Ante Covic

piłkarz australijski

Ante Covic (chorwacka wymowa: [ˈaːntɛ ˈt͡ʃɔːʋit͡ɕ]; ur. 13 czerwca 1975 w Hurstville na przedmieściach Sydney) – australijski piłkarz pochodzenia chorwackiego grający na pozycji bramkarza.

Ante Covic
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1975
Hurstville

Wzrost

190 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

Rockdale City Suns

Kariera juniorska
Lata Klub
Hurstville ZSC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1995 Hurstville ZSC
1996–1997 APIA Leichhardt 23 (0)
1997–1999 Marconi Stallions 46 (0)
1999–2001 PAOK FC 8 (0)
2000 AO Kawala 15 (0)
2001–2002 Dinamo Zagrzeb 0 (0)
2002–2006 Hammarby IF 121 (0)
2007–2009 Newcastle Jets 52 (0)
2009–2011 IF Elfsborg 60 (0)
2011–2012 Melbourne Victory 24 (0)
2012–2015 Western Sydney Wanderers 74 (0)
2015–2016 Perth Glory 28 (0)
2018– Rockdale City Suns
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2006–2008  Australia 2 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa edytuj

 
Ante Covic w barwach Western Sydney Wanderers

Covic do 2000 roku grał w Australii w drużynie Marconi Stallions jeszcze za czasów nieistniejącej już National Soccer League. Potem wyjechał do Europy i grał w takich klubach jak: AO Kawala i PAOK FC z Grecji, a potem Dinamo Zagrzeb z Chorwacji. Zimą 2002 roku wrócił na pół sezonu do ojczyzny i zagrał w zespole Sydney Olympic, a latem tegoż roku został zawodnikiem klubu ze Sztokholmu, Hammarby IF. W 2007 roku odszedł z klubu i wrócił do Australii, gdzie został piłkarzem Newcastle Jets. Następnie grał w szwedzkim klubie IF Elfsborg, a także w australijskich drużynach Melbourne Victory, Western Sydney Wanderers oraz Perth Glory. W 2018 roku przeszedł do Rockdale City Suns.

Kariera reprezentacyjna edytuj

W reprezentacji Australii Covic debiutował 22 lutego 2006 roku w wygranym 3:1 meczu z reprezentacją Bahrajnu w ramach kwalifikacji do Pucharu Azji. Ówczesny selekcjoner Guus Hiddink powołał Covicia do 23-osobowej kadry na Mistrzostwa Świata w Niemczech jako trzeciego bramkarza, rezerwowego dla Marka Schwarzera oraz Željko Kalaca.

Bibliografia edytuj