 7 listopada 2018 w Krotoszynie, podczas wielkiego treningu, w którym udział wziął m.in. sam Gołota[20][21].

Lista walk zawodowych edytuj

Statystyka stoczonych walk zawodowych
Zwycięstw: 41 (KO – nokautów: 33, walk zakończonych na punkty: 8)
Przegranych: 9 (KO – nokautów: 6, walk zakończonych na punkty: 1, dyskwalifikacji: 2)
Remisów: 1
Wynik Rekord Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Przegrana 41-9-1   Przemysław Saleta (43-7, 20 KO) KO 6 (10) 2:49 23 lutego 2013   Ergo Arena, Gdańsk
Przegrana 41-8-1   Tomasz Adamek (38-1, 25 KO) TKO 5 (12), 1:20 24 października 2009   Atlas Arena, Łódź Walka o pas IBF International.
Przegrana 41-7-1   Ray Austin (25-4-4, 17 KO) TD 1 (12) 3:00 7 listopada 2008   Sichuan Gymnasium, Chengdu Walka o pas WBC–USNBC.
Zwycięstwo 41-6-1   Mike Mollo (19-1, 12 KO) UD 12 19 stycznia 2008   Madison Square Garden, Nowy Jork Zdobył pas WBA Fedelatin.
Zwycięstwo 40-6-1   Kevin McBride (34-5-1, 29 KO) TKO 6 (12), 2:42 6 października 2007   Madison Square Garden, Nowy Jork Zdobył pas IBF North American.
Zwycięstwo 39-6-1   Jeremy Bates (21-13-1, 18 KO) TKO 2 (10) 2:59 9 czerwca 2007   Spodek, Katowice
Przegrana 38-6-1   Lamon Brewster (31-2, 27 KO) TKO 1 (12), 0:52 21 maja 2005   United Center, Chicago Walka o mistrzostwo świata WBO.
Przegrana 38-5-1   John Ruiz (40-5-1, 27 KO) UD 12 13 listopada 2004   Madison Square Garden, Nowy Jork Walka o mistrzostwo świata WBA.
Remis 38-4-1   Chris Byrd (37-2, 20 KO) SD 12 17 kwietnia 2004   Madison Square Garden, Nowy Jork Walka o mistrzostwo świata IBF.
Zwycięstwo 38-4   Terrence Lewis (32-13-1, 22 KO) TKO 6 (10) 1:25 14 listopada 2003   Turning Stone Resort Casino, Verona
Zwycięstwo 37-4   Brian Nix (18-10, 3 KO) TKO 7 (10) 2:43 14 sierpnia 2003   Dover Downs, Dover
NC 36-4   Mike Tyson (48-3, 42 KO) NC 2 (10) 20 października 2000   The Palace, Auburn Hills Walka nierozstrzygnięta. Początkowo Gołota przegrał przez RTD, ale później walka została uznana za NC, ponieważ Tyson był w jej trakcie pod wpływem marihuany[22].
Zwycięstwo 36-4   Orlin Norris (50-5, 21 KO) UD 10 16 czerwca 2000   Mandalay Bay Events Center, Paradise
Zwycięstwo 35-4   Marcus Rhode (24-16, 24 KO) TKO 3 (10), 2:19 22 kwietnia 2000   Tianhe Stadium, Kanton
Przegrana 34-4   Michael Grant (30-0, 19 KO) TKO 10 (12) 1:31 20 listopada 1999   Etess Arena, Atlantic City Walka o mistrzostwo świata NABF.
Zwycięstwo 34-3   Quinn Navarre (24-6-1, 16 KO) TKO 6 (10) 26 czerwca 1999   Hala Stulecia, Wrocław
Zwycięstwo 33-3   Jesse Ferguson (26-17, 16 KO) UD 10 30 stycznia 1999   Convention Hall, Atlantic City
Zwycięstwo 32-3   Tim Witherspoon (46-7, 29 KO) UD 10 2 października 1998   Hala Stulecia, Wrocław
Zwycięstwo 31-3   Corey Sanders (16-5, 9 KO) UD 10 21 lipca 1998   Etess Arena, Atlantic City
Zwycięstwo 30-3   Jack Basting (21-12, 6 KO) TKO 3 (10) 8 maja 1998   Trump Marina, Atlantic City
Zwycięstwo 29-3   Eli Dixon (19-3-1, 13 KO) KO 6 (10) 14 kwietnia 1998   Foxwoods Casino, Ledyard
Przegrana 28-3   Lennox Lewis (31-1, 25 KO) KO 1 (12) 1:35 4 października 1997   Convention Hall, Atlantic City Walka o mistrzostwo świata WBC.
Przegrana 28-2   Riddick Bowe (39-1, 29 KO) DQ 9 (10), 2:58 14 grudnia 1996   Convention Hall, Atlantic City Dyskwalifikacja za powtarzające się ciosy poniżej pasa.
Przegrana 28-1   Riddick Bowe (38-1, 29 KO) DQ 7 (12) 11 lipca 1996   Madison Square Garden, Nowy Jork Dyskwalifikacja za powtarzające się ciosy poniżej pasa.
Zwycięstwo 28-0   Danell Nicholson (24-1, 17 KO) TD 8 (10), 3:00 15 marca 1996   Convention Hall, Atlantic City
Zwycięstwo 27-0   Charles Hostetter (16-9, 8 KO) TKO 2 (10) 30 stycznia 1996   Medieval Times, Lyndhurst
Zwycięstwo 26-0   Jason Waller (20-9-2, 15 KO) TKO 2 (10) 18 listopada 1995   Convention Hall, Atlantic City
Zwycięstwo 25-0   West Turner (17-8, 15 KO) TKO 1 (8) 0:39 26 sierpnia 1995   Convention Hall, Atlantic City
Zwycięstwo 24-0   Samson Poʻuha (15-1, 15 KO) TKO 5 (10), 2:44 16 maja 1995   Resorts Hotel & Casino, Atlantic City
Zwycięstwo 23-0   Marion Wilson (7-14-3, 3 KO) UD 10 11 kwietnia 1995   Bismarck Hotel, Chicago
Zwycięstwo 22-0   Dwayne Hall (4-10, 3 KO) TKO 1 (8) 26 stycznia 1995   Rosemont
Zwycięstwo 21-0   Darren Hayden (13-1-1, 7 KO) TD 7 (10) 1 listopada 1994   MGM Grand Garden Arena, Paradise
Zwycięstwo 20-0   Jeff Lampkin (38-17-1, 33 KO) TD 1 (10), 3:00 13 sierpnia 1994   The Aladdin, Paradise
Zwycięstwo 19-0   Jesse Shelby (21-13-1, 18 KO) TKO 2 (8) 18 czerwca 1994   Bismarck Hotel, Chicago
Zwycięstwo 18-0   Terry Davis (30-3-2, 22 KO) TKO 1 (10), 1:51 6 maja 1994   Convention Hall, Atlantic City
Zwycięstwo 17-0   Larry Davis (8-11, 6 KO) KO 1 (8) 16 marca 1994   Bismarck Hotel, Chicago
Zwycięstwo 16-0   Donnell Wingfield (21-6-1, 10 KO) TKO 1 (8) 14 stycznia 1994   Carmel High School, Mundelein
Zwycięstwo 15-0   Calvin Jones (15-7, 9 KO) TKO 2 (6) 23 listopada 1993   Hyatt Regency O’Hare, Rosemont
Zwycięstwo 14-0   Andre Smith (13-3, 8 KO) KO 1 (8), 2:59 4 września 1993   The Aladdin, Paradise
Zwycięstwo 13-0   Marion Wilson (6-6-2, 3 KO) PTS 8 10 lipca 1993   Fernwood Resort, Bushkill
Zwycięstwo 12-0   Carlton West (9-20, 4 KO) TKO 2 (8) 22 czerwca 1993   Trump Taj Mahal, Atlantic City
Zwycięstwo 11-0   Kevin P. Porter (14-10-2, 8 KO) KO 3 (8) 15 maja 1993   Eagles Auditorium, Milwaukee
Zwycięstwo 10-0   Bobby Crabtree (46-25-1, 43 KO) TKO 2 (10), 1:14 26 marca 1993   Union Hall, Countryside
Zwycięstwo 9-0   Andre Crowder (6-21-2, 2 KO) TKO 1 (6) 5 lutego 1993   Eagles Auditorium, Milwaukee
Zwycięstwo 8-0   Eddie Taylor (31-16-1, 17 KO) TKO 1 (8), 2:49 5 grudnia 1992   Expo Center, Dolton
Zwycięstwo 7-0   Aaron Brown (18-32-2, 8 KO) TKO 2 (6) 3 października 1992   St. Andrews Gym, Chicago
Zwycięstwo 6-0   James Holley (3-26, 1 KO) KO 1 (6) 28 sierpnia 1992   Union Hall, Countryside
Zwycięstwo 5-0   Robert Smith (2-3-2, 2 KO) PTS 6 24 lipca 1992   Union Hall, Countryside
Zwycięstwo 4-0   Joey Christjohn (12-12-3, 7 KO) TKO 1 (6) 20 czerwca 1992   St. Andrews Gym, Chicago
Zwycięstwo 3-0   Charles Presswood (0-5, 0 KO) KO 1 (4) 27 marca 1992   Union Hall, Countryside
Zwycięstwo 2-0   Joe Jones (debiutant) KO 1 (4), 2:13 28 lutego 1992   Union Hall, Countryside
Zwycięstwo 1-0   Roosevelt Shuler (debiutant) TKO 3 (4) 7 lutego 1992   United Community Center, Milwaukee debiut zawodowy

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, TD – decyzja techniczna, DQ – dyskwalifikacja, NC – nie rozstrzygnięta

Procesy sądowe edytuj

Według zeznań świadka koronnego Jarosława Sokołowskiego, ps. „Masa” Gołota był członkiem grupy przestępczej Andrzeja Kolikowskiego, ps. „Pershing”, ściągającej haracze. Prokuratura nie potwierdziła tej kwestii i nie wszczęła postępowania przeciw bokserowi[23]. W maju 1990 Gołota pobił we Włocławku gości jednego z lokali, a następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Do Polski powrócił sześć lat później, otrzymując list żelazny. Za pobicie został skazany na karę roku pozbawiania wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na trzyletni okres próby[23].

Gołota utrzymywał kontakt z liderem gangu pruszkowskiego Andrzejem Kolikowskim, ps. „Pershing”, który jako kibic uczestniczył w walkach boksera w Stanach Zjednoczonych, m.in. w pojedynku z Michaelem Grantem w 1999[24]. W wywiadzie prasowym udzielonym w 2004 Gołota stwierdził: „byliśmy kolegami, to prawda”[25].

W 2002 Gołotę ścigano listem gończym w USA za niestawienie się w sądzie w związku z oskarżeniem o podawanie się za policjanta. W październiku tegoż roku oskarżono go w Polsce o ponowne wdanie się w bijatykę w hotelu w Sopocie, w związku z czym w marcu 2003 został zatrzymany, postawiono mu zarzuty i wypuszczono za kaucją 30 tys. zł. Dwa miesiące później, po niestawieniu się przezeń na jedną z rozpraw, sąd wydał w lipcu postanowienie o jego aresztowaniu, ale wkrótce – po przedstawieniu przez jego obrońców dowodów na to, że pięściarz w tym czasie przechodził rehabilitację – wycofał to postanowienie. We wrześniu 2004 prokuratura odstąpiła od dalszego prowadzenia z urzędu sprawy pobicia w Sopocie, a poszkodowany zrezygnował z wniesienia przeciw Gołocie oskarżenia prywatnego. Sprawę ostatecznie umorzono[26].

Życie prywatne edytuj

W 1990 poślubił Mariolę (z d. Babicz), z wykształcenia prawniczkę i licencjonowaną sędzię bokserską[27][28]. Mają dwoje dzieci, Alexandrę (ur. 1991) i Andrzeja (ur. 1997)[29][30]. Mieszkają w Northbrook, niedaleko Chicago[31].

 
Andrzej Gołota (2014)

Odniesienia w kulturze edytuj

  • W 1998 na polskim rynku wydawniczym pojawiła się książka „Andrzej Gołota – Pierwsza autoryzowana biografia”, której autorami są: Stefan Bieńkowski, Przemysław Garczarczyk, Bogusław Kubisz i Krzysztof Rzeszot ISBN 83-86156-01-5.
  • Do osoby Gołoty odnosił się tekst utworu zespołu Kazik na ŻywoAndrzej Gołota”, wydany na albumie pt. Las Maquinas de la Muerte (1999)[32][33].
  • Grupa hip-hopowa Projekt Nasłuch stworzyła w 2011 utwór będący hołdem dla Gołoty[34].
  • W 2016 Gołota został wprowadzony do Galerii Sław Boksu – Illinois Boxing Hall of Fame[35].

Udział w programach telewizyjnych edytuj

Reklama edytuj

Wystąpił w amerykańskiej reklamie zachęcającej do udziału w spisie powszechnym Census 2010[37].

Przypisy edytuj

  1. Gołota śmiał się z Adamka. gwizdek24.se.pl, 24 października 2009. [zarchiwizowane z tego adresu (30 sierpnia 2011)].
  2. BoxRec ratings: Poland, pound-for-pound, active and inactive, BoxRec [dostęp 2021-01-08].
  3. Andrzej Gołota mistrzem Europy. „Trybuna Śląska”. 221, s. 8, 22 września 1986. 
  4. 9. European Junior Championships – Copenhagen, Denmark – September 15-21 1986. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).
  5. Boxing Encyclopedia. (ang.).
  6. Boxing Encyclopedia. (ang.).
  7. Boxing Encyclopedia. (ang.).
  8. Luis Escobar: Lewis KO’s Golata In One. The Boxing Times. [dostęp 2007-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]. (ang.).
  9. SATKurier.pl / Polonica / Telewizja Polsat kończy 20 lat – poznajmy jej historie.
  10. Boxing Encyclopedia. (ang.).
  11. John Gregg: Iron Mike Makes Golota Quit. The Boxing Times. [dostęp 2007-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]. (ang.).
  12. Luis Escobar: Champ Byrd And Golota Battle To A Spirited Draw. The Boxing Times. [dostęp 2007-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]. (ang.).
  13. John Gregg: Ruiz Dropped Twice Outlasts Golata. The Boxing Times. [dostęp 2007-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]. (ang.).
  14. Robert Hoffman, Jacob Chavez: Brewster annihilates Golota!. Fightnews.com. (ang.).
  15. Ryszard Koczura: Adamek punishes Pineda; Golota crushes Bates!. Fightnews.com. (ang.).
  16. Matt Richardson, Jason Stern: Peter Wakes Up from Nightmare!; McBride Pole-Axed!. Fightnews.com. (ang.).
  17. Matt Richardson, Rick Scharmberg: Jones defeats Trinidad!. Fightnews.com. (ang.).
  18. Polsat Boxing Night: Gołota vs. Saleta. bokser.org. [dostęp 2012-12-29]. (pol.).
  19. Ostatnia walka Andrzeja Gołoty, legenda boksu zakończyła karierę. onet.pl. [dostęp 2014-10-26]. (pol.).
  20. Marcin Szyndrowski, Krotoszyn: Andrzej Gołota odwiedził halę sportową i wziął udział w oficjalnym uruchomieniu klubu bokserskiego jego imienia [ZDJĘCIA], Gloswielkopolski.pl [dostęp 2018-12-06] (pol.).
  21. Łukasz Cichy, Andrzej Gołota zwiedził Krotoszyn i Zduny [ZDJĘCIA], krotoszyn.naszemiasto.pl, 8 listopada 2018 [dostęp 2018-12-06] (pol.).
  22. The Associated Press, PLUS: BOXING; Tyson Tests Positive For Marijuana, „The New York Times”, 19 stycznia 2001, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-06-15] (ang.).
  23. a b Magdalena Rubaj, Maciek Glinka: Gołota, przyjaciel gangsterów?. wiadomosci.wp.pl, 19 kwietnia 2004. [dostęp 2015-01-13].
  24. Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski: Nowy alfabet mafii. Najnowsze losy polskiej przestępczości zorganizowanej. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2013, s. 99. ISBN 978-83-7818-440-9.
  25. Gołota: nie byłem gorylem „Pershinga”. wiadomosci.wp.pl, 20 kwietnia 2004. [dostęp 2015-01-13].
  26. Gołota wolny od zarzutu. [dostęp 2010-05-29].
  27. Mariola Gołota sędzią bokserskim (zdj. Marcin Kondek).
  28. Nowości – Żona Gołoty zrobi karierę w ringu?
  29. Mistrzowie sportu – ZEW KRWI.
  30. Andrzej Gołota przygotowuje się do Wigilii (zdj. Marcin Kondek).
  31. Gołota: ostatni taniec sprzedawcy marzeń. Historia wrażliwego, zabawnego mruka. [w:] Przegląd Sportowy [on-line]. 2014-10-27. [dostęp 2024-01-15].
  32. Kazik Staszewski – staszewski.art.pl. staszewski.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-28)].
  33. Kazik Staszewski, Rafał Księżyk: Idę tam, gdzie idę. Autobiografia. Wydawnictwo Kosmos Kosmos, 2015, s. 276. ISBN 978-83-942140-1-2.
  34. News – Projekt Nasłuch – w hołdzie Andrzejowi Gołocie! Nowy numer – Rap Graffiti Breakdance Hip-Hop.pl. hip-hop.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-29)].
  35. Gołota wprowadzony do Galerii Sław Boksu (Illinois Boxing Hall of Fame). boxrec.com. [dostęp 2016-11-07].
  36. 14 par w 12. edycji “Tańca z gwiazdami”. [w:] Wirtualne Media [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2010-09-01. [dostęp 2015-02-16]. (pol.).
  37. Dziennik.pl: Zobacz, jak Gołota pomaga liczyć ludzi. 2010-05-27. [dostęp 2010-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-30)]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj