Antoni Gołkowski
Antoni Gołkowski herbu Strzemieńczyk (ur. 13 czerwca 1838 w Mchawie, zm. 18 listopada 1914 w Sanoku) – powstaniec styczniowy, nauczyciel.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
Narodowość |
polska |
Edukacja | |
Alma Mater | |
Stanowisko |
c. k. profesor gimnazjalny |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujAntoni Wacław Gołkowski[1][a] urodził się 13 czerwca 1838 w Mchawie[2][3][b]. Był synem Albina (doktor praw, od ok. 1854 burmistrz Sanoka[4]) i Katarzyny z domu Niesiołowskiej[1].
W 1861 zdał egzamin dojrzałości w C. K. II Gimnazjum we Lwowie z językiem niemieckim wykładowym[3]. Od 1861 do 1864 odbywał studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego[3][5].
Brał udział w powstaniu styczniowym 1863 służąc w oddziałach Leona Czechowskiego i Józefa Wysockiego, którego był kurierem i adiutantem[5][6]. Odbywał też misje powstańcze[5]. Uczestniczył w wyprawie na Radziwiłłów (zakończonej niepowodzeniem 2 lipca 1863)[5]. W stoczonej tam bitwie (przegranej) pełnił funkcję gońca konnego przy sztabie dowódcy, wykonując rozkazy pod ostrzałem[7]. Przy jego udziale dokonano ujawnienia i schwytania szpiega carskiego, kpt. Nikiforowa zwanego „Rykowem”[5][c][d].
Został nauczycielem. W charakterze zastępcy nauczyciela (suplent) pracował kolejno: od 5 grudnia 1865 do 17 września 1867 pracował w C. K. Gimnazjum w Stanisławowie[3], od 17 września 1867 do 26 sierpnia 1869 w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie[3][8][9][10], od 26 sierpnia 1869 do 10 września 1870 w C. K. Wyższym Gimnazjum w Brzeżanach[3][11], od 10 września 1870 do 12 lipca 1872 w Samoistnej Miejskiej Niższej Szkole Realnej w Śniatynie[3][12][13].
W 1872 we Lwowie zdał egzamin nauczycielski podstawowy w zakresie historii i geografii[3]. Jako egzaminowany zastępca nauczyciela od 12 lipca 1872 do 13 września 1877 pracował w C. K. Gimnazjum w Samborze, gdzie uczył języka niemieckiego, historii, geografii, historii kraju[3][14]. Od początku października 1877 pracował w C. K. Gimnazjum w Rzeszowie[15][16][3]. W szkole uczył języka niemieckiego i języka polskiego (początkowo), zaś w całym okresie pracy historii, geografii, a ponadto jako przedmiotów nadobowiązkowych: dziejów ojczystych, a potem historii kraju rodzinnego[17].
Reskryptem Wysokiego C. K. Ministerstwa Wyznań i Oświaty z 9 lipca 1887 został mianowany nauczycielem rzeczywistym w C. K. Gimnazjum w Sanoku[18][19][20]. Rozporządzeniem Wysokiej C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 10 września 1890 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i mianowany c. k. profesorem[21]. W sanockim gimnazjum wykładał język polski, historię powszechną, geografię, historię kraju rodzinnego[22][23][24]. Otrzymywał kolejno rangi służbowe: VIII od 1 stycznia 1900[25] i VII rangę 27 października 1904[26][27]. Był autorem artykułu pt. Tyberyusz wobec pisarzów starożytnych i nowoczesnych, opublikowanego w sprawozdaniu sanockiego gimnazjum w 1902[28][29]. Przebywał na urlopie w roku szkolnym 1904/1905[26] i w roku szkolnym 1905/1906[30]. Reskryptem C. K. Ministra Wyznań i Oświecenia z 28 maja 1906 został przeniesiony w stały stan spoczynku z dniem 20 czerwca 1906[31]. Został odznaczony austro-węgierskim Medalem Jubileuszowym Pamiątkowym dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych[32].
22 stycznia 1904 został wybrany członkiem komisji rewizyjnej oddziału Towarzystwa Gospodarskiego Ziemi Sanockiej[33], był członkiem oddziału sanockiego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego[34] oraz należał do Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego[35]. Prywatnie był heraldykiem[36].
Był żonaty z Marcjanną (wzgl. Marcellą) z domu Hałakowską (albo Kołakowską[1], ur. we Lwowie, po pierwszym mężu Głuchowską[1], zm. 16 września 1916 w Sanoku w wieku 83 lat[37][38][39]. Miał z nią syna Aureliego Marcina[40][1] (ur. 13 lutego 1865, uczeń i absolwent gimnazjum w Rzeszowie z 1884[41], doktor praw, c. k. urzędnik skarbowy, do około 1909 pracujący na stanowisku komisarza w C. K. Dyrekcji Okręgu Skarbowego w Przemyślu[42], następnie przebywający w Sanoku[43]. Wraz z żoną i synem zamieszkiwał na piętrze domu rodziny Zaleskich w Sanoku[44][45]. Podczas pracy nauczycielskiej w Sanoku w swoim mieszkaniu kwaterował gimnazjalistów – synów właściciela ziemskiego z okolic Sanoka, Władysława Morawskiego tj. Jana[46], Stanisława[47], Kazimierza[48]. Zmarł 18 listopada 1914 w Sanoku[38]. Po pogrzebie w dniu 19 listopada 1914 został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku[2][38][49]. Według wspomnień świadków oraz relacji gospodarzy domu, dr. Karola Zaleskiego i jego córki Jadwigi Zaleskiej, przy eksportacji z jej rodzinnego domu trumny ze zwłokami prof. Gołkowskiego, na której została położona konfederatka, hołd byłemu powstańcowi oddali żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego, którzy w tym czasie w trakcie I wojny światowej okupowali Sanok (pierwsza okupacja rosyjska miasta trwała od 26 września do 4 października 1914, a druga od 10 listopada 1914 do 11 maja 1915)[49][50][e][f][g].
Osobę Antoniego Gołkowskiego przywoływał w swoim pamiętniku wynajmujące jemu mieszkanie dr Karol Zaleski[51]. W kontekście udziału w powstaniu styczniowym oraz nauki w gimnazjum profesora-weterana wspominali po latach w publikacji pt. Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958 z 1958: Józef Stachowicz[52], Stanisław Rymar[53], Jan Świerzowicz[54] i Karol Zaleski[55][56][3].
Uwagi
edytuj- ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Anton Gołkowski”.
- ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok wskazała, że Antoni Gołkowski dożył 80 lat, co oznaczałoby, że urodził się około 1834. Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 171 (poz. 263).
- ↑ W relacjach z powstania kpt. Nikiforow ps. „Rykow”, określany jako Moskal rodem, Polak sercem, był to oficer rosyjski, który przeszedł na stronę polską, zob. Bronisław Szwarce (red.): W czterdziestą rocznicę powstania styczniowego 1863-1903. Lwów: 1903, s. 488.
- ↑ „Kwartalnik Instytutu Polsko-Radzieckiego” z 1953, s. 87. Władimir Djakow: Ruch rewolucyjny w armii rosyjskiej a powstanie styczniowe. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967, s. 166, 188, 256, 265, 341, 347, 404, 409. Ponadto w 1863 w wojskach rosyjskich służył mjr Nikiforow, który 15 kwietnia 1863 zaatakował pod Grabowcem oddział Czachowskiego, a po bitwie pod Stefankowem został przez Polaków powieszony z sześcioma swoimi żołnierzami i spalony na stosie pod Piekiełkiem, zob. Władysław Roziecki: Miechów-Stefanków-Rataje. W: Bronisław Szwarce (red.): W czterdziestą rocznicę powstania styczniowego 1863-1903. Lwów: 1903, s. 388. Ludwik Weeber: Wyprawa Czechowskiego. W: Bronisław Szwarce (red.): W czterdziestą rocznicę powstania styczniowego 1863-1903. Lwów: 1903, s. 488. Waleryan Wolski: I. Bitwa pod Stefankowem. W: Bronisław Szwarce (red.): W czterdziestą rocznicę powstania styczniowego 1863-1903. Lwów: 1903, s. 504, 505.
- ↑ Tu podany rok śmierci 1915. Józef Stachowicz: W służbie ojczyzny. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 112.
- ↑ Tu podano rok 1915. Czesław Skrobała, Jadwiga Zaleska. Opowieść wigilijna. „Podkarpacie”. Nr 43, s. 6, 23 grudnia 1982.
- ↑ Tu podany rok 1916. (ces). Wpoić młodzieży patriotyzm. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 28 (193), s. 4, 1-10 października 1980.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Adam Biliński: Genealogia rodu Gołkowski herbu Strzemię. antoniego26.pl. [dostęp 2022-05-22].
- ↑ a b Akta miasta Sanoka. Opieka nad cmentarzem komunalnym i grobami wojennymi. Akta dotyczące upiększania miasta Sanoka 1919, 1924-1939. Archiwum Państwowe w Rzeszowie, Oddział w Sanoku (zespół 135, sygn. 499), s. 51.
- ↑ a b c d e f g h i j k Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 288. ISBN 83-87703-59-1.
- ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1855. Lwów: 1855, s. 254.
- ↑ a b c d e Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 221. Biogram Antoniego Gołkowskiego autorstwa Józefa Białyni Chołodeckiego został wykorzystany jako identyczny w publikacjach: Sanoczanie w powstaniu. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 5, s. 2, 26 stycznia 1913. oraz Edward Zając. Sanoczanie w powstaniu styczniowym 1863 r.. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 2 (473), s. 5, 10-20 stycznia 1989.
- ↑ Józef Nieczuja Miniewski: Rozdział V. Listy otwarte. Do Jaśnie Wielmożnej Heleny z Okszów Dylewskich baronowej Ziemiałkowskiej. W: Józef Nieczuja Miniewski. Jego udział w powstaniu styczniowem. Notatki z lat młodych - epizody - listy otwarte - głosy krytyki - wiersze. Lwów: Michał Michałowski, 1918, s. 64-65, 68-69.
- ↑ Karol Zaleski: Tradycje Powstania Styczniowego (wspomnienia z lat chłopięcych w Sanoku). W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 178-179.
- ↑ Sprawozdanie Dyrektora c. k. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1868. Lwów: 1868, s. 88.
- ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 598.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 377.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 383.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 391.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 375.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Wyższego Gimnazyum w Samborze za rok szkolny 1876. Lwów: 1876, s. 24.
•Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 372.
•Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 399.
•Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 395.
•Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876. Lwów: 1876, s. 403.
•Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 386. - ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Rzeszowie za rok 1878. Rzeszów: Fundusz Naukowy, 1878, s. 18.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 365.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Rzeszowie za rok 1878. Rzeszów: Fundusz Naukowy, 1878, s. 5.
•Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Rzeszowie za rok 1879. Rzeszów: Fundusz Naukowy, 1879, s. 23, 24.
•Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1880. Rzeszów: Fundusz Naukowy, 1880, s. 19, 20.
•Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1881. Rzeszów: Fundusz Naukowy, 1881, s. 32.
•Sprawozdanie Dyrektora C. K. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1884/85. Rzeszów: Fundusz Naukowy, 1885, s. 46, 47.
•Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1885/86. Rzeszów: Fundusz Naukowy, 1886, s. 54, 55.
•Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1887. Rzeszów: Fundusz Naukowy, 1887, s. 52. - ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1888. Rzeszów: Fundusz Naukowy, 1888, s. 29.
- ↑ Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888. Sanok: Fundusz Naukowy, 1888, s. 69.
- ↑ Alojzy Zielecki, Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Życie kulturalne. W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 462.
- ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1891. Sanok: Fundusz Naukowy, 1891, s. 23.
- ↑ Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888. Sanok: Fundusz Naukowy, 1888, s. 68.
•Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1889. Sanok: Fundusz Naukowy, 1889, s. 30.
•Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1890. Sanok: Fundusz Naukowy, 1890, s. 40.
•Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1891. Sanok: Fundusz Naukowy, 1891, s. 21. - ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1892. Sanok: Fundusz Naukowy, 1892, s. 23.
•Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1893. Sanok: Fundusz Naukowy, 1893, s. 15, 16.
•Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1894. Sanok: Fundusz Naukowy, 1894, s. 33.
•XIV. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1895. Sanok: Fundusz Naukowy, 1895, s. 43, 44.
•XVI. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1897. Sanok: Fundusz Naukowy, 1897, s. 33, 34.
•XVII. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1898. Sanok: Fundusz Naukowy, 1898, s. 65.
•18. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1898/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1899, s. 1, 2.
•19. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1899/1900. Sanok: Fundusz Naukowy, 1900, s. 1.
•20. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1900/1901. Sanok: 1901, s. 2.
•21. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1901/1902. Sanok: 1902, s. 2, 3.
•22. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1902/1903. Sanok: 1903, s. 2, 3. - ↑ 23. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1903/1904. Sanok: 1904, s. 2, 4.
•24. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1904/1905. Sanok: 1905, s. 2.
•25. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1905/1906. Sanok: 1906, s. 2.
•Sprawozdanie Jubileuszowe z działalności Państwowego Gimnazjum w Sanoku w latach 1888-1938 wydane z okazji Wielkiego Zjazdu wychowawców i wychowanków Zakładu w 50 rocznicę pierwszego egzaminu dojrzałości. Sanok: 1938, s. 40.
•Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 74. - ↑ 19. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1899/1900. Sanok: Fundusz Naukowy, 1900, s. 3.
- ↑ a b 24. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1904/1905. Sanok: 1905, s. 6.
- ↑ Kronika. Mianowania. „Gazeta Sanocka”. Nr 45, s. 4, 6 listopada 1904.
- ↑ Antoni Strzemieńczyk Gołkowski: Tyberyusz wobec pisarzów starożytnych i nowoczesnych. W: 21. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1901/1902. Sanok: 1902, s. 1-40.
- ↑ Maria Myćka-Kril: Dorobek nauczycieli i uczniów Gimnazjum w Sanoku. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 98.
- ↑ 25. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1905/1906. Sanok: 1906, s. 2, 6.
- ↑ 26. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1906/1907. Sanok: 1907, s. 5.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1906. Wiedeń: 1906, s. 802.
- ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 5, s. 3, 31 stycznia 1904.
- ↑ Sprawozdanie Komitetu C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego za rok 1911. Lwów: 1912, s. 262.
- ↑ Spis członków i delegatów Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego. Lwów: 1913, s. 34.
- ↑ Tadeusz Chmielewski. Włodzimierz Bańkowski – zasłużony pedagog sanockiego gimnazjum. „Rocznik Sanocki”. Tom VI, s. 288, 1988. Towarzystwo Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka.
- ↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 200 (poz. 151).
- ↑ a b c Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 171 (poz. 263).
- ↑ Księga zmarłych i pochowanych w Sanoku na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej i Matejki od 1895 do 1952 r.. Sanok. s. 126 (poz. 1907).
- ↑ Zaleski ↓, s. 3, 19, 26, 35, 41, 100, 141, 163.
- ↑ Spis maturzystów w latach 1860–1938. W: Sprawozdanie Dyrekcji I Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1937/38. Rzeszów: 1938, s. XXII.
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 254.
- ↑ Ruch przyjezdnych. „Nowy Dziennik”. Nr 186, s. 2, 26 kwietnia 1910.
- ↑ Zaleski ↓, s. 4, 5, 18.
- ↑ Karol Zaleski: Tradycje Powstania Styczniowego (wspomnienia z lat chłopięcych w Sanoku). W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 178.
- ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1892/1893 (zespół 7, sygn. 15). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 224.
- ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1894/1895 (zespół 7, sygn. 18). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 88.
- ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1902/1903 (zespół 7, sygn. 32). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 441.
- ↑ a b Zaleski ↓, s. 19.
- ↑ Stefan Momidłowski. Wspomnienia pośmiertne. Śp. ks. Franciszek Salezy Matwijkiewicz. Proboszcz w Sanoku. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Z. 9, s. 324, 1933.
- ↑ Zaleski ↓, s. 4, 5, 17, 18, 19, 96.
- ↑ Józef Stachowicz: W służbie ojczyzny. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 112-113.
- ↑ Stanisław Rymar: Moje lata w Gimnazjum: 1897–1905 (Wyjątek z pamiętnika). W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 166.
- ↑ Jan Świerzowicz: Wspomnienia z lat 1901–1908. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 174.
- ↑ Karol Zaleski: Tradycje Powstania Styczniowego (wspomnienia z lat chłopięcych w Sanoku). W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 177-180.
- ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 173-174. ISBN 83-909787-0-9.
Bibliografia
edytuj- Karol Zaleski, Pamiętnik dr Karola Zaleskiego, (zespół 25, sygn. 13), Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku .