Andrzej Murzynowski
Andrzej Feliks Murzynowski (ur. 29 maja 1926[1] w Wolnicy, zm. 13 grudnia 2016 w Warszawie[2]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, specjalista w zakresie postępowania karnego[3], prezes Izby Karnej Sądu Najwyższego.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 maja 1926 |
| Data i miejsce śmierci |
13 grudnia 2016 |
| profesor doktor habilitowany nauk prawnych | |
| Specjalność: postępowanie karne | |
| Alma Mater |
Uniwersytet Łódzki |
| Doktor honoris causa Uniwersytet Jagielloński – 2010 | |
| profesor Uniwersytetu Warszawskiego | |
| jednostka |
Wydział Prawa i Administracji; Instytut Prawa Karnego |
| prezes Izby Karnej Sądu Najwyższego | |
| Okres spraw. |
1990–1996 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Syn Michała i Heleny[2]. Urodził się w rodzinie ziemiańskiej[4]. W latach 1942–1944 uczył się na tajnych kompletach w Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie[5]. Był uczestnikiem powstania warszawskiego w szeregach Armii Krajowej (pseudonim „Błysk”). Należał do Dywizjonu „Jeleń”, który 1 sierpnia 1944 w godzinę „W” nacierał na dzielnicę policyjną w alei Szucha. Po zakończeniu wojny zdał maturę w Liceum im. Stefana Żeromskiego w Jeleniej Górze (1947) i ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim (1951), a następnie swoją karierę naukową związał z Wydziałem Prawa Uniwersytetu Warszawskiego[5]. W 1968 po wydarzeniach marcowych przewodniczył komisji dyscyplinarnej, pozwolił obrońcom studentów na nieskrępowane prowadzenie obrony i nie zezwolił na utajnianie rozpraw dyscyplinarnych. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[6].
Po 1989 został członkiem składu Sądu Najwyższego. W latach 1990–1996 kierował Izbą Karną. W lutym 1994 pod jego kierownictwem zapadła uchwała o zasadach realizacji immunitetu parlamentarnego. W 2002 jako sędzia Sądu Najwyższego w stanie spoczynku został ekspertem pierwszej sejmowej komisji śledczej, powołanej do wyjaśnienia działań państwa w sprawie Lwa Rywina[7].
Był członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego – Wydziału II Nauk Historycznych, Społecznych i Filozoficznych[3].
W 1996 za wybitne zasługi dla wymiaru sprawiedliwości oraz osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[8]. W 2010 został doktorem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego[9][10].
19 grudnia 2016 został pochowany na cmentarzu w Otwocku[10].
Przypisy edytuj
- ↑ Murzynowski Andrzej, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2016-12-13].
- ↑ a b REJESTR SPADKOWY PL: wynik wyszukiwania [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2021-10-15].
- ↑ a b Prof. zw. dr hab. Andrzej Murzynowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2016-12-13].[martwy link]
- ↑ ANDRZEJ MURZYNOWSKI „BŁYSK”. 1944.pl, 2006. [dostęp 2016-12-21].
- ↑ a b Maria Rogacka-Rzewnicka. Prof. dr hab. Andrzej Murzynowski (1926–2016). „Palestra”. 3, s. 141, 2017. Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka. ISSN 0031-0344. [dostęp 2021-02-26].
- ↑ Stanisław Perzkowski, Tajne dokumenty Biura Politycznego i Sekretariatu KC: ostatni rok władzy 1988-1989, Warszawa 1994, s. 169.
- ↑ Zmarł prof. Andrzej Murzynowski, b. prezes Izby Karnej Sądu Najwyższego. dzieje.pl. [dostęp 2016-12-13].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 czerwca 1996 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 1996 r. nr 58, poz. 538).
- ↑ Doktorat honoris causa UJ prof. dr hab. Andrzeja Murzynowskiego. uw.edu.pl, 17 maja 2010. [dostęp 2016-12-18].
- ↑ a b Andrzej Murzynowski. wyborcza.pl, 17 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-18].