Arrakel Sjuneci
Arrakel Sjuneci (ok. 1350-1425) – poeta i uczony ormiański. O jego życiu niewiele wiadomo. Urodził się w Wajoc-Dzorze. Był krewnym i uczniem myśliciela Grikora Tatewacego, który był rektorem uczelni w Tatewie[1]. Prawdopodobnie Sjuneci był wykładowcą gramatyki i muzyki. Został następcą Tatewacego na stanowisku rektora[1]. Pozostały po nim dzieła filozoficzne i gramatyczne. Napisał między innymi Księgę Adamową[2], mowy i kazania[1]. Na język polski przełożone zostały przez Jana Czopika wiersze Płacz nad niechybnym końcem, wędrówką duszy i jej walką ze złymi duchami i O wspaniałości prarodziców i raju. Utwory te zostały zamieszczone w antologii Poezja armeńska pod redakcją Andrzeja Szymańskiego i Piotra Kuncewicza.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Poezja armeńska. Antologia. Wybór Andrzeja Szymańskiego i Piotra Kuncewicza. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1984, s. 425. ISBN 83-218-0247-8.
- ↑ Adamgirk: The Adam Book of Arakel of Siwnik. Translated by Michael E. Stone. abebooks.fr. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).