Otwórz menu główne
Wikipedia

Asuka (wrestlerka)

japońska wrestlerka

Asuka (jap. 明日華 Asuka), właściwie Kanako Urai (jap. 浦井 佳奈子 Urai Kanako, ur. 26 września 1981 w Osace[1]) – japońska profesjonalna wrestlerka występująca w brandzie Raw federacji WWE. Jest byłą i najdłużej panującą posiadaczką NXT Women’s Championship w historii.

Asuka
Ilustracja
Kanako Urai w kwietniu 2016
Imię i nazwisko Kanako Urai
Data i miejsce urodzenia 26 września 1981
Osaka
Miejsce
zamieszkania 		Orlando
Kariera profesjonalnej wrestlerki
Pseudonimy
ringowe 		Asuka
Kana
Kana-hime
Ramen Woman
Skull Reaper Kana
Tomoe Gozen
Wzrost 160 cm
Masa ciała 62 kg
Zapowiadana z Osaka, Japonia
Trenerzy Yuki Ishikawa
Debiut 16 czerwca 2004

Urai rozpoczęła karierę wrestlerki w 2004 roku, debiutując w federacji AtoZ pod pseudonimem ringowym Kana (jap. 華名 Kana). W 2015 podpisała kontrakt rozwojowy z WWE.

Kariera wrestlerkiEdytuj

Lata 2004–2010Edytuj

Urai zadebiutowała 16 czerwca 2004 w federacji AtoZ, pod pseudonimem Kana. W swojej pierwszej walce zmierzyła się z Leo-ną[2]. 19 marca 2006 niespodziewanie ogłosiła zakończenie kariery; powodem tej decyzji było nawracające zapalenie nerek[2]. Odpoczywając od akcji w ringu, założyła własną firmę designerską. Do ringu powróciła 22 września 2007 roku[2], odtąd pracowała jako wolny strzelec i pojawiała się m.in. w Ice Ribbon, JWP Joshi Puroresu, Pro Wrestling Wave czy w NEO Japan Ladies Pro Wrestling[3]. Była jedną z członkiń występującego w NEO ugrupowania Passion Red. 10 października 2009 Kana połączyła siły z Nanae Takahashi; razem pokonały Hiroyo Matsumoto i Kyoko Inoue w walce o NEO Tag Team Championship[4]. Utraciły tytuły 31 grudnia 2009, na rzecz Ayumi Kurihary i Yoshiko Tamury[4]. 24 stycznia 2010 Kana ogłosiła, że odchodzi z Passion Red[5].

Pro Wrestling Wave (2008; 2010–2015)Edytuj

W 2008 Kana kilkakrotnie wystąpiła dla Pro Wrestling Wave[6], lecz stałą współpracę z federacją rozpoczęła dopiero w 2010 roku, po rozwiązaniu NEO Japan Ladies Pro Wrestling. 24 lipca 2011 Kana pokonała Misaki Ohatę w finale turnieju Catch the Wave[7]. 30 października, w drużynie z Ayumi Kuriharą, wygrała turniej Dual Shock Wave o Wave Tag Team Championship[8]. Kana regularnie współpracowała również z Mio Shirai, z którą utworzyła ugrupowanie Triple Tails. 5 lutego 2012 obie wrestlerki utraciły Wave Tag Team Championship[9]. 6 marca Triple Tails przemieniono na White Tails, a grupa rozpoczęła rywalizację z heelowską stajnią Black Dahlia. Na początku 2013 Kana wzięła udział w turnieju Wave Single Championship; 17 marca przegrała walkę finałową z Yumi Ohką[10].

21 kwietnia 2013 Kana i Mio Shirai pokonały Misaki Ohatę i Tsukasę Fujimoto w walce o Wave Tag Team Championship[11]. 12 lipca White Tails zakończyło działalność, a trzy dni później Kana i Shirai utraciły tytuły mistrzowskie. Kana połączyła siły z Yumi Ohką; jako tag team wzięły udział w turnieju Dual Shock Wave. Dotarły do finału turnieju, lecz nie zdołały go wygrać[12]. W lipcu 2015 Kana przystąpiła do turnieju Catch the Wave, lecz została pokonana w półfinale przez późniejszą zwyciężczynię turnieju – Yumi Ohkę[13].

Smash (2010–2012)Edytuj

 
Kana w grudniu 2010

25 czerwca 2010, Kana zadebiutowała w nowej federacji Yoshihira Tajiriego – Smash. W walce wieczoru Smash.4 przegrała z Syuri[14]. Po pojedynku Kana wyzwała rywalkę na walkę rewanżową. Odbyła się ona 24 lipca, podczas eventu Smash.5; Kana, już jako heel, pokonała Syuri w zaledwie trzy minuty[14]. Na potrzeby scenariusza napisała orędzie dla magazynu Weekly Pro-Wrestling, w którym skrytykowała fanów i wrestlerki joshi puroresu (japońskiej odmiany kobiecego wrestlingu). Spowodowało to konfrontację Kany z zawodniczkami federacji JPW Joshi Puroresu na Smash.7. Kana rozpoczęła rywalizację z Tajirim; punktem kulminacyjnym feudu był wygrany przez Tajiriego Intergender match na gali Happening Eve w grudniu 2010[14]. 29 stycznia 2011 Kana stanęła na czele stajni Triple Tails, którą reaktywowała wraz z siostrami Shirai (Io i Mio). Kontynuowała walki z płcią przeciwną: 30 stycznia pokonała Jessicę Love[15], w lutym zaś Triple Tails pokonały Tajiriego, Kena Ohkę i Youshiakiego Yaga[15], po czym 31 marca Kana przegrała walkę z Funakim[15].

W kwietniu Kana rozpoczęła rywalizację z Sereną. 30 kwietnia Triple Tails przegrały walkę z drużyną Sereny, zaś 3 maja Kana została pokonana przez rywalkę w walce singlowej[15]. Kana wzięła udział w turnieju o nowo utworzony Smash Diva Championship; 8 września pokonała Serenę w finale turnieju, stając się pierwszą w historii mistrzynią Smash[14]. Utraciła tytuł 24 listopada, w walce z Tomoką Nakagawą[14]. 19 stycznia 2012 pokonała Nakagawę w starciu rewanżowym i odzyskała mistrzostwo[14]. Tytuł straciła miesiąc później, 19 lutego, w walce z Syuri[14]; po walce rywalki objęły się na znak pokoju. 14 marca, na Smash.Final – ostatnim evencie Smash, Kana połączyła siły z Último Dragónem, pokonując Mentallo i Syuri w walce drużynowej[14].

Stany Zjednoczone (2011–2014)Edytuj

W październiku 2011 Kana zadebiutowała w amerykańskiej kobiecej federacji wrestlingu Shimmer Women Athletes. Na Volume 41 zignorowała powitanie przez Sarę Del Rey i Cheerleader Melissę, co utwierdziło jej pozycję w federacji jako heela. Tego samego dnia pokonała Mię Yim w swoim pierwszym starciu w Shimmer[16]. Na Volume 42 pokonała Del Rey poprzez poddanie[16], lecz na następnej gali przegrała pojedynek o miano pretendenckie do Shimmer Championship z Cheerleader Melissą[16]. Na Volume 44 pokonała LuFisto[16], a po walce uścisnęła jej rękę. W następnym tygodniu Kana zadebiutowała w Chikarze; 7 października, w swojej pierwszej walce dla federacji, pokonała Jessie McKay[17]. Następnego dnia została pokonana przez Sarę Del Rey[17]. 17 marca 2012 Kana powróciła do Shimmer i jako face połączyła siły z LuFisto, pokonując Hailey Hatred i Kalamity w walce drużynowej[16]. Tego samego dnia, na Volume 46, została pokonana przez Mercedes Martinez[16]. Nazajutrz, Kana i LuFisto pokonały Christinę Von Eerie i MsChif[16]. Na Volume 48 Kana pokonała Kellie Skater[16].

Kana pojawiła się w Shimmer po raz kolejny dopiero 27 października 2012. Na Volume 49, odbywającym się tego dnia, Kana i LuFisto zostały pokonane przez Canadian NINJAs (Nicole Matthews i Portię Perez) w walce o Shimmer Tag Team Championship[16]. Na następnej gali Kana została pokonana przez Ayako Hamadę[16], lecz kolejnego dnia, na Volume 51, wygrała stracie z Atheną[16]. Jeszcze tego samego wieczoru Kana i LuFisto pokonały Made in Sin (Allysin Kay i Taylor Made)[16]. 6 kwietnia, na Volume 53, Kana i LuFisto wzięły udział w 4-Way matchu o Shimmer Tag Team Championship, lecz nie udało im się zdobyć tytułów[16]. Na następnym evencie Shimmer Kana pokonała Jessie McKay[16], lecz na Volume 55 przegrała pojedynek z Madison Eagles[16]. Następnego dnia pokonała Ayako Hamadę, Mercedes Martinez i Yuu Yamagatę w 4-Way matchu[16], a na Volume 57 zwyciężyła w starciu przeciwko Kalamity[16]. 19 października 2013, na Volume 58, Kana i LuFisto ponownie otrzymały szansę zdobycia Shimmer Tag Team Championship, lecz po raz kolejny nie udało im się wygrać mistrzostwa[16]. Rok później, 18 października 2014, Kana powróciła do Shimmer i przegrała walkę z Cheeerleader Melissą o Shimmer Championship[16].

Wrestling New Classic (2012)Edytuj

5 kwietnia 2012, Tajiri ogłosił, że otwiera nową federację, Wrestling New Classic (WNC). Kana podpisała stały kontrakt z WNC, porzucając status wolnego strzelca. Nowy kontrakt umożliwiał jej dalsze występy w Pro Wrestling Wave, jak również organizowanie własnych eventów. Na pierwszym evencie WNC, Before the Dawn, Kana i Mio Shirai pokonały Makoto i Syuri[18]. Po pojedynku Kana obraziła Makoto, co doprowadziło do odwrócenia się od niej Shirai. 24 maja, na Starting Over, Kana i Syuri pokonały Makoto i Riho[18], a dwa dni później, na Go! Go! West: Osaka, Kana zmusiła Makoto do poddania się[18]. Następnego dnia, na Go! Go! West: Hiroshima, Kana, Mikey Whipwreck i Tajiri pokonali Akirę, Dave'a Finlaya i Syuri[18]. 17 czerwca, Kana zorganizowała swój pierwszy event Kana Pro, w którego walce wieczoru połączyła siły z Kenichim Yamamotą i przegrała z Daisuke Ikedą i Syuri. 22 czerwca, na evencie WNC, Kana i Syuri zostały pokonane przez Makoto i Mio Shirai[18]. 15 lipca Kana pokonała Shirai, a po walce wdała się w bójkę z Makoto; podczas konfrontacji odniosła kontuzję nadgarstka.

Tego samego wieczoru, Syuri odwróciła się od Kany i dołączyła do nowo utworzonej heelowskiej stajni Akiry i StarBucka. 2 sierpnia, Syuri, Akira i StarBuck pokonali Kanę, Hajime'a Oharę i Tajiriego[18]. Kana, Ohara i Tajiri zostali ponownie pokonani w rewanżowym Barbed Wire Board Deathmatchu, 30 sierpnia 2012[18], jak również dzień później[18]. Po zwycięstwie nad złowrogim trio w drugim rewanżu[18], Kana i Tajiri pokonali Syuri i Akirę[18]. Niedługo później, Kana przegrała Intergender match z Akirą[18]. 9 listopada, Kana i Makoto zorganizowały event MakoKana Pro, podczas którego połączyły siły i pokonały Hamuko Hoshiego i Hikaru Shidę. Tego samego wieczoru, Kana w drużynie z Kagetsu zremisowały z Syuri i Arisą Nakajimą (była to walka z 30-minutowym limitem czasowym). Kana wzięła udział w turnieju o WNC Women’s Championship; odpadła w półfinale[18], po interwencji Jiro Kuroshio. Po walce ogłosiła, że odchodzi z WNC[19]; 4 grudnia 2012 została oficjalnie zwolniona z Wrestling New Classic.

Reina Joshi Puroresu (2014–2015)Edytuj

30 sierpnia 2014 Kana rozpoczęła pracę w Reina Joshi Puroresu jako storyline'owa „konsultantka”. Kana pozbawiła Ariyę i Makoto tytułów Reina World Tag Team Championship, po czym wraz z Arisą Nakajimą wygrała turniej o mistrzostwo[20]. 26 grudnia pokonała Syuri w walce o Reina World Women’s Championship[20], a po pojedynku ogłosiła się „generalną menedżerką” federacji. We wczesnym 2015 założyła stajnię Piero-gun (pl. Armia Klaunów); każdy z członków ugrupowania malował sobie twarz na wzór tradycyjnego makijażu klaunów[21]. Do stajni należeli japońskie wrestlerki Makoto i Rina Yamashita, zawodniczki z zagranicy Alex Lee, Cat Power i La Comandante, jak również męscy wrestlerzy Hercules Senga i Yuko Miyamoto. 25 lutego 2015, na KanaProMania: Advance, Kana i Arisa Nakajima utraciły Reina World Tag Team Championship na rzecz Hikaru Shidy i Syuri[22]. 25 marca Kana straciła posadę generalnej menedżerki Reina po tym, jak jej drużyna przegrała 6-Person Tag Team match z Shidą, Shiro Koshinaką i Zeusem[20]. 31 sierpnia Kana zrzekła się Reina World Women’s Championship[23]. Jej ostatnią walką w Reina Joshi Puroresu było starcie drużynowe, odbyte 4 września 2015 roku, w którym wraz z Syuri pokonała Konami i Makoto[20].

Inne federacje (2010–2015)Edytuj

 
Asuka na evencie Arnold Classic w marcu 2016

29 kwietnia 2010, Kana samodzielnie zorganizowała event Kana Pro, w którego walce wieczoru została pokonana przez Meiko Satomurę. Przez 2010 pracowała w wielu japońskich federacjach wraz z siostrami Shirai, jako Triple Tails. Drugi event zorganizowany przez Kanę odbył się 10 stycznia 2011; Kana i Yushiaki Fujiwara przegrali z Carlosem Amano i Yuki Ishikawą w walce wieczoru[24]. 24 września Kana przegrała walkę z Kengiem Mashimo podczas trzeciego Kana Pro. W październiku, Kana została wybrana na prezesa 666, małej federacji niezależnej, w której walczyła przez rok. 5 listopada wzięła udział w ostatnim evencie federacji Battlarts[25].

W marcu 2012 Kana zadebiutowała w federacji Dramatic Dream Team. Wzięła udział w ośmioosobowym Battle Royalu z 10-minutowym limitem czasowym o Ironman Heavymetalweight Championship[26]. Po pięciu minutach, Kana zdołała przypiąć Michaela Nakazawę i zdobyć mistrzostwo. Utraciła je na rzecz Antonia Hondy, lecz zdołała odzyskać tytuł zanim skończył się czas. 8 kwietnia obroniła tytuł w kolejnym Battle Royalu; podczas walki trzykrotnie straciła mistrzostwo, lecz za każdym razem zdołała je odzyskać, co uczyniło ją pięciokrotną zdobywczynią Ironman Heavymetalweight Championship[27]. Utraciła tytuł w walce z Ayumi Kuriharą[27], 30 kwietnia 2012. W maju wzięła udział w tourze po Meksyku, a w lipcu zawalczyła na konwencie kultury japońskiej Japan Expo w Paryżu.

Po odejściu z WNC w grudniu 2012, Kana zaczęła regularnie pojawiać się na wydarzeniach federacji Ice Ribbon i JWP Joshi Puroresu. W lutym 2013 Triple Tails wyprodukowało kolejny event, a w jego walce wieczoru Kana i Mio Shirai zawalczyły z Arisą Nakajimą i Ayako Hamadą. W maju rozpoczęła rywalizację z Nakajimą; 18 sierpnia Kana pokonała Nakajimę w walce o JWP Openweight Championship[28]. Po wygranej zaczęto przedstawiać Kanę jako heela. Utraciła tytuł 15 grudnia 2013, w walce z Nakajimą[28].

27 grudnia Kana i Mio Shirai ogłosiły, że rozwiązują Triple Tails. 25 lutego 2014, Kana zorganizowała event KanaProMania, w którego walce wieczoru pokonała Meiko Satomurę[29]. W kwietniu zawalczyła dla Pro Wrestling Noah[30]. W czerwcu odbył się kolejny event Kana Pro. 5 października 2014 Kana wystąpiła w All Japan Pro Wresting, a dwa dni później zorganizowała kolejne Kana Pro. W lipcu 2015 ogłosiła, że po evencie KanaProMania we wrześniu zrobi sobie przerwę od wrestlingu na czas bliżej nieokreślony. 15 września, na KanaProMania: Pulse połączyła siły z Hikaru Shidą oraz Syuri i pokonała Arisą Nakajimę, Rinę Yamashitę i Ryo Mizunami[31].

WWEEdytuj

NXT (2015–2017)Edytuj

22 sierpnia 2015, Urai zasiadła na widowni NXT TakeOver: Brooklyn; została przedstawiona fanom WWE jako "Kanna"[32]. 27 sierpnia potwierdzono, że Urai podpisała kontrakt z federacją[33], a niedługo później poinformowano fanów, że dołączy ona do brandu rozwojowego WWE – NXT. Urai zadebiutowała w NXT 23 września 2015 jako Asuka, skonfrontowała się z Daną Brooke i Emmą[34]. 7 października, na NXT TakeOver: Respect, w swojej pierwszej walce dla WWE pokonała Danę Brooke[35]. Asuka kontynuowała rywalizację z Emmą i Brooke; na NXT TakeOver: London wygrała starcie z Emmą[36].

13 stycznia 2016 Asuka wzięła udział w Battle Royalu o miano pretendenckie do NXT Women’s Championship; nie zdołała go wygrać[37]. 10 lutego obroniła Carmellę przed atakiem ze strony Evy Marie i Nii Jax. Skonfrontowała się też z mistrzynią kobiet NXT, Bayley[38]. W marcu, Asuka i Bayley pokonały Marie i Jax w starciu drużynowym, po czym Generalny Menedżer NXT, William Regal, zabookował walkę pomiędzy nimi na NXT TakeOver: Dallas[39]. 1 kwietnia, na tymże evencie, Asuka pokonała Bayley, zdobywając NXT Women’s Championship po raz pierwszy[40]. Na NXT TakeOver: The End obroniła pas mistrzowski w walce przeciwko Nii Jax[41]. Bayley otrzymała możliwość rewanżu o tytuł z Asuką, co doprowadziło do walki na gali NXT TakeOver: Brooklyn II, z której zwycięsko wyszła mistrzyni[42]. Trzy miesiące później, na listopadowym NXT TakeOver: Toronto, Asuka obroniła NXT Women’s Championship w walce z powracającą Mickie James; po walce odmówiła podania ręki rywalce[43]. 11 stycznia 2017 podczas NXT, Asuka została zaatakowana przez Billie Kay i Peyton Royce, lecz na jej ratunek przybiegła Nikki Cross; po chwili również i ta odwróciła się od Asuki i zaatakowała ją. Z tego powodu, Asuka zawalczyła z Kay, Royce i Cross w Fatal 4-Way matchu o tytuł na gali NXT TakeOver: San Antonio, gdzie zdołała obronić mistrzostwo[44]. Na początku lutego stała się najdłużej panującą mistrzynią w NXT[45]. W marcu wystąpiła na kilku house showach głównego rosteru, zastępując Naomi w jej walkach[46][47]. 1 kwietnia, na gali NXT TakeOver: Orlando, Asuka obroniła tytuł w walce z Ember Moon. Podczas walki korzystała z nieczystych zagrań, między innymi popychając sędziego w swoją przeciwniczkę i wykorzystując przewagę do pokonania Moon[48].

Niedługo później WWE zaczęło promować Asukę jako „najdłużej niepokonaną zawodniczkę w historii federacji”[49], mimo jednej przegranej w Battle Royalu w 2016[50]. 3 maja Asuka przerwała Battle Royal o miano pretendenckie, atakując Ember Moon, Nikki Cross oraz Ruby Riot. Tuż po tym ogłoszono, że na NXT TakeOver: Chicago mistrzyni będzie musiała bronić swojego tytułu w starciu z trzema rywalkami[51]. Ostatecznie, Moon wycofała się z walki z powodu kontuzji[52], a Asuka wyszła zwycięsko z tego starcia[53]. 14 czerwca po raz kolejny obroniła tytuł, tym razem w Triple Threat Elimination matchu przeciwko Cross i Riot; walka zakończyła się, gdy Riot została wyeliminowana, a Cross i Asuka wyszły z ringu i zaczęły walczyć za kulisami[54]. Doprowadziło to do Last Woman Standing matchu między Cross a Asuką dwa tygodnie później, z którego zwycięsko ponownie wyszła mistrzyni[55]. Na NXT TakeOver: Brooklyn III Asuka pokonała Ember Moon, kontynuując swoją serię zwycięstw[56]; podczas walki doznała urazu obojczyka. Z powodu kontuzji zmuszona była zrzec się tytułu mistrzowskiego; oficjalnie jej panowanie trwało 523 dni[57].

Raw (od 2017)Edytuj

11 września 2017 ogłoszono, że po wyleczeniu kontuzji Asuka dołączy do brandu Raw[58]. Podczas No Mercy ogłoszono, że Asuka zawalczy na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs, 22 października 2017[59]; na gali zwyciężyła Emmę[60]. Podczas Survivor Series dołączyła do damskiej reprezentacji Raw w dziesięcioosobowym starciu przeciwko reprezentacji brandu SmackDown; zdołała przypiąć dwie ostatnie pozostałe przeciwniczki, wygrywając walkę[61]. 27 listopada na Raw Asuka pokonała Danę Brooke w zaledwie 3 sekundy, ustanawiając nowy rekord najszybszej wygranej poprzez poddanie[62]. 25 grudnia zadeklarowała udział w pierwszym kobiecym Royal Rumble matchu, rozpoczęła też rywalizację z mistrzynią kobiet Raw Alexą Bliss[63]. W kolejnym tygodniu pokonała Bliss w standardowej walce[64]. 8 stycznia 2018 Asuka została zaatakowana przez sprzymierzoną z Bliss Nię Jax[65], co poskutkowało walką między zawodniczkami podczas kolejnego odcinka Raw; z walki zwycięsko wyszła Asuka[66].

Życie osobisteEdytuj

Urai jest absolwentką Osaka University of Arts Junior College[67][68][69]. Pisała artykuły dla Xbox Magazine, projektowała grafiki na Nintendo DS i aplikacje mobilne[70]. Prowadziła też salon fryzjerski "Another Heaven" w Yokohamie[71]. Jest wielką fanką kultury amerykańskiej[72].

Styl walkiEdytuj

 
Asuka wykonująca Asuka Lock na Bayley
  • Finishery
    • Jako Asuka
      • Asuka Lock[73] (Crossface chickenwing z bodyscissors)
      • Spin kick[74]
    • Jako Kana
      • Billiken (Running hip attack w twarz siedzącego przeciwnika)[75]
      • Henkei Zombie-gatame (Leg trap camel clutch)[76]
      • Kanagon (Grounded dragon sleeper)[75]
      • Kana Lock (Crossface chickenwing with bodyscissors)[75]
      • Fujiwara armbar[77]
  • Inne ruchy
  • Przydomki
    • „Kana-chan”[81]
    • „The Empress of Tomorrow”[73]
  • Motywy muzyczne
    • "Sakura Wars Theme" ~ Chisa Yokoyama[81]
    • "Sadism" ~ Tsutomu Toya[82] (używany w drużynie z Mio Shirai)
    • "The Future" ~ CFO$[83] (NXT)

Mistrzostwa i osiągnięciaEdytuj

 
Asuka jest jednokrotną i obecną mistrzynią kobiet NXT
  • Dramatic Dream Team
    • Ironman Heavymetalweight Championship (5 razy)[27]
  • JWP Joshi Puroresu
    • JWP Openweight Championship (1 raz)[28]
    • Best Bout Award (2013) vs. Arisa Nakajima[84]
    • Enemy Award (2013)[84]
  • NEO Japan Ladies Pro Wrestling
    • NEO Tag Team Championship (1 raz) – z Nanae Takahashi[4]
  • Osaka Joshi Pro Wrestling
    • One Day Tag Tournament (2011) – z Mio Shirai[85]
  • Pro Wrestling Illustrated
  • Pro Wrestling Wave
    • Wave Tag Team Championship (2 razy) – z Ayumi Kuriharą (1) i Mio Shirai (1)[11]
    • Catch the Wave (2011)[7]
    • Dual Shock Wave (2011) – z Ayumi Kuriharą[8]
  • Reina Joshi Puroresu
    • Reina World Tag Team Championship (1 raz) – z Arisą Nakajimą[20]
    • Reina World Women’s Championship (1 raz)[20]
    • Reina World Tag Team Championship Tournament (2014) – z Arisą Nakajimą[20]
  • Smash
    • Smash Diva Championship (2 razy)[14]
    • Smash Diva Championship Tournament (2011)[14]
  • WWE NXT

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Asuka: Profile & Match Listing, http://www.profightdb.com/ [dostęp 2016-05-21].
  2. ↑ a b c s (ilust.), 9 Things You Didn't Know About Asuka, WhatCulture.com [dostęp 2016-05-21].
  3. ↑ Philip Kreikenbohm, Federacje, w których walczyła Kana, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  4. ↑ a b c Philip Kreikenbohm, NEO Tag Team Championship, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  5. ↑ Kanako Urai, 2010年01月のブログ｜華名の動画ちゃんねる -2ページ目, ameblo.jp, 24 stycznia 2010 [dostęp 2016-05-21] (jap.).
  6. ↑ Philip Kreikenbohm, Walki w Wave w 2008, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  7. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Turniej Catch The WAVE w bazie danych CageMatch, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  8. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Walki Kany w WAVE w 2011, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  9. ↑ Philip Kreikenbohm, Walki Kany w WAVE w 2012, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  10. ↑ Philip Kreikenbohm, WAVE Sunday Wave Vol. 14 - Regina Di Wave Final w bazie danych CageMatch, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  11. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Posiadaczki WAVE Tag Team Championship, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  12. ↑ Philip Kreikenbohm, WAVE Sunday Night Wave #17 - Dual Shock Wave Final w bazie danych CageMatch, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  13. ↑ Philip Kreikenbohm, WAVE Catch The Wave 2015 Final w bazie danych CageMatch, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  14. ↑ a b c d e f g h i j Philip Kreikenbohm, Walki Kany w SMASH, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  15. ↑ a b c d Asuka: Profile & Match Listing - Internet Wrestling Database (IWD), www.profightdb.com [dostęp 2016-05-22].
  16. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Philip Kreikenbohm, Walki Kany w SHIMMER Women Athletes, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  17. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Walki Kany w CHIKARZE, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  18. ↑ a b c d e f g h i j k l Philip Kreikenbohm, Walki Kany we Wrestling New Classic, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  19. ↑ 『華名がＷＮＣ退団を発表』, 女子プロレス専門誌『RINGSTARS』 [dostęp 2016-05-22] (jap.).
  20. ↑ a b c d e f g Philip Kreikenbohm, Walki Kany w REINIE, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  21. ↑ 2015年5月29日＠新木場１ｓｔＲＩＮＧ - ＲＥＩＮＡ女子プロレス, reinacmll.web.fc2.com [dostęp 2016-05-22].
  22. ↑ Kanapromania "Advance" 2/25/2015 Results, Pure Heart, Pure Wrestling~Dirtsheets and Results [dostęp 2016-05-22].
  23. ↑ Philip Kreikenbohm, REINA World Women’s Championship w bazie danych CageMatch, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  24. ↑ Philip Kreikenbohm, KANA Produce « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  25. ↑ Philip Kreikenbohm, BattlARTS Once Upon A Time BattlARTS ~Remember That Time~ « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  26. ↑ Philip Kreikenbohm, Walki Kany w Dramatic Dream Team, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  27. ↑ a b c Ironman Heavymetalweight Title (Japan), Wrestling-Titles.com [dostęp 2016-05-22].
  28. ↑ a b c Philip Kreikenbohm, Walki Kany w JWP, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  29. ↑ Philip Kreikenbohm, Kana Pro Mania « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  30. ↑ Philip Kreikenbohm, Walki Kany w Pro Wrestling NOAH, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  31. ↑ Philip Kreikenbohm, Kana Produce Kanamania: Pulse « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  32. ↑ WWE NXT TakeOver live results & main card: Finn Balor vs. Kevin Owens, Sasha Banks vs. Bayley, Samoa Joe, Jushin "Thunder" Liger, 23 sierpnia 2015 [dostęp 2016-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-23].
  33. ↑ WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results, www.f4wonline.com [dostęp 2016-05-22].
  34. ↑ PWTorch.com - WWE NXT RESULTS 9/23: Vaudevillains defend NXT Tag Titles, Kana/Asuka formally introduced, Breeze, Eva Marie, more, pwtorch.com [dostęp 2016-05-22].
  35. ↑ NXT TakeOver Respect live results: Bayley vs. Sasha Banks, Dusty Rhodes Tag Team Classic, „WON/F4W”, f4wonline.com, 7 października 2015 [dostęp 2016-05-22].
  36. ↑ NXT TakeOver London live results: Finn Balor vs. Samoa Joe, Bayley vs. Nia Jax, „WON/F4W”, f4wonline.com, 16 grudnia 2015 [dostęp 2016-05-22].
  37. ↑ 1/13 WWE NXT - Women’s #1 contender Battle Royal, NXT Title drama, more -, www.pwtorch.com, 14 stycznia 2016 [dostęp 2016-05-22] (ang.).
  38. ↑ 2/10 WWE NXT Report - Bayley defends Women’s Title, Gargano, Hype Bros., Joe-Zayn hype -, www.pwtorch.com, 11 lutego 2016 [dostęp 2016-05-22] (ang.).
  39. ↑ 3/16 WWE NXT Report - #1 contender match to NXT Tag Titles, Zayn, set-up for Takeover -, www.pwtorch.com, 17 marca 2016 [dostęp 2016-05-22] (ang.).
  40. ↑ 4/1 NXT Takeover: Dallas Results - CALDWELL'S Complete Live Report on Nakamura vs. Zayn -, www.pwtorch.com, 2 kwietnia 2016 [dostęp 2016-05-22] (ang.).
  41. ↑ NXT TakeOver: The End. wwe.com, 2016-06-08. [dostęp 2016-06-09].
  42. ↑ James Caldwell: 8/20 “WWE NXT Takeover: Brooklyn” Results – Caldwell's Complete Live Report (ang.). 20 sierpnia, 2016.
  43. ↑ Justin James: James' NXT TakeOver: Toronto review 11/19: Nakamura vs. Joe, Asuka vs. James, #DIY vs. The Revival, and more (ang.). 19 listopada, 2016.
  44. ↑ Scott Taylor: NXT Women’s Champion Asuka vs. Nikki Cross vs. Billie Kay vs. Peyton Royce (Fatal 4-Way Match). W: WWE [on-line]. January 12, 2017. [dostęp January 27, 2017].
  45. ↑ Larry Casonka: Asuka Is Now The Longest Reigning Singles Champion in NXT History. W: 411Mania [on-line]. February 4, 2017. [dostęp February 5, 2017].
  46. ↑ Steven Fernandes: Asuka to debut for WWE at Madison Square Garden. W: Pro Wrestling Insider [on-line]. February 23, 2017. [dostęp March 16, 2017].
  47. ↑ Steven Fernandes: Triple H heading to Toronto, Asuka on main roster events, NXT and more. W: Pro Wrestling Insider [on-line]. February 28, 2017. [dostęp March 16, 2017].
  48. ↑ Justin James: NXT TakeOver report 4/2: Ongoing coverage of event headlined with Nakamura vs. Roode live from Orlando. W: Pro Wrestling Torch [on-line]. April 1, 2017. [dostęp April 1, 2017].
  49. ↑ Daily Update: Jinder Mahal merch, Asuka's undefeated streak, BOSJ, „WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results”, 25 maja 2017 [dostęp 2017-07-26].
  50. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE NXT #179 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2017-07-26].
  51. ↑ WWE NXT results, May 3, 2017: Who emerged from wild Battle Royal with an NXT Women’s Title Match?, „WWE” [dostęp 2017-07-26] (ang.).
  52. ↑ INJURY CHANGES WWE NXT: TAKEOVER CHICAGO LINEUP, pwinsider.com [dostęp 2017-07-26].
  53. ↑ NXT TakeOver: Chicago results – May 20, 2017: Betrayal rocks #DIY after brutal Ladder Match main event, „WWE” [dostęp 2017-07-26] (ang.).
  54. ↑ NXT results, June 14, 2017: Wild NXT Women’s Title Triple Threat erupts into chaos, „WWE” [dostęp 2017-07-26] (ang.).
  55. ↑ NXT results, June 28, 2017: Mayhem reigns in historic Last Woman Standing Match, „WWE” [dostęp 2017-07-26] (ang.).
  56. ↑ Did Ember Moon Eclipse The Empress of Tomorrow at TakeOver?, „WWE” [dostęp 2017-08-20] (ang.).
  57. ↑ Asuka relinquishes NXT Women’s Title. wwe.com. [dostęp 2017-08-26].
  58. ↑ ASUKA OFFICIALLY HEADING TO RAW. „Pro Wrestling Insider”. [dostęp 2017-09-26]. 
  59. ↑ Asuka will make her main roster debut at WWE TLC. wwe.com. [dostęp 2017-09-26].
  60. ↑ Kamil Gieroba: Podsumowanie gali TLC: Tables, Ladders & Chairs 2017. wrestling.pl, 2017-10-23. [dostęp 2017-10-31].
  61. ↑ The Women of Raw and SmackDown battle for brand supremacy, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  62. ↑ Absolution strikes following Asuka vs. Fox, „WWE” [dostęp 2018-01-19], Cytat: The Empress of Tomorrow followed up on her near-instantaneous defeat of Dana Brooke last week (setting a record for fastest submission victory in a women’s match) (ang.).
  63. ↑ Raw Results, Dec. 25, 2017: Rollins & Jordan capture the Tag Team Titles on special Christmas edition of Raw!, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  64. ↑ WWE Raw results, Jan. 1, 2018: Brock Lesnar faces the fury of Kane, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  65. ↑ WWE Raw results, Jan. 8, 2018: The Miz and The Miztourage send painful message to Roman Reigns, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  66. ↑ WWE Raw results, Jan. 15, 2018: Rollins shuts down Bálor in a dazzling main event, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  67. ↑ Interview with Kanako Urai, www.gordmansgametreasure.com [dostęp 2016-05-30].
  68. ↑ 5 Facts About WWE’s Newest Superstar – Kana, www.goliath.com [dostęp 2016-05-30].
  69. ↑ AsukaLock.com – Your First and Number #1 source for the international sensation WWE/NXT Superstar Asuka! Fun Facts, asukalock.com [dostęp 2016-05-30].
  70. ↑ WWE NXT: 5 things you might not know about Asuka/Kana, WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results, 17 września 2015 [dostęp 2016-05-22].
  71. ↑ Leslie, Kana: The Dirty Dirty Sheets Interview, Pro Wrestling Is Art, 27 kwietnia 2011 [dostęp 2016-05-22].
  72. ↑ 5 Facts About WWE’s Newest Superstar – Kana, www.goliath.com [dostęp 2016-05-30].
  73. ↑ a b Asuka, „WWE” [dostęp 2017-08-16] (ang.).
  74. ↑ NXT TakeOver London live results: Finn Balor vs. Samoa Joe, Bayley vs. Nia Jax, „WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results”, 16 grudnia 2015 [dostęp 2017-08-16].
  75. ↑ a b c d e Kana, www.puroresucentral.com [dostęp 2017-08-16].
  76. ↑ o, ＪＷＰ女子プロレス 2013.10.4 八王子・学園都市センター 試合, jwpinfo.blog53.fc2.com [dostęp 2017-08-16] (jap.).
  77. ↑ PROWRESTLING wave　-試合結果-, 26 września 2013 [dostęp 2017-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-26].
  78. ↑ a b c 3/23 WWE NXT Results - James's Report on Asuka vs. Emma, NXT Champ in action, Takeover hype -, 23 marca 2016 [dostęp 2017-08-16] (ang.).
  79. ↑ PROWRESTLING wave　-試合結果-, 28 marca 2012 [dostęp 2017-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-28].
  80. ↑ Pro Wrestling WAVE weekday WAVE vol.52, www.pro-w-wave.com [dostęp 2017-08-16] (jap.).
  81. ↑ a b c AtoZ☆DreamC official web site -選手のプロフィール-華名, 22 grudnia 2005 [dostęp 2017-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2005-12-22].
  82. ↑ Sadism Triple Tails. S (Kana & Mio Shirai) CD Album, „CDJapan” [dostęp 2017-08-16] (ang.).
  83. ↑ WWE: The Future (Asuka) - Single by CFO$ on Apple Music, iTunes [dostęp 2017-08-16].
  84. ↑ a b o, ＪＷＰ女子プロレス ◆２０１３年ＪＷＰ各賞が決定しました。, jwpinfo.blog53.fc2.com [dostęp 2017-08-16] (jap.).
  85. ↑ 2011年11月23日　第九戦　OSAKA女子プロレス　ギャラリー, osakajoshi-pro.com [dostęp 2016-05-22].
  86. ↑ Sexy Star, la novena mejor de EUA según PWI (hiszp.). 3 listopada, 2016.
  87. ↑ NXT Women’s Championship, www.wwe.com [dostęp 2016-05-22].
  88. ↑ Arya Witner: NXT TakeOver San Antonio live results: Nakamura vs. Roode. W: Wrestling Observer Newsletter [on-line]. January 28, 2017. [dostęp January 28, 2017].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Asuka_(wrestlerka)&oldid=57069689”