Apostoł ślepczański
Apostoł ślepczański – cyrylicki manuskrypt z połowy XII wieku, będący jednym z najstarszych zabytków średniobułgarskich[1]. Zawiera pełny apostolarz. Część manuskryptu jest palimpsestem, pisanym na zeskrobanym tekście greckim z X wieku[2][3].
Manuskrypt składa się ze 154 pergaminowych kart formatu 1°, zapisanych ustawem[4]. Powstał na terytorium wschodniej Bułgarii, co poświadcza brak wokalizacji jeru twardego. Pod względem leksykalnym odbiega już znacznie od pierwotnego staro-cerkiewno-słowiańskiego przekładu Biblii[1].
Został odnaleziony w 1845 roku w Monasterze Ślepczańskim na północ od Bitoli w Macedonii przez rosyjskiego badacza Wiktora Grigorowicza[4]. Podzielony został na kilka części, przechowywanych obecnie w Płowdiwie, Moskwie, Petersburgu i Kijowie. Tekst manuskryptu ogłosił po raz pierwszy w 1912 roku Grigorij Ilinski (Слепченский апостол XII века, Москва 1912)[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Słownik starożytności słowiańskich. T. 1, cz. 2. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1962, s. 44.
- ↑ Svend Dahl: Dzieje książki. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1965, s. 81.
- ↑ Искра Христова-Шомова: Служебният апостол в славянската ръкописна традиция. T. 1: Изследване на библейския текст. София: Университетско издателство „Св. Климент Охридски“, 2004, s. 26.
- ↑ a b Куйо М. Куев: Съдбата на старобългарските ръкописи през вековете. София: Наука и изкуство, 1962, s. 166.
- ↑ Боряна Велчева: Праславянски и старобългарски фонологически измененииа. София: Издательство Болгарской Академии наук, 1962, s. 19.