Artur Olech

polski bokser, medalista olimpijski

Artur Olech (ur. 22 czerwca 1940 we Lwowie, zm. 13 sierpnia 2010 we Wrocławiu) – polski bokser, dwukrotny wicemistrz olimpijski, oficer Milicji Obywatelskiej.

Artur Olech
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1940
Lwów

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 2010
Wrocław

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
srebro Tokio 1964 boks
(waga musza)
srebro Meksyk 1968 boks
(waga musza)
Mistrzostwa Europy
brąz Bukareszt 1969 waga musza
Mistrzostwa Polski
złoto Rzeszów 1962 waga musza
złoto Warszawa 1963 waga musza
złoto Kraków 1965 waga musza
złoto Wrocław 1966 waga musza
srebro Bydgoszcz 1964 waga musza

Życiorys

edytuj

Walczył w wadze muszej i koguciej. Największe sukcesy odniósł w kategorii muszej. Dwukrotnie wystąpił na igrzyskach olimpijskich (w Tokio 1964 i Meksyku 1968), oba razy dochodząc do finału i zdobywając srebrny medal. Jego zwycięzca z Tokio Włoch Fernando Atzori był potem zawodowym mistrzem Europy.

Olech startował także w mistrzostwach Europy: w Bukareszcie 1969 zdobył brązowy medal w wadze muszej.

Czterokrotnie był mistrzem Polski (1962, 1963, 1965 i 1966) w wadze muszej, a raz wicemistrzem (1964 – przegrał w finale ze swym bratem bliźniakiem Zbigniewem).

Stoczył w ringu 315 walk, z których przegrał tylko 12.[1]

Przez większą część kariery reprezentował Gwardię Wrocław, pozostawał na etacie milicyjnym, później w policji, gdzie jako oficer znalazł po zakończeniu kariery sportowej zatrudnienie (nauczyciel wychowania fizycznego).

Jego brat bliźniak Zbigniew także był czołowym pięściarzem w kategorii muszej, trzykrotnym mistrzem Polski.

Poza boksem ukończył pedagogikę na Uniwersytecie Wrocławskim. Przez wiele lat był oficerem Milicji Obywatelskiej (w stopniu majora[2]).

Według przekazów[3][4] podczas służby 31 sierpnia 1982 roku, w trakcie stanu wojennego, został zaangażowany do rozpędzania demonstracji zorganizowanej w drugą rocznicę podpisania porozumień sierpniowych przez NSZZ „Solidarność”. Miał być jedną z osób używających ostrej amunicji i odpowiedzialnym za zastrzelenie Kazimierza Michalczyka. Z uwagi na śmierć Olecha śledztwo w tej sprawie zostało umorzone[3][4].

Pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu[5].

 
Grób Artura Olecha na Cmentarzu Osobowickim

Przypisy

edytuj
  1. Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 618. ISBN 83-7384-561-5.
  2. Jerzy Paciorkowski, Gwardyjscy olimpijczycy, „Gazeta Policyjna”, 41, sierpień 2008 [dostęp 2023-01-22].
  3. a b Piotr Wilkowski, 26 grudnia: Kazimierz Michalczyk – ofiara bitwy wrocławskiej [online] [dostęp 2023-01-22].
  4. a b Bogdan Rymanowski, Dopaść Morawieckiego. Życie doczesne i wieczne Kornela Buntownika, wyd. 1, Zysk i S-ka, 2022, s. 261, ISBN 978-83-8202-697-9.
  5. Artur Olech - dane o grobie [online], groby.cui.wroclaw.pl [dostęp 2023-08-16].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj