Arthur Bliss

kompozytor brytyjski

Sir Arthur Edward Drummond Bliss[1] (ur. 2 sierpnia 1891 w Londynie, zm. 27 marca 1975 tamże[1][2]) – kompozytor i dyrygent[3] brytyjski.

Arthur Bliss
Ilustracja
Arthur Bliss, ok. 1922
Imię i nazwisko

Arthur Edward Drummond Bliss

Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1891
Londyn

Pochodzenie

brytyjskie

Data i miejsce śmierci

27 marca 1975
Londyn

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent

Odznaczenia
Kawaler Komandor Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (KCVO) Order Towarzyszy Honoru (Wielka Brytania)

Życiorys edytuj

Jego ojciec pochodził z Nowej Anglii[1]. Uczęszczał do Rugby School[1], później studiował pod kierunkiem Charlesa Wooda na Cambridge University, który ukończył w 1913 roku[1][4]. W latach 1913–1914 był studentem Royal College of Music[1][2]. Jego nauczycielami byli Charles Villiers Stanford, Ralph Vaughan Williams oraz Gustav Holst[4]. Podczas I wojny światowej służył na froncie jako żołnierz 7 Pułku Piechoty (1914–1917) oraz Grenadier Guards (1917–1918)[3]. W 1921 roku został wykładowcą kompozycji na Royal College of Music[1][4].

Od 1923 do 1925 roku i ponownie od 1934 do 1941 roku przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie m.in. wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley[1]. Podczas pobytu w USA napisał muzykę do opartego na scenariuszu H.G. Wellsa filmu Rzeczy, które nadejdą[3]. W latach 1942–1944 był dyrektorem muzycznym BBC[1][2][3].

W 1950 roku otrzymał tytuł szlachecki, zaś w 1953 roku objął funkcję Master of the Queen’s Music[1][2][3][4]. Doctor honoris causa uniwersytetów w Edynburgu (1946), Londynie (1947) i Cambridge (1964)[4]. Rycerz Komandor Królewskiego Orderu Wiktoriańskiego (1969), odznaczony Orderem Towarzyszy Honoru (1971)[2].

W 1970 roku opublikował swoje wspomnienia pt. As I Remember[1].

Twórczość edytuj

W pierwszym okresie swojej twórczości, datowanym na okres bezpośrednio po zakończeniu I wojny światowej, poszukiwał nowych rozwiązań brzmieniowych, nawiązując do dorobku Strawinskiego, Ravela, Satiego, a także jazzu[1][3][4]. Środkowy okres jego twórczości charakteryzuje się tendencjami klasycznymi i zainteresowaniem formami kameralnymi, podczas gdy w ostatnich dekadach swojego życia tworzył głównie muzykę sceniczną[4].

Ważniejsze kompozycje edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych)[1][3]

Opery edytuj

  • The Olympians (1948–1949)
  • The Beggar’s Opera (1952–1953)
  • Tobias and the Angel (1960)

Balety edytuj

  • Checkmate (1937)
  • Miracle in the Gorbals (1944)
  • Adam Zero (1946)
  • The Lady of Shallott (1958)

Muzyka orkiestrowa edytuj

  • 2 Studies (1920)
  • Mélée Fantasque (1921)
  • A Colour Symphony (1921–1922)
  • Introduction and Allegro (1926)
  • Hymn to Apollo (1926)
  • Music for Strings (1935)
  • Meditations on a Theme by John Blow (1955)
  • Edinburgh Overture (1956)
  • Metamorphic Variations (1972)

Koncerty edytuj

  • koncert na 2 fortepiany (1924)
  • koncert fortepianowy (1968)
  • koncert skrzypcowy (1955)
  • koncert wiolonczelowy (1970)

Muzyka wokalno-instrumentalna edytuj

  • Lie Strewn the White Flocks na mezzosopran, chór i orkiestrę (1928)
  • Morning Heroes, symfonia na chór i orkiestrę z udziałem oratora (1930)
  • A Song of Welcome na sopran, baryton, chór i orkiestrę (1954)
  • The Beatitudes na sopran, tenora, chór i orkiestrę (1961)
  • Mary of Magdala na kontratenora, baryton, chór i orkiestrę (1962)
  • The Golden Cantata na tenora, chór i orkiestrę (1963)
  • The World is charged with the grandeur of God na chór i instrumenty dęte (1969)
  • 2 Ballads na głosy żeńskie i orkiestrę (1971)

Muzyka wokalna edytuj

  • Aubade for Coronation Morning (1953)
  • Seek the Lord (1956)
  • Birthday Song for a Royal Child (1959)
  • Stand up and bless the Lord your God (1960)
  • Cradle Song for Newborn Child (1963)
  • O Give Thanks (1965)
  • River Music (1967)
  • Lord, who shall abide in Thy Tabernacle (1968)
  • A Prayer to the Infant Jesus (1968)
  • Prayer to St Francis of Assisi (1972)
  • Put thou thy trust in the Lord (1972)
  • Sing, Mortals! (1974)
  • Shield of Faith (1974)

Muzyka kameralna edytuj

  • Madame Noy na sopran i orkiestrę kameralną (1918)
  • kwintet fortepianowy (1919)
  • Rhapsody na sopran, tenora i orkiestrę kameralną (1919)
  • Rout na sopran i orkiestrę kameralną (1920)
  • kwintet obojowy (1927)
  • Serenade na baryton i orkiestrę kameralną (1929)
  • kwintet klarnetowy (1932)
  • A Knot of Riddles na baryton i orkiestrę kameralną (1963)

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l m The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 85. ISBN 0-674-37299-9.
  2. a b c d e Jonathan D. Green: A Conductor’s Guide to Choral-orchestral Works. Lanham: Scarecrow Press, 2003, s. 34. ISBN 978-0-8108-4720-0.
  3. a b c d e f g The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 93–94. ISBN 978-0-19-957854-2.
  4. a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 336. ISBN 83-224-0113-2.