Anima Christi
Anima Christi – modlitwa katolicka odmawiana często po przyjęciu Komunii. Jej treść żywo nawiązuje do katolickiej koncepcji Eucharystii (Ciało i Krew Chrystusa), chrztu (woda z boku) oraz męki Pańskiej (Jego święte rany).
Historia edytuj
Modlitwa powstała na początku XIV wieku, a jej prawdopodobnym autorem jest papież Jan XXII, choć autorstwo to jest niepewne. Nazwa modlitwy pochodzi od jej pierwszych słów w języku łacińskim – Anima Christi, czyli „duszo Chrystusowa”. Powszechnie uważało się, że Anima Christi jest modlitwą św. Ignacego Loyoli, gdyż umieścił ją na początku swoich „Ćwiczeń Duchownych” i często do niej się odwoływał. Przypisywanie autorstwa Ignacemu jest jednak błędne[1], gdyż modlitwa ta została znaleziona w księgach drukowanych jeszcze za czasów młodości Ignacego oraz w manuskryptach napisanych niemal na wiek przed jego urodzeniem (1491). Angielski hymnolog James Mearns znalazł Anima Christi w manuskrypcie Muzeum Brytyjskiego z roku 1370. Z kolei w awiniońskiej bibliotece został zachowany modlitewnik kardynała Piotra Luksemburskiego, zmarłego w roku 1378, który zawiera treść modlitwy Anima Christi praktycznie w tej samej formie jaka jest nam znana dzisiaj. Tekst modlitwy został także znaleziony na jednej z bram sewilskiego alkazaru, rozbudowanego przez Piotra I Okrutnego w latach 1350–1369. Anima Christi była tak dobrze znana w czasach św. Ignacego, że w pierwszym wydaniu „Ćwiczeń Duchownych” jest jedynie wzmiankowana, ewidentnie zakładając jej znajomość przez podejmującego ćwiczenia. Jej pełny tekst został załączony dopiero w kolejnych wydaniach.
Polski tekst Anima Christi został przetłumaczony przez ks. F.X. Głodkiewicza i zamieszczony w śpiewniku z 1867.
Przypisy edytuj
- ↑ Włodzimierz Mocydlarz, Wkład kapłanów zakonnych w kształtowanie się liturgicznego kultu Serca Jezusa, „Ruch Biblijny i Liturgiczny”, 3, 2010, s. 223.
