Apolinary Kątski (ur. 2 lipca 1824 w Warszawie, zm. 29 czerwca 1879 tamże) – polski skrzypek, kompozytor i pedagog muzyczny; w 1861 założył Instytut Muzyczny w Warszawie.

Apolinary Kątski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1824
Warszawa

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1879
Warszawa

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

skrzypek, kompozytor, pedagog

Grób Apolinarego Kątskiego na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys edytuj

Data urodzenia skrzypka przez wiele lat nie była dokładnie znana. W literaturze przedmiotu funkcjonowało kilka terminów, m.in.: 23 października 1825 czy 2 lipca 1826 roku. Na miejsce narodzin wskazywano zaś Warszawę, Kraków lub Poznań. W 2018 roku odnaleziono metrykę chrztu Kątskiego, ustalając miejsce i datę urodzenia polskiego skrzypka: Warszawa, 2 lipca 1824 roku[1].

Apolinary Kątski pochodził z rodziny muzyków. Jego ojciec Grzegorz (1778–1844) był skrzypkiem amatorem, bracia Antoni i Stanisław pianistami, brat Karol - skrzypkiem, zaś siostra Maria Eugenia w młodości koncertowała jako śpiewaczka.

W 1827 roku rodzina Kątskich wyruszyła w pierwszą podróż artystyczną, odwiedzając Lwów, Wilno, Mitawę (obecnie Jegława) i Petersburg. W wieku pięciu lat Apolinary wystąpił jako cudowne dziecko na dworze carskim w Petersburgu. Następnie udał się z rodziną do Moskwy. Z powodu panującej wówczas epidemii cholery podróż trwała nader powolnie. Opuściwszy Moskwę w lipcu 1830 r. udali się do Lwowa, gdzie spędzili cały rok - do Krakowa przybyli w październiku 1831 r. We Lwowie spotkali się z m.in. z Karolem Lipińskim.

W latach 1861–1879 był dyrektorem oraz nauczycielem wyższej klasy skrzypiec (jego uczniem był m.in. Konstanty Gorski) tej uczelni, przemianowanej w 1919 roku w Państwowe Konserwatorium Muzyczne. Karierę muzyczną rozpoczął w wieku 4 lat, początkowo pod okiem ojca - Grzegorza Kątskiego, a następnie Niccolò Paganiniego. Koncertował m.in. w Petersburgu, Wiedniu, Paryżu i Londynie (m.in. w czasie uroczystości koronacyjnych królowej Wiktorii w 1837 r.). W latach 1853–1859 był solistą dworu carskiego w Sankt Petersburgu. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 16-2-9/10)[2].

Ważniejsze kompozycje edytuj

  • Wielka fantazja na motywach z opery „Łucja z Lammermoor” op. 2
  • Kaprys charakterystyczny „Kaskada” op. 3
  • Mazur sielankowy op. 4
  • L’echo caprice-étude op. 5
  • Le rêve d’une jeune châtelaine op. 6
  • Le départ du Chevalier op. 11
  • Six caprices-études artistiques op. 16
  • Reminiscences op. 18, walc

Przypisy edytuj

  1. Ewa Chamczyk, Londyński epizod Apolinarego Kątskiego (1838), „Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ”, 40 (1), 2019, s. 5–25, DOI10.4467/23537094kmmuj.19.001.10436, ISSN 2353-7094 [dostęp 2019-10-14].
  2. Cmentarz Stare Powązki: KATSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-07].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj