Antony (rejon dokszycki)

rejon dokszycki

Antony (biał. Антоны; ros. Антоны) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie dokszyckim, w sielsowiecie Dokszyce.

Antony
Антоны
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

dokszycki

Sielsowiet

Dokszyce

Populacja (2009)
• liczba ludności


17[1]

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Antony”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Antony”
Ziemia54°52′49″N 27°47′23″E/54,880278 27,789722

Historia edytuj

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim, a od 1926 w powiecie dziśnieńskim, w gminie Dokszyce[2].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 64 osoby, 1 była wyznania rzymskokatolickiego, a 63 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali białoruską przynależność narodową. Było tu 11 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 12 domach zamieszkiwały 63 osoby[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Dokszycach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Dokszycach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dokszycach[5].

Uwagi edytuj

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy edytuj

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 21.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 47.