Aporia (retoryka)
Aporia (z gr. ἀπορία aporía – „powątpiewanie; bezdroże; bezradność”[1][2], łac. dubitātiō)[3] – figura retoryczna w formie pytania, wyrażającego wahania, wątpliwości, niedowierzania, sprzecznych odczuć wobec przedmiotu. Zwrot ten, skodyfikowany w regułach sztuki oratorskiej jako odrębna figura retoryczna, miał na celu przykucie uwagi słuchaczy, poruszenie ich i zaangażowanie w przebieg mowy. Stanowi bezpośredni zwrot kierowany przez mówcę do audytorium, będący chwilowym odejściem od tematu mowy; najczęściej umotywowana sytuacja, która w tym znaczeniu przybrała postać ujawnienia własnych wahań i rozterek.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Władysław Kopaliński: aporema; aporia. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych [on-line]. [dostęp 2018-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-16)].
- ↑ Henry George Liddell, Robert Scott: ἀπορία. [w:] A Greek-English Lexicon [on-line]. [dostęp 2018-07-16]. (ang.).
- ↑ Charlton T. Lewis, Charles Short: dŭbĭtātĭo. [w:] A Latin Dictionary [on-line]. [dostęp 2018-07-16]. (ang.).