Antonio Paolucci
Antonio Paolucci (ur. 29 września 1939 w Rimini[1]) – włoski historyk sztuki, minister kultury w latach 1995–1996, były dyrektor Muzeów Watykańskich.
Data i miejsce urodzenia |
29 września 1939 |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Życiorys edytuj
Z wykształcenia historyk sztuki, studiował we Florencji u Roberta Longhiego, specjalizował się w zagadnieniach z zakresu historii renesansu[2]. Autor kilkuset artykułów naukowych, a także monografii poświęconych takim twórcom jak Luca Signorelli czy Marco Palmezzano[2].
Pracował w administracji publicznej zajmującej się sprawami kultury (m.in. jako kurator w Wenecji i Weronie). W latach 1986–1988 był dyrektorem Opificio delle pietre dure, instytucji specjalizującej się w restauracji zabytków. Później został dyrektorem generalnym do spraw dziedzictwa kulturalnego Toskanii, do 2006 nadzorował m.in. muzea florenckie[2][3].
Był radnym miejskim we Florencji[3]. Od stycznia 1995 do maja 1996 sprawował urząd ministra kultury w Rządzie Lamberta Diniego[1]. W listopadzie 2007 papież Benedykt XVI mianował go dyrektorem Muzeów Watykańskich[2]. 1 stycznia 2017 na tej funkcji zastąpiła go Barbara Jatta[4].
Honorowy obywatel miejscowości Urbino, Arezzo i Asyż. Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (1996)[5] oraz Legią Honorową V klasy (2005)[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Antonio Paolucci na stronie Senatu XII kadencji. [dostęp 2017-07-23]. (wł.).
- ↑ a b c d Antonio Paolucci, the new Director of the Vatican Museums. thearttribune.com, 7 grudnia 2007. [dostęp 2018-10-17]. (ang.).
- ↑ a b Ecco il governo dei professori. la Repubblica.it, 18 stycznia 1995. [dostęp 2017-07-19]. (wł.).
- ↑ Cambio ai Musei Vaticani: Barbara Jatta diventerà direttore e sostituirà Antonio Paolucci. artribune.com, 4 lipca 2016. [dostęp 2017-07-23]. (wł.).
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 21 maja 1996. [dostęp 2017-07-23]. (wł.).
- ↑ A Paolucci la Legione d’ onore. la Repubblica.it, 19 kwietnia 2005. [dostęp 2017-07-23]. (wł.).