Ari-Pekka Nikkola

fiński skoczek narciarski

Ari-Pekka Nikkola (ur. 16 maja 1969 w Kuopio) – fiński skoczek narciarski i trener, dwukrotny złoty medalista olimpijski w drużynie, siedmiokrotny medalista mistrzostw świata, zdobywca Pucharu Świata, zwycięzca Letniego Grand Prix oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Ari-Pekka Nikkola
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1969
Kuopio

Klub

Puijon Hiihtoseura

Debiut w PŚ

30 grudnia 1985 w Oberstdorfie (12. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

30 grudnia 1985 w Oberstdorfie (12. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

10 stycznia 1987 w Szczyrbskim Jeziorze (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

28 lutego 1987 w Lahti

Rekord życiowy

183,0 m na Kulm w Bad Mitterndorf (10 lutego 1996)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Igrzyska olimpijskie
złoto Calgary 1988 skoki narciarskie
(drużynowo)
złoto Albertville 1992 skoki narciarskie
(drużynowo)
Mistrzostwa świata
złoto Oberstdorf 1987 drużynowo
złoto Lahti 1989 drużynowo
złoto Thunder Bay 1995 drużynowo
złoto Trondheim 1997 drużynowo
srebro Lahti 1989 duża skocznia
srebro Val di Fiemme 1991 drużynowo
brąz Val di Fiemme 1991 skocznia normalna
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Asiago 1987 indywidualnie
brąz Asiago 1987 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata
Kryształowa kula
1989/1990
2. miejsce
1995/1996
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
1996
srebro 2. miejsce
1994
brąz 3. miejsce
1995
Turniej Czterech Skoczni
srebro 2. miejsce
1995/1996

Kariera

edytuj

W Pucharze Świata zadebiutował w sezonie 1985/1986 w wieku 16 lat. W swoim pierwszym konkursie, w niemieckim Oberstdorfie zajął 12. miejsce, co oznaczało, że w swoim debiucie od razu zdobył punkty. Do końca 1986 roku jeszcze tylko raz zdobył punkty i w klasyfikacji generalnej zajął 47. miejsce. Sezon 1986/1987 przyniósł mu pierwsze sukcesy. 10 stycznia 1987 roku po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując trzecie miejsce w konkursie Pucharu Świata w czechosłowackim Štrbskim Plesie. Niecały miesiąc później Nikkola wywalczył indywidualnie złoty medal na mistrzostwach świata juniorów w Asiago, a wraz z kolegami był trzeci w konkursie drużynowym. Te wyniki sprawiły, że młody Nikkola został członkiem seniorskiej reprezentacji Finlandii na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 1987 roku. Na dużej skoczni zajął 11. miejsce, a na normalnym obiekcie był szósty, tracąc do brązowego medalisty, Vegarda Opaasa z Norwegii równo dwa punkty. W konkursie drużynowym wspólnie z Mattim Nykänenem, Tuomo Ylipullim i Pekką Suorsą wywalczył złoty medal. Cały sezon zakończył na 10. miejscu w klasyfikacji generalnej, cztery razy stawał na podium, w tym dwukrotnie zwyciężył.

Jego pierwszym międzynarodowym startem w 1988 roku były igrzyska olimpijskie w Calgary. W indywidualnych startach zajął 15. miejsce na normalnej skoczni oraz 16. miejsce na dużej. Znacznie lepiej zaprezentował się w konkursie drużynowym, gdzie pomógł kolegom w wywalczeniu złotego medalu olimpijskiego. Do końca tego sezonu nie stawał już na podium. Cztery drugie i dwa trzecie miejsca w sezonie 1988/1989 dały mu piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w Lahti w 1989 roku wywalczył srebrny medal na dużej skoczni ustępując jedynie Jensowi Weißflogowi z NRD, a na normalnej był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Mattim Nykänenem. Ponadto wraz z Jarim Puikkonenem, Mattim Nykänenem i Risto Laakkonenem zdobył kolejny złoty medal w konkursie drużynowym.

Sezon 1989/1990 był jednym z najlepszych w jego karierze. Dziesięciokrotnie stawał na podium, w tym czterokrotnie zwyciężał, co pozwoliło mu na triumf w klasyfikacji generalnej. Zajął także szóste miejsce na mistrzostwach świata w lotach narciarskich w Vikersund oraz piąte w 38. edycji Turnieju Czterech Skoczni.

Rok później zdobył swoje pierwsze punkty Pucharu Świata w lotach narciarskich po tym jak zajął drugie i dziewiąte miejsce w austriackim Tauplitz. Dało mu to ósmą pozycję w klasyfikacji sezonu 1990/1991. W PŚ w skokach zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej, pięciokrotnie stawając na podium, był także szósty w 39. Turnieju Czterech Skoczni. Podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme w 1991 r. na dużym obiekcie zajął 31. miejsce. O wiele lepiej poszło mu w zawodach na skoczni normalnej, gdzie zdobył brązowy medal, przegrywając z mistrzem świata Heinzem Kuttinem o 3,3 pkt. Podczas zawodów drużynowych na dużym obiekcie, startując wraz z Risto Laakkonenem, Vesą Hakalą i Raimo Ylipullim, zdobył srebrny medal, przegrywając z drużyną Austrii o 8,1 pkt.

Podczas igrzysk w Albertville Ari-Pekka Nikkola zdobył swój drugi i ostatni medal olimpijski. Wspólnie z Tonim Nieminenem, Risto Laakkonenem i Miką Laitinenem odniósł drugie olimpijskie zwycięstwo w konkursie drużynowym. W konkursach indywidualnych zaprezentował się jednak słabiej, zajmując 53. miejsce na normalnej skoczni oraz 16. miejsce na dużej. W sezonie 1991/1992 Pucharu Świata dwukrotnie stawał na podium i w klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 12. miejsce. Kolejny sezon był najgorszym w karierze Fina. Wystartował tylko w trzech konkursach PŚ ani razu nie zdobywając punktów, wobec czego nie został sklasyfikowany w klasyfikacji końcowej. Nie brał także udziału w mistrzostwach świata w Falun w 1993 roku.

W sezonie 1993/1994 jego najlepszym wynikiem w PŚ było czwarte miejsce w konkursie w Lahti. Mimo wszystko Nikkola znalazł się w fińskiej kadrze na igrzyska w Lillehammer, gdzie zaprezentował się lepiej niż w Albertville, ale medalu nie zdobył. Indywidualnie był szesnasty na normalnym obiekcie, a na dużej skoczni zajął 22. miejsce. W konkursie drużynowym zastąpił go Janne Ahonen. W lecie 1994 roku wziął udział w pierwszej edycji Letniego Grand Prix w skokach narciarskich zajmując drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Takanobu Okabe z Japonii.

Kolejne trofeum Nikkola zdobył w 1995 roku podczas mistrzostw świata w Thunder Bay, gdzie razem z Janim Soininenem, Janne Ahonenem oraz Miką Laitinenem zdobył kolejny złoty medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie zaprezentował się tylko w konkursie na normalnej skoczni zajmując 23. miejsce. W całym sezonie 1994/1995 tylko raz stanął na podium: 21 stycznia 1995 roku w japońskim Sapporo zajął trzecie miejsce. W klasyfikacji generalnej PŚ w skokach był ósmy, a w lotach dziesiąty. Zajął także czwarte miejsce w klasyfikacji 43. Turnieju Czterech Skoczni, tracąc do trzeciego miejsca blisko 10 punktów.

W Letnim Grand Prix 1995 Fin był trzeci, wyprzedzili go jedynie Austriak Andreas Goldberger oraz Japończyk Kazuyoshi Funaki. Wysoką formę Nikkola potwierdził zimą dwunastokrotnie stawając na podium, dzięki czemu w klasyfikacji generalnej sezonu 1995/1996 zajął drugie miejsce, ustępując tylko Goldbergerowi. Drugi był także w 44. Turnieju Czterech Skoczni po tym, jak zajął piąte miejsce w Oberstdorfie, szóste w Garmisch-Partenkirchen, piąte w Innsbrucku oraz trzecie w Bischofshofen. Na mistrzostwa świata w lotach w Tauplitz był szósty, w swoim najlepszym skoku uzyskując odległość 183 metrów. Zajął ponadto piąte miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1995/1996 PŚ w lotach.

W 1996 roku zwyciężył w trzeciej edycji Letniego Grand Prix, w czterech z pięciu konkursów stawał na podium (dwa razy wygrał i dwa razy był drugi). Swoje ostatnie trofeum zdobył na mistrzostwach świata w Trondheim, gdzie razem z Ahonenem, Soininenem i Laitinenem zdobył kolejny złoty medal w drużynie. Na tych samych mistrzostwach był także czwarty na dużej skoczni, przegrywając walkę o brązowy medal z Sylvainem Freiholzem ze Szwajcarii. W sezonach 1996/1997 i 1997/1998 nie osiągał sukcesów w Pucharze Świata poza dwoma trzecimi miejscami: w Innsbrucku w styczniu 1997 roku i w Oberstdorfie w grudniu tego samego roku. Ostatnią dużą imprezą Fina były igrzyska olimpijskie w Nagano, gdzie był piętnasty na normalnej skoczni, na dużej zajął 31. miejsce, a w konkursie drużynowym Finowie z Nikkolą w składzie zajęli piąte miejsce.

Łącznie w zawodach Pucharu Świata 42 razy stawał na podium, w tym dziewięć razy zwyciężał. Ostatni międzynarodowy występ zanotował 8 marca 1998 roku w Lahti. Karierę zakończył w 1998 roku.

Emerytura

edytuj

Po zakończeniu kariery został trenerem w klubie Puijon Hiihtoseura. Od 2002 roku był asystentem Tommiego Nikunena, głównego trenera reprezentacji Finlandii, pełnił też nadzór nad treningiem skokowym specjalistów kombinacji norweskiej. W 2003 roku został trenerem Funakiego[1]. W kwietniu 2006 r. został trenerem słoweńskiej kadry B, a w styczniu 2007 r. zastąpił Vasję Bajca na stanowisku trenera kadry A[2]. W 2006 roku starał się o posadę trenera polskich skoczków, przegrał ze swoim rodakiem Hannu Lepistö[3]. Od 2010 roku jest trenerem fińskiej kadry juniorów[4].

Osiągnięcia

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
15. 14 lutego 1988   Calgary Skocznia normalna indywidualnie 190.7 pkt -38.4 pkt   Matti Nykänen
16. 23 lutego 1988   Calgary Skocznia duża indywidualnie 189.0 pkt -35.0 pkt   Matti Nykänen
1.  24 lutego 1988   Calgary Skocznia duża drużynowo[a] 634.4 pkt
53. 9 lutego 1992   Albertville Skocznia normalna indywidualnie 162.8 pkt -60.0 pkt   Ernst Vettori
1.  14 lutego 1992   Albertville Skocznia duża drużynowo[b] 644.4 pkt
30. 16 lutego 1992   Albertville Skocznia duża indywidualnie 149.4 pkt -90.1 pkt   Toni Nieminen
22. 20 lutego 1994   Lillehammer Skocznia duża indywidualnie 170.7 pkt -103.8 pkt   Jens Weißflog
16. 25 lutego 1994   Lillehammer Skocznia normalna indywidualnie 231.0 pkt -51.0 pkt   Espen Bredesen
15. 11 lutego 1998   Nagano Skocznia normalna indywidualnie 205.5 pkt -29.0 pkt   Jani Soininen
31. 15 lutego 1998   Nagano Skocznia duża indywidualnie 94.3 pkt -178.0 pkt   Kazuyoshi Funaki
5. 17 lutego 1998   Nagano Skocznia duża drużynowo[c] 833.9 pkt -99.1 pkt   Japonia
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
11. 15 lutego 1987   Oberstdorf Skocznia duża indywidualnie 197.6 pkt -18.4 pkt   Andreas Felder
1.  17 lutego 1987   Oberstdorf Skocznia duża drużynowo[d] 634.1 pkt
6. 20 lutego 1987   Oberstdorf Skocznia normalna indywidualnie 213.8 pkt -10.6 pkt   Jiří Parma
4. 20 lutego 1989   Lahti Skocznia duża indywidualnie 201.5 pkt -17.0 pkt   Jari Puikkonen
1.  22 lutego 1989   Lahti Skocznia duża drużynowo[e] 645.0 pkt
2.  26 lutego 1989   Lahti Skocznia normalna indywidualnie 110.5 pkt -4.0 pkt   Jens Weißflog
31. 10 lutego 1991   Val di Fiemme Skocznia duża indywidualnie 147.4 pkt -70.1 pkt   Franci Petek
2.  14 lutego 1991   Val di Fiemme Skocznia duża drużynowo[f] 562.8 pkt -4.8 pkt   Austria
3.  16 lutego 1991   Val di Fiemme Skocznia normalna indywidualnie 219.6 pkt -3.3 pkt   Heinz Kuttin
23. 12 marca 1995   Thunder Bay Skocznia normalna indywidualnie 199.0 pkt -67.0 pkt   Takanobu Okabe
1.  16 marca 1995   Thunder Bay Skocznia duża drużynowo[c] 889.0 pkt
27. 22 lutego 1997   Trondheim Skocznia normalna indywidualnie 229.0 pkt -34.5 pkt   Janne Ahonen
1.  27 lutego 1997   Trondheim Skocznia duża drużynowo[c] 955.3 pkt
4. 1 marca 1997   Trondheim Skocznia duża indywidualnie 235.5 pkt -16.6 pkt   Masahiko Harada
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
6. 25 lutego 1990   Vikersund Loty indywidualnie 339.2 pkt -18.5 pkt   Dieter Thoma
6. 11 lutego 1996   Tauplitz Loty indywidualnie 684.6 pkt -53.5 pkt   Andreas Goldberger
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
1.  2 lutego 1987   Asiago Skocznia normalna indywidualnie ?
3.  4 lutego 1987   Asiago Skocznia normalna drużynowo[g] ? ?   NRD

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj
Nr Data Miejscowość Skocznia Nota Pozycja Strata Zwycięzca
1. 11 stycznia 1987   Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B 220.2 pkt 3. -6.4 pkt Vegard Opaas
2. 28 lutego 1987   Lahti Salpausselkä 216.3 pkt 1.
3. 4 marca 1987   Örnsköldsvik Paradiskullen 233.7 pkt 1.
4. 21 marca 1987   Oslo Holmenkollbakken 226.2 pkt 2. -2.9 pkt Andreas Felder
5. 18 grudnia 1988   Sapporo Ōkurayama 218.1 pkt 2. -3.9 pkt Jan Boklöv
6. 4 stycznia 1989   Innsbruck Bergisel 214.5 pkt 2. -0.5 pkt Jan Boklöv
7. 6 stycznia 1989   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 217.0 pkt 2. -1.5 pkt Mike Holland
8. 14 stycznia 1989   Liberec Ještěd 211.0 pkt 3. -2.5 pkt Jon Inge Kjørum
9. 8 marca 1989   Örnsköldsvik Paradiskullen 228.5 pkt 2. -3.0 pkt Jens Weißflog
10. 25 marca 1989   Planica Srednija Velikanka 207.1 pkt 3. -15.4 pkt Jens Weißflog
11. 3 grudnia 1989   Thunder Bay Big Thunder 223.0 pkt 3. -1.0 pkt Dieter Thoma
12. 10 grudnia 1989   Lake Placid MacKenzie Intervale K-120 236.6 pkt 1.
13. 4 stycznia 1990   Innsbruck Bergisel 227.0 pkt 1.
14. 9 lutego 1990   Gstaad Mattenschanze 204.6 pkt 3. -5.2 pkt František Jež
15. 11 lutego 1990   Engelberg Gross-Titlis-Schanze 212.0 pkt 1.
16. 3 marca 1990   Lahti Salpausselkä 223.5 pkt 3. -8.5 pkt Franz Neuländtner
17. 4 marca 1990   Lahti Salpausselkä 210.0 pkt 3. -7.5 pkt Andreas Felder
18. 11 marca 1990   Sollefteå Hallstabacken 217.5 pkt 2. -7.0 pkt Pavel Ploc
19. 24 marca 1990   Planica Bloudkova velikanka 214.0 pkt 2. -6.0 pkt Roberto Cecon
20. 25 marca 1990   Planica Bloudkova velikanka 226.0 pkt 1.
21. 1 grudnia 1990   Lake Placid MacKenzie Intervale K-90 225.7 pkt 2. -0.8 pkt Andreas Felder
22. 9 grudnia 1990   Thunder Bay Big Thunder 199.8 pkt 3. -13.9 pkt Andreas Felder
23. 4 stycznia 1991   Innsbruck Bergisel 221.6 pkt 1.
24. 6 stycznia 1991   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 216.7 pkt 3. -9.1 pkt Andreas Felder
25. 23 lutego 1991   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm 356.5 pkt 2. -5.5 pkt Stefan Zünd
26. 1 grudnia 1991   Thunder Bay Normal Thunder 224.6 pkt 2. -28.7 pkt Toni Nieminen
27. 11 marca 1992   Trondheim Granåsen 183.0 pkt 3. -48.3 pkt Toni Nieminen
28. 21 stycznia 1995   Sapporo Miyanomori 240.0 pkt 3. -5.5 pkt Andreas Goldberger
29. 2 grudnia 1995   Lillehammer Lysgårdsbakken 248.0 pkt 2. -6.0 pkt Mika Laitinen
30. 3 grudnia 1995   Lillehammer Lysgårdsbakken 247.6 pkt 3. -10.1 pkt Janne Ahonen
31. 8 grudnia 1995   Villach Villacher Alpenarena 243.5 pkt 3. -5.0 pkt Masahiko Harada
32. 12 grudnia 1995   Predazzo Trampolino Dal Ben 242.0 pkt 2. -2.0 pkt Mika Laitinen
33. 16 grudnia 1995   Chamonix Tremplin aux Bossons 229.5 pkt 1.
34. 17 grudnia 1995   Chamonix Tremplin aux Bossons 224.5 pkt 2. -8.5 pkt Hiroya Saitō
35. 28 grudnia 1995   Oberhof Hans-Renner-Schanze 229.4 pkt 2. -12.1 pkt Mika Laitinen
36. 6 stycznia 1996   Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 235.9 pkt 3. -15.3 pkt Jens Weißflog
37. 21 stycznia 1996   Sapporo Ōkurayama 224.1 pkt 1.
38. 28 stycznia 1996   Zakopane Wielka Krokiew 248.1 pkt 3. -19.2 pkt Andreas Goldberger
39. 10 lutego 1996   Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm 344.7 pkt 3. -12.3 pkt Janne Ahonen
40. 17 lutego 1996   Iron Mountain Pine Mountain 236.0 pkt 3. -13.6 pkt Jens Weißflog
41. 4 stycznia 1997   Innsbruck Bergisel 246.7 pkt 3. -7.4 pkt Kazuyoshi Funaki
42. 29 grudnia 1997   Oberstdorf Schattenbergschanze 235.2 pkt 3. -5.7 pkt Kazuyoshi Funaki

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

edytuj

Do sezonu 1992/1993 obowiązywała inna punktacja za konkurs Pucharu Świata.

Sezon 1985/1986
                                                  punkty
12 34 37 40 9 11
Sezon 1986/1987
                                            punkty
9 13 9 3 1 19 1 4 6 2 124
Sezon 1987/1988
                                        punkty
6 4 11 10 8 41
Sezon 1988/1989
                                        punkty
12 2 2 2 3 6 2 3 4 136
Sezon 1989/1990
                                                  punkty
3 7 8 1 - 15 5 8 1 9 - 15 11 7 3 1 11 4 3 3 6 2 4 2 1 289
Sezon 1990/1991
                                            punkty
2 6 20 3 - - 10 24 1 3 - 2 9 32 8 4 7 21 5 - - 35 158
Sezon 1991/1992
                                          punkty
2 8 9 6 26 4 2 14 13 13 50 3 27 15 81
Sezon 1992/1993
                                  punkty
38 49 27 0
Legenda (do sezonu 1992/93)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował lub zajął miejsce poniżej 15.

Sezon 1993/1994
                                      punkty
11 18 47 22 34 - 20 43 12 21 9 16 - - 4 24 - 6 7 266
Sezon 1994/1995
                                          punkty
19 9 4 6 8 7 11 7 5 3 15 29 27 9 15 13 5 - 10 6 21 572
Sezon 1995/1996
                                                        punkty
2 3 3 13 2 1 2 2 5 6 5 3 14 7 4 1 4 3 3 15 3 5 18 13 7 13 10 11 1384
Sezon 1996/1997
                                                  punkty
8 11 5 4 15 17 13 4 3 17 6 11 13 44 11 - - - - 28 41 21 14 - - 464
Sezon 1997/1998
                                                      punkty
13 13 19 33 19 - - 3 44 14 32 19 24 13 - - 12 38 32 21 41 31 - - - - - 213
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 -  – zawodnik nie wystartował lub nie zakwalifikował się

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj
Miejsca w klasyfikacji generalnej
edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj

Miejsca na podium chronologicznie

edytuj
  1.   Predazzo – 1 września 1994 (3. miejsce)
  2.   Stams – 5 września 1994 (3. miejsce)
  3.   Trondheim – 18 sierpnia 1996 (1. miejsce)
  4.   Oberhof – 21 sierpnia 1996 (2. miejsce)
  5.   Hinterzarten – 25 sierpnia 1996 (1. miejsce)
  6.   Predazzo – 28 sierpnia 1996 (2. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

edytuj

W 1994 i 1995 roku sumowano punkty za wszystkie skoki (tak jak np. w TCS)

1994
      punkty
4 3 3 693,9
1995
        punkty
6 16 10 5 935,6
1996
          punkty
1 2 1 2 5 405
1997
          punkty
- 6 27 43 22 53
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30
 -  – zawodnik nie wystartował
lub nie zakwalifikował się
  1. Skład drużyny: Ari-Pekka Nikkola, Matti Nykänen, Tuomo Ylipulli, Jari Puikkonen.
  2. Skład drużyny: Toni Nieminen, Ari-Pekka Nikkola, Risto Laakkonen, Mika Laitinen.
  3. a b c Skład drużyny: Ari-Pekka Nikkola, Mika Laitinen, Janne Ahonen, Jani Soininen.
  4. Skład drużyny: Matti Nykänen, Ari-Pekka Nikkola, Tuomo Ylipulli, Pekka Suorsa.
  5. Skład drużyny: Ari-Pekka Nikkola, Jari Puikkonen, Matti Nykänen, Risto Laakkonen.
  6. Skład drużyny: Ari-Pekka Nikkola, Raimo Ylipulli, Vesa Hakala, Risto Laakkonen.
  7. Skład zespołu: Jarkko Heikkelä, Ari-Pekka Nikkola, Erkki Nykänen, Sasu Happonen.

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj