Andrzej Kosina
Andrzej Roman Kosina (ur. 28 lutego 1898 w Berehach Dolnych, zm. 5 lipca 1920 w Głębokiem) – podchorąży saperów Wojska Polskiego.
| |
 podchorąży
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1919-1920 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
V Batalion Saperów |
| Stanowiska |
dowódca plutonu saperów |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Protoplastą rodu Kosinów był XVII-wieczny czeski powstaniec, Jan Kozina[1]. Andrzej Kosina urodził się 28 lutego 1898[2] jako syn Jana Macieja (1859–1943) i Pauliny, z domu Girtler von Kleeborn (1862–1945)[3][4]. Ojciec był inżynierem leśnictwa, pracował jako nadleśniczy w Galicji, mierniczy przysięgły, był wykładowcą na Wydziale Leśnictwa Politechniki Lwowskiej[3][4]. Pochodząca z austriackiej rodziny matka była absolwentką Konserwatorium Muzycznego we Lwowie, początkowo była pianistką[3]. Kosinowie mieli pięcioro dzieci, czterech synów: najstarszy Jan Józef (1894–1940, oficer dyplomowany, ofiara zbrodni katyńskiej), Stanisław (1896–1988, doktor praw, konsul), Andrzej (1898–1920), Piotr (1902–1939, inżynier leśnik, zginął od bomby podczas kampanii wrześniowej[5]) oraz córka Helena (1900–2000, nauczycielka języka polskiego, działaczka społeczna)[6][3][4] (1900–2000).
Andrzej Kosina w 1916 zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku[2][7]. Podczas nauki szkolnej działał w ruchu skautowym, w trakcie I wojny światowej w 1915 dokonał reaktywacji i był drużynowym I Drużyny Skautowej im. Stanisława Żółkiewskiego w Sanoku[8][9] (jego poprzednikami byli m.in. Jan Bratro, Tadeusz Piech)[10].
Podjął studia na Wydziale Matematyki Politechniki Lwowskiej. Od pierwszego roku studiów był asystentem Kazimierza Bartela[a].
Walczył na wojnie z bolszewikami. W stopniu podchorążego dowodził plutonem w 2 kompanii V batalionu saperów. 5 lipca 1920 w czasie odwrotu 2/V bsap z futoru Stodoliszcze (gmina Plisa) została zaatakowana przez kawalerię bolszewicką. Zginął bohaterską śmiercią prowadząc swój pluton do kontrataku pod Głębokiem. Za wykazaną w walce „nieustraszoną odwagę i zimną krew” został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych[11][b].
Ciało Andrzeja Kosiny nie zostało pochowane w oznaczonym grobie. Jego osobę upamiętniała tablica na Pomniku Poległych Saperów, nieistniejącym od końca II wojny światowej.
Bratankiem Andrzeja był syn Jana Józefa, Jan Juliusz (1924–1998).
Uwagi edytuj
- ↑ Paweł Kosina podał, że Andrzej Kosina podjął studia na Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie, jednak Kazimierz Bartel był profesorem na Politechnice Lwowskiej.
- ↑ Paweł Kosina podał, że także wniosek o nadanie Orderu Virtuti Militari zostało zakończone nadaniem tego odznaczenia – Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele (cz. 3). „Góra Przemienienia”, s. 10, 24 (148) z 11 czerwca 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. i Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 34. ISBN 83-924210-0-0..
Przypisy edytuj
- ↑ Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. „Góra Przemienienia”, s. 11, 22 (14) z 28 maja 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku.
- ↑ a b XXXIV. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1915/16. Sanok: Fundusz Naukowy, 1916, s. 52.
- ↑ a b c d Adam Klisko: Aby więcej wiedzieć. niedziela.pl. [dostęp 2014-02-24].
- ↑ a b c Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny. Życiorys patronki. sanok.civ.pl. [dostęp 2014-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2014)].
- ↑ Leśnicy, którzy ponieśli śmierć w latach wojny i prześladowań w okresie 1938-1949 na terenie Małopolski Wschodniej i powojennej Rzeszowszczyzny. krosno.lasy.gov.pl. [dostęp 2014-11-16].
- ↑ Pozostaną w pamięci. Helena Kosina (1900-2000). Pożegnanie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 10 (435), s. 7, 10 marca 2000.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2014-07-05].
- ↑ Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 474.
- ↑ Alicja Wolwowicz, Zarys dziejów sanockiego harcerstwa, [w:] 95 lat sanockiego harcerstwa 1911–2006, Sanok 2006, s. 7.
- ↑ Alojzy Zielecki. Polski ruch niepodległościowy w Sanoku i regionie na tle wydarzeń krajowych przełomu XIX i XX wieku. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 199-200, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
- ↑ Dzień Inżynierji Wojskowej. Jednorazowe wydawnictwo pisma „Na Widnokręgu S.P.J” poświęcone uroczystości odsłonięcia pomnika poległych saperów, Warszawa 1933, s. 80, Andrzej Kosina figuruje jako podchorąży X Batalionu Saperów, odznaczony Krzyżem Walecznych.
Bibliografia edytuj
- Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006. ISBN 83-924210-0-0.
- Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele (cz. 1). „Góra Przemienienia”, s. 9-12, Nr 22 (146) z 28 maja 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku.
- Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele (cz. 2). „Góra Przemienienia”, s. 9-12, Nr 23 (147) z 4 czerwca 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku.
- Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele (cz. 3). „Góra Przemienienia”, s. 10-12, Nr 24 (148) z 11 czerwca 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku.
- Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele (cz. 4). „Góra Przemienienia”, s. 17-20, Nr 25 (149) z 18 czerwca 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku.
- Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele (cz. 5). „Góra Przemienienia”, s. 16-20, Nr 26 (150) z 25 czerwca 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku.