Antoni Maciej Sierakowski

Antoni Maciej Sierakowski herbu Ogończyk[2] (ur. w marcu 1731, zm. 21 marca 1781[1] w Mojkowicach koło Płocka[3]) – prezydent Trybunału Głównego Koronnego w 1775 roku[4], rektor Domu Polskiego przy kościele Św. Stanisława w Rzymie (1759–1763), doktor prawa kanonicznego[5], duchowny katolicki.

Antoni Maciej Sierakowski
Herb duchownego
Data urodzenia

w marcu 1731

Data śmierci

21 marca 1781

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 września 1757[1]

Nominacja biskupia

20 lipca 1778[1]

Sakra biskupia

2 lutego 1779

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 lutego 1779

Miejscowość

Warszawa

Konsekrator

Giovanni Andrea Archetti

Współkonsekratorzy

Jan Stefan Giedroyć
Kacper Kazimierz Cieciszowski

Święcenia kapłańskie 29 września 1757 roku. Rektor polskiego kościoła św. Stanisława w Rzymie (1763). Był sekretarzem Rady Nieustającej i pisarzem wielkim koronnym. Od 20 lipca 1778 biskup inflancko-piltyński. W 1775 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[6].

Przypisy edytuj

  1. a b c Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavium 1958, s. 435. (łac.)
  2. Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J., t. I, Lipsk 1846, s. 85.
  3. Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 318.
  4. Kolęda warszawska na rok 1775, Warszawa 1775 [b.n.s]
  5. Piotr Starzyk, Dworzanie i współpracownicy biskupa Kajetana Ignacego Sołtyka w latach 1759–1788, w: Studia Muzealno-Historyczne 3, 2011, s. 138.
  6. Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 182.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj