Antoni Kuryłłowicz
Antoni Kuryłłowicz (ur. 1876, zm. 18 czerwca 1954 w Grodnie) – polski ksiądz rzymskokatolicki i działacz społeczny związany z Grodnem.
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1876 |
| Data i miejsce śmierci |
18 czerwca 1954 |
| Wyznanie |
chrześcijańskie |
| Kościół |
rzymskokatolickie |
| Prezbiterat |
1900 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w roku 1876 w Wierchdubie-Morozik (lit. Dubas, Litwa)[1]. W 1896 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Wilnie. Po czterech latach nauki otrzymał święcenia kapłańskie. Rozpoczął posługę jako wikariusz parafii św. Rafała w Śnipiszkach. Po śmierci proboszcza pełnił tę funkcję. W 1906 decyzją biskupa został skierowany na studia z zakresu teologii i filozofii do Institut Catholique w Paryżu. Po obronie pracy pt. „Prawo narodów podczas wojny z punktu widzenia moralnego” otrzymał tytuł doktora filozofii scholastycznej. W 1909 został proboszczem w Starych Trokach k. Wilna, a w marcu 1910 proboszczem parafii pobernardyńskiej (Znalezienia Krzyża Świętego) w Grodnie. Równocześnie pełnił funkcję prefekta w grodzieńskich szkołach średnich.
W okresie okupacji niemieckiej kierował sekcją dobroczynną Komitetu Obywatelskiego (1915–1919). Zasiadał w zarządzie okręgowym Polskiej Macierzy Szkolnej[2]. Przez długie lata był przewodniczącym Rady Miejskiej Grodna.
W dwudziestoleciu międzywojennym i w czasie II wojny światowej był proboszczem parafii Znalezienia Krzyża Świętego, dziekanem w Grodnie oraz dyrektorem szkoły bernardyńskiej w Grodnie. W 1939 nadano mu godność kanonika honorowego kapituły bazyliki metropolitalnej wileńskiej.
W 1942 w grupie kilku innych księży z Grodna został aresztowany przez gestapo jako zakładnik. Uwolniony po dwóch miesiącach.
Po wojnie abp Romuald Jałbrzykowski mianował go wikariuszem generalnym na okręg grodzieński, w granicach Białoruskiej SRR.
Zmarł po ciężkiej chorobie 18 czerwca 1954 w Grodnie. Został pochowany w grobie rodzinnym w Rotnicy k. Druskienik[3].
Jego popiersie znajduje się w kościele Znalezienia Krzyża Św. w Grodnie.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (27 czerwca 1928)[5][6]
Przypisy edytuj
- ↑ Metryk chrztów z kościoła Rotnicy, rok 1876, wpis 105 [1]
- ↑ Walny zjazd Polskiej Macierzy Szkolnej w Warszawie 14 czerwca 1936 r. z udziałem ks. Kanonika Antoniego Kuryłłowicza
- ↑ Herold kapłaństwa [online], slowo.grodnensis.by [dostęp 2022-06-02].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 150, poz. 269 „za zasługi na polu pracy społecznej i oświatowej”.
- ↑ Kronika. Odznaczenia. „Przegląd Pedagogiczny”, s. 546, Nr 22 z 8 września 1928.
Bibliografia edytuj
- Pamięć Grodna 1919–1939: informator wystawy luty-kwiecień 1999, red. Andrzej Stawarz, Muzeum Niepodległości w Warszawie, Stowarzyszenie Grodnian im. Elizy Orzeszkowej w Warszawie, Warszawskie Towarzystwo Przyjaciół Wilna i Grodna, 1999.