Arado Ar 240
Arado Ar 240 – niemiecki prototypowy dwusilnikowy ciężki myśliwiec i samolot rozpoznawczy.
 model Ar 240 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
wielozadaniowy samolot bojowy |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 * 12-cylindrowe odwrócone silniki widlaste Daimler-Benz DB 601E |
| Moc |
2 * 1192 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,33 m |
| Długość |
12,80 m |
| Wysokość |
3, 95 m |
| Powierzchnia nośna |
31,30 m² |
| Masa | |
| Własna |
6200 kg[1] |
| Startowa |
9450 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
620 km/h (na pułapie 6000 m) |
| Prędkość przelotowa |
555 km/h (na pułapie 6000 m) |
| Pułap |
10200m |
| Zasięg |
2200 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 4x MG 151 2x MG 81 Z | |
| Użytkownicy | |
| Niemcy | |
Historia edytuj
Zakłady Arado pod koniec lat 30. rozpoczęły prace nad ciężkim samolotem typu Kampzerstörer[2], który mógłby być uzbrojony w zdalnie sterowane stanowiska broni strzeleckiej. Prace nad nową konstrukcją prowadził inż. van Nes, nadzorował je naczelny inżynier zakładów Hans Rabeski. Prototypy V1 i V2 były gotowe w połowie 1940 r., oblot V1 miał miejsce 10 maja 1940, a V2 w lipcu tego samego roku. Samolot wykazał się brakiem stateczności poprzecznej i podłużnej. W konstrukcji wprowadzono daleko idące zmiany polegające na przekonstruowaniu przedniej i środkowej części kadłuba, jego wydłużeniu o 1,25 m oraz zabudowanie w jego przedniej części kabiny ciśnieniowej. Usunięto z kadłuba hamulec aerodynamiczny oraz sloty z płata. Do napędu wykorzystano silniki Daimler-Benz DB 601 A. V3 został już wyposażony w zdalnie sterowane stanowiska strzeleckie FA-13[3].
Tak przeprojektowana maszyna została oblatana wiosną 1941 r. Osiągi samolotu uległy poprawie, jednak nadal były poniżej oczekiwań. Wprowadzono kolejne zmiany konstrukcyjne, m.in. przekonstruowano lotki. Z maszyny wymontowano uzbrojenie i zamontowano dwie kamery Rb 50/30 i wykorzystano do lotów rozpoznawczych nad Wielką Brytanią[4].
Prototyp V4 został wyposażony w wyrzutniki bombowe do przenoszenia 8 bomb 50 kg oraz silniki Daimler-Benz DB 603A. Samoloty przedprodukcyjne A01 i A-02 (wcześniej oznaczone jako V4 i V5) zostały zbudowane w konfiguracji rozpoznawczej z całkowicie przekonstruowanym skrzydłem i silnikami Daimler-Benz DB 601E. W październiku 1942 r. oblatano A-03, w którym zamontowano silniki gwiazdowe BMW 801 TJ. W egzemplarzach A04 i A-05 zrezygnowano z uzbrojenia obronnego i powrócono do silników DB 603A. Pomimo przygotowania samolotu do produkcji seryjnej niemieckie władze zrezygnowały z tej konstrukcji. Istniejące egzemplarze zostały skierowane do jednostek wojskowych na froncie wschodnim oraz na terenie Włoch. Prototypy znajdujące się w budowie zostały ukończone jako V7 i V8 i oblatane w październiku oraz grudniu 1942 r. Ponieważ budowano je jako egzemplarze wzorcowe dla wersji rozpoznawczej Ar 240B w literaturze oznaczane są jako Ar 240B-1 i Ar 240B-2. Do napędu tych egzemplarzy wykorzystano silniki DB 605AM z wtryskiem metanolu oraz trzy zdalnie sterowane stanowiska strzeleckie. Prototyp V9, stanowiący wzór dla wersji Ar 240C, nie został ukończony[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Lepage 2009 ↓, s. 128.
- ↑ Sharp 2016 ↓, s. 71.
- ↑ Murawski 1996 ↓, s. 40.
- ↑ Murawski 1996 ↓, s. 41.
- ↑ Murawski 1996 ↓, s. 41-42.
Bibliografia edytuj
- Jean-Denis G.G. Lepage, Aircraft of the Luftwaffe, 1935–1945: An Illustrated Guide, McFarland, 2009, s. 128, ISBN 978-0-7864-5280-4.
- Tomasz Murawski, Samoloty Luftwaffe 1939-1945, t. 1, Warszawa: Lampart, 1996 (Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej), ISBN 978-83-86776-00-9, OCLC 749671355.
- Dan Sharp, Luftwaffe. Secret Bombers of the Thrid Reich, Wolverhampton: William Gibbons and Sons, 2016 (Hitler’s ‘wonder weapon’ bomber projects), ISBN 978-1-911276-06-7.