Wikipedia

Asuka (wrestlerka)

japońska wrestlerka

Asuka (jap. 明日華 Asuka), właściwie Kanako Urai (jap. 浦井 佳奈子 Urai Kanako, ur. 26 września 1981 w Osace[1]) – japońska profesjonalna wrestlerka występująca w brandzie Raw federacji WWE pod pseudonimem ringowym Asuka, gdzie jest obecną mistrzynią kobiet Raw w swoim drugim panowaniu.

Asuka
Ilustracja
Kanako Urai w marcu 2018
Imię i nazwisko Kanako Urai
Data i miejsce urodzenia 26 września 1981
Osaka
Miejsce
zamieszkania 		Orlando
Kariera profesjonalnej wrestlerki
Pseudonimy
ringowe 		Asuka
Kana
Kana-hime
Ramen Woman
Skull Reaper Kana
Tomoe Gozen
Wzrost 160 cm
Masa ciała 62 kg
Zapowiadana z Osaka, Japonia
Trenerzy Yuki Ishikawa
Debiut 16 czerwca 2004

Urai rozpoczęła karierę wrestlerki w 2004 roku, debiutując w federacji AtoZ pod pseudonimem ringowym Kana (jap. 華名 Kana). W 2015 podpisała kontrakt rozwojowy z WWE.

Kariera wrestlerkiEdytuj

Lata 2004–2010Edytuj

Urai zadebiutowała 16 czerwca 2004 w federacji AtoZ, pod pseudonimem Kana. W swojej pierwszej walce zmierzyła się z Leo-ną[2]. 19 marca 2006 niespodziewanie ogłosiła zakończenie kariery; powodem tej decyzji było nawracające zapalenie nerek[2]. Odpoczywając od akcji w ringu, założyła własną firmę designerską. Do ringu powróciła 22 września 2007 roku[2], odtąd pracowała jako wolny strzelec i pojawiała się m.in. w Ice Ribbon, JWP Joshi Puroresu, Pro Wrestling Wave czy w NEO Japan Ladies Pro Wrestling[3]. Była jedną z członkiń występującego w NEO ugrupowania Passion Red. 10 października 2009 Kana połączyła siły z Nanae Takahashi; razem pokonały Hiroyo Matsumoto i Kyoko Inoue w walce o NEO Tag Team Championship[4]. Utraciły tytuły 31 grudnia 2009, na rzecz Ayumi Kurihary i Yoshiko Tamury[4]. 24 stycznia 2010 Kana ogłosiła, że odchodzi z Passion Red[5].

Pro Wrestling Wave (2008; 2010–2015)Edytuj

W 2008 Kana kilkakrotnie wystąpiła dla Pro Wrestling Wave[6], lecz stałą współpracę z federacją rozpoczęła dopiero w 2010 roku, po rozwiązaniu NEO Japan Ladies Pro Wrestling. 24 lipca 2011 Kana pokonała Misaki Ohatę w finale turnieju Catch the Wave[7]. 30 października, w drużynie z Ayumi Kuriharą, wygrała turniej Dual Shock Wave o Wave Tag Team Championship[8]. Kana regularnie współpracowała również z Mio Shirai, z którą utworzyła ugrupowanie Triple Tails. 5 lutego 2012 obie wrestlerki utraciły Wave Tag Team Championship[9]. 6 marca Triple Tails przemieniono na White Tails, a grupa rozpoczęła rywalizację z heelowską stajnią Black Dahlia. Na początku 2013 Kana wzięła udział w turnieju Wave Single Championship; 17 marca przegrała walkę finałową z Yumi Ohką[10].

21 kwietnia 2013 Kana i Mio Shirai pokonały Misaki Ohatę i Tsukasę Fujimoto w walce o Wave Tag Team Championship[11]. 12 lipca White Tails zakończyło działalność, a trzy dni później Kana i Shirai utraciły tytuły mistrzowskie. Kana połączyła siły z Yumi Ohką; jako tag team wzięły udział w turnieju Dual Shock Wave. Dotarły do finału turnieju, lecz nie zdołały go wygrać[12]. W lipcu 2015 Kana przystąpiła do turnieju Catch the Wave, lecz została pokonana w półfinale przez późniejszą zwyciężczynię turnieju – Yumi Ohkę[13].

Smash (2010–2012)Edytuj

 
Kana w grudniu 2010

25 czerwca 2010, Kana zadebiutowała w nowej federacji Yoshihira Tajiriego – Smash. W walce wieczoru Smash.4 przegrała z Syuri[14]. Po pojedynku Kana wyzwała rywalkę na walkę rewanżową. Odbyła się ona 24 lipca, podczas eventu Smash.5; Kana, już jako heel, pokonała Syuri w zaledwie trzy minuty[14]. Na potrzeby scenariusza napisała orędzie dla magazynu Weekly Pro-Wrestling, w którym skrytykowała fanów i wrestlerki joshi puroresu (japońskiej odmiany kobiecego wrestlingu). Spowodowało to konfrontację Kany z zawodniczkami federacji JPW Joshi Puroresu na Smash.7. Kana rozpoczęła rywalizację z Tajirim; punktem kulminacyjnym feudu był wygrany przez Tajiriego Intergender match na gali Happening Eve w grudniu 2010[14]. 29 stycznia 2011 Kana stanęła na czele stajni Triple Tails, którą reaktywowała wraz z siostrami Shirai (Io i Mio). Kontynuowała walki z płcią przeciwną: 30 stycznia pokonała Jessicę Love[15], w lutym zaś Triple Tails pokonały Tajiriego, Kena Ohkę i Youshiakiego Yaga[15], po czym 31 marca Kana przegrała walkę z Funakim[15].

W kwietniu Kana rozpoczęła rywalizację z Sereną. 30 kwietnia Triple Tails przegrały walkę z drużyną Sereny, zaś 3 maja Kana została pokonana przez rywalkę w walce singlowej[15]. Kana wzięła udział w turnieju o nowo utworzony Smash Diva Championship; 8 września pokonała Serenę w finale turnieju, stając się pierwszą w historii mistrzynią Smash[14]. Utraciła tytuł 24 listopada, w walce z Tomoką Nakagawą[14]. 19 stycznia 2012 pokonała Nakagawę w starciu rewanżowym i odzyskała mistrzostwo[14]. Tytuł straciła miesiąc później, 19 lutego, w walce z Syuri[14]; po walce rywalki objęły się na znak pokoju. 14 marca, na Smash.Final – ostatnim evencie Smash, Kana połączyła siły z Último Dragónem, pokonując Mentallo i Syuri w walce drużynowej[14].

Stany Zjednoczone (2011–2014)Edytuj

W październiku 2011 Kana zadebiutowała w amerykańskiej kobiecej federacji wrestlingu Shimmer Women Athletes. Na Volume 41 zignorowała powitanie przez Sarę Del Rey i Cheerleader Melissę, co utwierdziło jej pozycję w federacji jako heela. Tego samego dnia pokonała Mię Yim w swoim pierwszym starciu w Shimmer[16]. Na Volume 42 pokonała Del Rey poprzez poddanie[16], lecz na następnej gali przegrała pojedynek o miano pretendenckie do Shimmer Championship z Cheerleader Melissą[16]. Na Volume 44 pokonała LuFisto[16], a po walce uścisnęła jej rękę. W następnym tygodniu Kana zadebiutowała w Chikarze; 7 października, w swojej pierwszej walce dla federacji, pokonała Jessie McKay[17]. Następnego dnia została pokonana przez Sarę Del Rey[17]. 17 marca 2012 Kana powróciła do Shimmer i jako face połączyła siły z LuFisto, pokonując Hailey Hatred i Kalamity w walce drużynowej[16]. Tego samego dnia, na Volume 46, została pokonana przez Mercedes Martinez[16]. Nazajutrz, Kana i LuFisto pokonały Christinę Von Eerie i MsChif[16]. Na Volume 48 Kana pokonała Kellie Skater[16].

Kana pojawiła się w Shimmer po raz kolejny dopiero 27 października 2012. Na Volume 49, odbywającym się tego dnia, Kana i LuFisto zostały pokonane przez Canadian NINJAs (Nicole Matthews i Portię Perez) w walce o Shimmer Tag Team Championship[16]. Na następnej gali Kana została pokonana przez Ayako Hamadę[16], lecz kolejnego dnia, na Volume 51, wygrała stracie z Atheną[16]. Jeszcze tego samego wieczoru Kana i LuFisto pokonały Made in Sin (Allysin Kay i Taylor Made)[16]. 6 kwietnia, na Volume 53, Kana i LuFisto wzięły udział w 4-Way matchu o Shimmer Tag Team Championship, lecz nie udało im się zdobyć tytułów[16]. Na następnym evencie Shimmer Kana pokonała Jessie McKay[16], lecz na Volume 55 przegrała pojedynek z Madison Eagles[16]. Następnego dnia pokonała Ayako Hamadę, Mercedes Martinez i Yuu Yamagatę w 4-Way matchu[16], a na Volume 57 zwyciężyła w starciu przeciwko Kalamity[16]. 19 października 2013, na Volume 58, Kana i LuFisto ponownie otrzymały szansę zdobycia Shimmer Tag Team Championship, lecz po raz kolejny nie udało im się wygrać mistrzostwa[16]. Rok później, 18 października 2014, Kana powróciła do Shimmer i przegrała walkę z Cheeerleader Melissą o Shimmer Championship[16].

Wrestling New Classic (2012)Edytuj

5 kwietnia 2012, Tajiri ogłosił, że otwiera nową federację, Wrestling New Classic (WNC). Kana podpisała stały kontrakt z WNC, porzucając status wolnego strzelca. Nowy kontrakt umożliwiał jej dalsze występy w Pro Wrestling Wave, jak również organizowanie własnych eventów. Na pierwszym evencie WNC, Before the Dawn, Kana i Mio Shirai pokonały Makoto i Syuri[18]. Po pojedynku Kana obraziła Makoto, co doprowadziło do odwrócenia się od niej Shirai. 24 maja, na Starting Over, Kana i Syuri pokonały Makoto i Riho[18], a dwa dni później, na Go! Go! West: Osaka, Kana zmusiła Makoto do poddania się[18]. Następnego dnia, na Go! Go! West: Hiroshima, Kana, Mikey Whipwreck i Tajiri pokonali Akirę, Dave'a Finlaya i Syuri[18]. 17 czerwca, Kana zorganizowała swój pierwszy event Kana Pro, w którego walce wieczoru połączyła siły z Kenichim Yamamotą i przegrała z Daisuke Ikedą i Syuri. 22 czerwca, na evencie WNC, Kana i Syuri zostały pokonane przez Makoto i Mio Shirai[18]. 15 lipca Kana pokonała Shirai, a po walce wdała się w bójkę z Makoto; podczas konfrontacji odniosła kontuzję nadgarstka.

Tego samego wieczoru, Syuri odwróciła się od Kany i dołączyła do nowo utworzonej heelowskiej stajni Akiry i StarBucka. 2 sierpnia, Syuri, Akira i StarBuck pokonali Kanę, Hajime'a Oharę i Tajiriego[18]. Kana, Ohara i Tajiri zostali ponownie pokonani w rewanżowym Barbed Wire Board Deathmatchu, 30 sierpnia 2012[18], jak również dzień później[18]. Po zwycięstwie nad złowrogim trio w drugim rewanżu[18], Kana i Tajiri pokonali Syuri i Akirę[18]. Niedługo później, Kana przegrała Intergender match z Akirą[18]. 9 listopada, Kana i Makoto zorganizowały event MakoKana Pro, podczas którego połączyły siły i pokonały Hamuko Hoshiego i Hikaru Shidę. Tego samego wieczoru, Kana w drużynie z Kagetsu zremisowały z Syuri i Arisą Nakajimą (była to walka z 30-minutowym limitem czasowym). Kana wzięła udział w turnieju o WNC Women’s Championship; odpadła w półfinale[18], po interwencji Jiro Kuroshio. Po walce ogłosiła, że odchodzi z WNC[19]; 4 grudnia 2012 została oficjalnie zwolniona z Wrestling New Classic.

Reina Joshi Puroresu (2014–2015)Edytuj

30 sierpnia 2014 Kana rozpoczęła pracę w Reina Joshi Puroresu jako storyline'owa „konsultantka”. Kana pozbawiła Ariyę i Makoto tytułów Reina World Tag Team Championship, po czym wraz z Arisą Nakajimą wygrała turniej o mistrzostwo[20]. 26 grudnia pokonała Syuri w walce o Reina World Women’s Championship[20], a po pojedynku ogłosiła się „generalną menedżerką” federacji. We wczesnym 2015 założyła stajnię Piero-gun (pl. Armia Klaunów); każdy z członków ugrupowania malował sobie twarz na wzór tradycyjnego makijażu klaunów[21]. Do stajni należeli japońskie wrestlerki Makoto i Rina Yamashita, zawodniczki z zagranicy Alex Lee, Cat Power i La Comandante, jak również męscy wrestlerzy Hercules Senga i Yuko Miyamoto. 25 lutego 2015, na KanaProMania: Advance, Kana i Arisa Nakajima utraciły Reina World Tag Team Championship na rzecz Hikaru Shidy i Syuri[22]. 25 marca Kana straciła posadę generalnej menedżerki Reina po tym, jak jej drużyna przegrała 6-Person Tag Team match z Shidą, Shiro Koshinaką i Zeusem[20]. 31 sierpnia Kana zrzekła się Reina World Women’s Championship[23]. Jej ostatnią walką w Reina Joshi Puroresu było starcie drużynowe, odbyte 4 września 2015 roku, w którym wraz z Syuri pokonała Konami i Makoto[20].

Inne federacje (2010–2015)Edytuj

 
Asuka na evencie Arnold Classic w marcu 2016

29 kwietnia 2010, Kana samodzielnie zorganizowała event Kana Pro, w którego walce wieczoru została pokonana przez Meiko Satomurę. Przez 2010 pracowała w wielu japońskich federacjach wraz z siostrami Shirai, jako Triple Tails. Drugi event zorganizowany przez Kanę odbył się 10 stycznia 2011; Kana i Yushiaki Fujiwara przegrali z Carlosem Amano i Yuki Ishikawą w walce wieczoru[24]. 24 września Kana przegrała walkę z Kengiem Mashimo podczas trzeciego Kana Pro. W październiku, Kana została wybrana na prezesa 666, małej federacji niezależnej, w której walczyła przez rok. 5 listopada wzięła udział w ostatnim evencie federacji Battlarts[25].

W marcu 2012 Kana zadebiutowała w federacji Dramatic Dream Team. Wzięła udział w ośmioosobowym Battle Royalu z 10-minutowym limitem czasowym o Ironman Heavymetalweight Championship[26]. Po pięciu minutach, Kana zdołała przypiąć Michaela Nakazawę i zdobyć mistrzostwo. Utraciła je na rzecz Antonia Hondy, lecz zdołała odzyskać tytuł zanim skończył się czas. 8 kwietnia obroniła tytuł w kolejnym Battle Royalu; podczas walki trzykrotnie straciła mistrzostwo, lecz za każdym razem zdołała je odzyskać, co uczyniło ją pięciokrotną zdobywczynią Ironman Heavymetalweight Championship[27]. Utraciła tytuł w walce z Ayumi Kuriharą[27], 30 kwietnia 2012. W maju wzięła udział w tourze po Meksyku, a w lipcu zawalczyła na konwencie kultury japońskiej Japan Expo w Paryżu.

Po odejściu z WNC w grudniu 2012, Kana zaczęła regularnie pojawiać się na wydarzeniach federacji Ice Ribbon i JWP Joshi Puroresu. W lutym 2013 Triple Tails wyprodukowało kolejny event, a w jego walce wieczoru Kana i Mio Shirai zawalczyły z Arisą Nakajimą i Ayako Hamadą. W maju rozpoczęła rywalizację z Nakajimą; 18 sierpnia Kana pokonała Nakajimę w walce o JWP Openweight Championship[28]. Po wygranej zaczęto przedstawiać Kanę jako heela. Utraciła tytuł 15 grudnia 2013, w walce z Nakajimą[28].

27 grudnia Kana i Mio Shirai ogłosiły, że rozwiązują Triple Tails. 25 lutego 2014, Kana zorganizowała event KanaProMania, w którego walce wieczoru pokonała Meiko Satomurę[29]. W kwietniu zawalczyła dla Pro Wrestling Noah[30]. W czerwcu odbył się kolejny event Kana Pro. 5 października 2014 Kana wystąpiła w All Japan Pro Wresting, a dwa dni później zorganizowała kolejne Kana Pro. W lipcu 2015 ogłosiła, że po evencie KanaProMania we wrześniu zrobi sobie przerwę od wrestlingu na czas bliżej nieokreślony. 15 września, na KanaProMania: Pulse połączyła siły z Hikaru Shidą oraz Syuri i pokonała Arisą Nakajimę, Rinę Yamashitę i Ryo Mizunami[31].

WWEEdytuj

NXT (2015–2017)Edytuj

22 sierpnia 2015, Urai zasiadła na widowni NXT TakeOver: Brooklyn; została przedstawiona fanom WWE jako "Kanna"[32]. 27 sierpnia potwierdzono, że Urai podpisała kontrakt z federacją[33], a niedługo później poinformowano fanów, że dołączy ona do brandu rozwojowego WWE – NXT. Urai zadebiutowała w NXT 23 września 2015 jako Asuka, skonfrontowała się z Daną Brooke i Emmą[34]. 7 października, na NXT TakeOver: Respect, w swojej pierwszej walce dla WWE pokonała Danę Brooke[35]. Asuka kontynuowała rywalizację z Emmą i Brooke; na NXT TakeOver: London wygrała starcie z Emmą[36].

13 stycznia 2016 Asuka wzięła udział w Battle Royalu o miano pretendenckie do NXT Women’s Championship; nie zdołała go wygrać[37]. 10 lutego obroniła Carmellę przed atakiem ze strony Evy Marie i Nii Jax. Skonfrontowała się też z mistrzynią kobiet NXT, Bayley[38]. W marcu, Asuka i Bayley pokonały Marie i Jax w starciu drużynowym, po czym Generalny Menedżer NXT, William Regal, zabookował walkę pomiędzy nimi na NXT TakeOver: Dallas[39]. 1 kwietnia, na tymże evencie, Asuka pokonała Bayley, zdobywając NXT Women’s Championship po raz pierwszy[40]. Na NXT TakeOver: The End obroniła pas mistrzowski w walce przeciwko Nii Jax[41]. Bayley otrzymała możliwość rewanżu o tytuł z Asuką, co doprowadziło do walki na gali NXT TakeOver: Brooklyn II, z której zwycięsko wyszła mistrzyni[42]. Trzy miesiące później, na listopadowym NXT TakeOver: Toronto, Asuka obroniła NXT Women’s Championship w walce z powracającą Mickie James; po walce odmówiła podania ręki rywalce[43]. 11 stycznia 2017 podczas NXT, Asuka została zaatakowana przez Billie Kay i Peyton Royce, lecz na jej ratunek przybiegła Nikki Cross; po chwili również i ta odwróciła się od Asuki i zaatakowała ją. Z tego powodu, Asuka zawalczyła z Kay, Royce i Cross w Fatal 4-Way matchu o tytuł na gali NXT TakeOver: San Antonio, gdzie zdołała obronić mistrzostwo[44]. Na początku lutego stała się najdłużej panującą mistrzynią w NXT[45]. W marcu wystąpiła na kilku house showach głównego rosteru, zastępując Naomi w jej walkach[46][47]. 1 kwietnia, na gali NXT TakeOver: Orlando, Asuka obroniła tytuł w walce z Ember Moon. Podczas walki korzystała z nieczystych zagrań, między innymi popychając sędziego w swoją przeciwniczkę i wykorzystując przewagę do pokonania Moon[48].

Niedługo później WWE zaczęło promować Asukę jako „najdłużej niepokonaną zawodniczkę w historii federacji”[49], mimo jednej przegranej w Battle Royalu w 2016[50]. 3 maja Asuka przerwała Battle Royal o miano pretendenckie, atakując Ember Moon, Nikki Cross oraz Ruby Riot. Tuż po tym ogłoszono, że na NXT TakeOver: Chicago mistrzyni będzie musiała bronić swojego tytułu w starciu z trzema rywalkami[51]. Ostatecznie, Moon wycofała się z walki z powodu kontuzji[52], a Asuka wyszła zwycięsko z tego starcia[53]. 14 czerwca po raz kolejny obroniła tytuł, tym razem w Triple Threat Elimination matchu przeciwko Cross i Riot; walka zakończyła się, gdy Riot została wyeliminowana, a Cross i Asuka wyszły z ringu i zaczęły walczyć za kulisami[54]. Doprowadziło to do Last Woman Standing matchu między Cross a Asuką dwa tygodnie później, z którego zwycięsko ponownie wyszła mistrzyni[55]. Na NXT TakeOver: Brooklyn III Asuka pokonała Ember Moon, kontynuując swoją serię zwycięstw[56]; podczas walki doznała urazu obojczyka. Z powodu kontuzji zmuszona była zrzec się tytułu mistrzowskiego; oficjalnie jej panowanie trwało 523 dni[57].

Niepokonana zawodniczka i przeniesienie do głównego rosteru (2017-2018)Edytuj

11 września 2017 ogłoszono, że po wyleczeniu kontuzji Asuka dołączy do brandu Raw[58]. Podczas No Mercy ogłoszono, że Asuka zawalczy na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs, 22 października 2017[59]; na gali zwyciężyła Emmę[60]. Podczas Survivor Series dołączyła do damskiej reprezentacji Raw w dziesięcioosobowym starciu przeciwko reprezentacji brandu SmackDown; zdołała przypiąć dwie ostatnie pozostałe przeciwniczki, wygrywając walkę[61]. 27 listopada na Raw Asuka pokonała Danę Brooke w zaledwie 3 sekundy, ustanawiając nowy rekord najszybszej wygranej poprzez poddanie[62]. 25 grudnia zadeklarowała udział w pierwszym kobiecym Royal Rumble matchu, rozpoczęła też rywalizację z mistrzynią kobiet Raw Alexą Bliss[63]. W kolejnym tygodniu pokonała Bliss w standardowej walce[64]. 8 stycznia 2018 Asuka została zaatakowana przez sprzymierzoną z Bliss Nię Jax[65], co poskutkowało walką między zawodniczkami podczas kolejnego odcinka Raw; z walki zwycięsko wyszła Asuka[66]. 28 stycznia Asuka wygrała pierwszy w historii kobiecy Royal Rumble mecz eliminując jako ostatnią Nikki Bellę. Asuka kontynuowała feud z Nią Jax pokonując ją kolejno w meczach na Elimination Chamber (2018) i na Raw 5 marca. Następnie wzięła udział w pierwszym sezonie Mixed Match Challenge, towarzysząc The Miz. Wygrali turniej po pokonaniu kolejno: Carmelli i Big E, Sashy Banks i Finn Balora, Alexy Bliss i Brauna Strowmana i w finale Charlotte Flair i Boobiego Roode. Asuka po zwycięstwie na Royla Rumble miała szanę stoczyć mistrzowski pojedynek na Wrestlemanii 34. Do wyboru miała dwie mistrzynie: Mistrzynię kobiet Raw, Alexę Bliss lub Mistrzynię kobiet SmackDown Charlotte Flair. Japonka wybrała tą drugą. Stoczyła walkę z Flair na Wrestlemanii 34 o mistrzostwo kobiet SmackDown, którą przegrała. Flair wygrywając z Asuką przerwała jej bardzo długą passę zwycięstw po 914 dniach.

Mistrzyni kobiet SmackDown (2018-2019)

W ramach WWE Superstar Shake-up 2018 Asuka została przeniesiona do SmackDown. Podczas jej pierwszego występu w niebieskiej tygodniówce uratowała Charlotte Flair i Becky Lynch przed atakiem The IIconics, a następnie przez mistrzynię kobiet SmackDown Carmellę. 15 maja generalny menager SmackDown, Paige ogłosiła, że Carmella stanie w obronie tytułu kobiet SmackDown przeciwko Asuce na Money in the Bank (2018), który Asuka przegrała po odwróceniu uwagi przez James Ellsworth. Asuka dostała rewanż na Extreme Rules (2018), ale po ingerencji umieszczonego w klatce Jamesa Eliswortha przegrała starcie. We wrześniu Asuka pomogła Naomi, która została zaatakowana przez The IIcoics. Doprowadziło to do tag team meczu na WWE Super Show-Down, który Asuka i Naomi przegrały. Pod koniec listopada Asuka wygrała bitwę królewską, aby wejść do pierwszego w historii meczu kobiecego Tables, Ladders i Chairs przeciwko Becky Lynch i Charlotte Flair o mistrzostwo kobiet SmackDown.  W dniu 16 grudnia, na imprezie o tej samej nazwie , w pierwszym w historii meczu o mistrzostwo kobiet w turnieju głównym, imprezie podwójnej marki, Asuka po raz pierwszy wygrała Mistrzostwa Kobiet SmackDown w jej karierze po tym, jak Ronda Rousey wtrąciła się i zepchnęła Lyncha i Flaira z drabiny.  Przez całe swoje panowanie Asuka była w stanie odeprzeć różnych przeciwników, takich jak Naomi, Becky Lynch  i Mandy Rose .  26 marca na SmackDown , Asuka upuściła tytuł Charlotte Flair w zaimprowizowanym meczu, kończąc jej panowanie po 100 dniach. Jednak Dave Meltzer z Wrestling Observer ujawnia, że ​​Asuka miała bronić mistrzostw kobiet SmackDown na Wrestlemanii 35 przeciwko zwycięzcy meczu Fatal 4-Way pomiędzy Carmellą, Mandy Rose, Naomi i Sonyą Deville, który został odwołany w ostatniej chwili.

Mistrzostwa Kabuki Warriors i Women's Tag Team Championships (2019–2020)Edytuj

Ten artykuł od 2020-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

W dniu 16 kwietnia 2019 w odcinku SmackDown , Paige ogłosiła, że będzie zarządzać nowym tag teamem, składający się z Asuka i debiutującej Kairi Sane z NXT .  Zespół Asuki i Kairi Sane, później nazwany "The Kabuki Warriors",  został natychmiast wprowadzony w feud z The IIconics ( Billie Kay i Peyton Royce ) o WWE Women's Tag Team Championship . Po tygodniach unikania ich, The IIconics przegrali z The Kabuki Warriors podczas trasy WWE w Tokyo ,  które przyniosło The Kabuki Warriors walkę o tytuł.  Walka o tytuł odbyła się 16 lipca na SmackDown , gdzie The IIconics przegrało po przeliczeniu się.  W sierpniu The Kabuki Warriors nie zdołali zdobyć tytułów ówczesnych mistrzów Alexy Bliss i Nikki Cross .

Po krótkiej przerwie, The Kabuki Warriors wrócili we wrześniu i pokonali Mandy Rose i Sonyę Deville .  6 października, w Hell in a Cell pay-per-view, Kabuki Warriors w końcu zdobyli mistrzostwo kobiet Tag Team od Bliss i Cross, po tym jak Asuka użyła zielonej mgły na Cross.  Następnej nocy na Raw , The Kabuki Warriors , promowali zarówno Becky Lynch, jak i Charlotte Flair i udali się do pokonania ich w meczu bez tytułu, ponownie używając zielonej mgły jako dźwigni.  W ramach Draftu 2019 w połowie października Asuka i Sane zostali przeniesieni do marki Raw .  Duet jeszcze bardziej zestalił swój obrót po piętach po tym, jak Asuka splunęła zieloną mgłą na swojego menedżera Paige, co oznacza, że ​​duet nie potrzebuje już Paige. Potem wdała się w rywalizację z Lynchem, ponieważ Lynch wyzwał Asukę na walkę o tytuł, ale podczas podpisywania kontraktu wypluła japońską mgłę w oczy. Na Royal Rumble (2020) Asuka nie wygrała WWE Raw Women's Championship po tym, jak Lynch kopnął Asukę, powodując, że wypluła zieloną mgłę w powietrze i we własną twarz.  3 lutego 2020 odcinku Raw , Asuka zażądała rewanżu za tytuł, w którym Lynch się zgodził, ale tydzień później Asuka ponownie nie zdołała zdobyć tytułu.

Pierwszego wieczoru na WrestleMania 36 The Kabuki Warriors (Asuka i Kairi Sane ) stracili mistrzostwo kobiet Tag Team na rzecz drużyny Nikki Cross i Alexy Bliss . To zakończyło ich panowanie po 181 dniach, najdłuższym jak dotąd.  13 kwietnia 2020 na odcinku Raw , Asuka zakwalifikowała się do Money in the Bank ladder match po pokonaniu Ruby Riott[67]. Podczas imprezy Asuka wygrała mecz Women's Money in the Bank.

Mistrzyni Raw Kobiet (2020-obecnie)Edytuj

Na Raw bezpośrednio po Money in the Bank, mistrzyni kobiet Raw Becky Lynch ujawniła, że ​​opuściła tytuł z powodu ciąży i że mecz rankingowy był w rzeczywistości raczej dla opuszczonych Mistrzostw Kobiet Raw, a nie kontraktem na mecz o mistrzostwo, co uczyniło Asukę nowy mistrz. Została także drugą zwyciężczynią Wielkiego Szlema kobiet po Bayley i trzecią zdobywczynią Potrójnej Korony Kobiet po Bayley i Alexie Bliss . Po ogłoszeniu objęła Becky Lynch i skandowała jej imię, w ten sposób zmieniając twarz Asuki; później ujawniono, że złamała kayfabe i wykazała prawdziwą reakcję na to ogłoszenie.  Na następnym Raw, Wojownicy Kabuki dokonali zwrotu, rozpoczynając feud z Nią Jax. Na Backlash Asuka zachowała tytuł po policzeniu jej i Jaxa.  Następnego wieczoru na Raw zaplanowano rewanż, w którym Asuka po raz kolejny zachowała tytuł dzięki roll up pin i szybkiemu liczeniu.  Asuka prawdopodobnie straciła Mistrzostwo Kobiet Raw na The Horror Show na Extreme Rules, gdy została przygwożdżona przez Sashę Banks w jej obronie tytułu, po tym, jak pośrednio oślepiła sędziego zieloną mgłą, a Bayley zdjęła koszulkę sędziego i założyła ją na siebie i policzył pinfall, co jest nieoficjalne[68]. Następnej nocy na Raw , Stephanie McMahon orzekł, że wynik jest odwrócony do braku konkursu, co oznacza, że ​​Asuka jest nadal mistrzynią. Został ogłoszony mecz rewanżowy pomiędzy Asuką, a Sashą na 27 lipca na Raw o mistrzostwo kobiet Raw. Asuka straciła tytuł kobiet Raw na rzecz Sashy Banks poprzez wyliczenie po uratowaniu Kairi Sane przed atakiem Bayley kończąc jej panowanie po 96 dniach[69]. 3 siepnia na Raw podczas meczu Sasha Banks vs. Shayna Baszler, zaatakowała przyjaciółkę Banks mistrzynię kobiet SmackDown Bayley i próbowała zaatakować samą Sashę Banks. Banks z Bayley uciekły zabierając swoje tytuły, a Asuka wyzwała Sashę Banks na rewanż o tytuł kobiet Raw na SummerSlam 2020. Banks zgodziła się pod warunkiem, jeśli Asuka wygra z jej przyjaciółką Bayley za tydzień na Raw. Asuka pokonała Bayley przez poddanie, tym samym ustalając mecz pomiędzy nią a Sashą Banks o tytuł na SummerSlam [70]. 7 sierpnia na SmackDown Stephanie McMahon ustaliła Triple Brand Battle Royal, aby wyłonić pretendenta Bayley o jej tytuł na SummerSlam. 14 sierpnia niespodziewanie w meczu pojawiła się Asuka, która wygrała mecz ustalając tym samym mecz pomiędzy nią, a Bayley o mistrzostwo kobiet SmackDown. Tym samym Asuka na SummerSlam stoczy dwa mecze o oba mistrzostwa.[71]


Życie osobisteEdytuj

Urai jest absolwentką Osaka University of Arts Junior College[72][73][74]. Pisała artykuły dla Xbox Magazine, projektowała grafiki na Nintendo DS i aplikacje mobilne[75]. Prowadziła też salon fryzjerski "Another Heaven" w Yokohamie[76]. Jest wielką fanką kultury amerykańskiej[77].

Styl walkiEdytuj

 
Asuka wykonująca Asuka Lock na Bayley
  • Finishery
    • Jako Asuka
      • Asuka Lock[78] (Crossface chickenwing z bodyscissors)
      • Spin kick[79]
    • Jako Kana
      • Billiken (Running hip attack w twarz siedzącego przeciwnika)[80]
      • Henkei Zombie-gatame (Leg trap camel clutch)[81]
      • Kanagon (Grounded dragon sleeper)[80]
      • Kana Lock (Crossface chickenwing with bodyscissors)[80]
      • Fujiwara armbar[82]
  • Inne ruchy
  • Przydomki
    • „Kana-chan”[86]
    • „The Empress of Tomorrow”[78]
  • Motywy muzyczne
    • "Sakura Wars Theme" ~ Chisa Yokoyama[86]
    • "Sadism" ~ Tsutomu Toya[87] (używany w drużynie z Mio Shirai)
    • "The Future" ~ CFO$[88] (NXT)

Mistrzostwa i osiągnięciaEdytuj

 
Asuka jest jednokrotną i najdłużej panującą (510 dni, 522 dni wdług WWE) mistrzynią kobiet NXT

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Asuka: Profile & Match Listing, profightdb.com [dostęp 2016-05-21].
  2. ↑ a b c s (ilust.), 9 Things You Didn't Know About Asuka, WhatCulture.com [dostęp 2016-05-21].
  3. ↑ Philip Kreikenbohm, Federacje, w których walczyła Kana, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  4. ↑ a b c Philip Kreikenbohm, NEO Tag Team Championship, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  5. ↑ Kanako Urai, 2010年01月のブログ｜華名の動画ちゃんねる -2ページ目, ameblo.jp, 24 stycznia 2010 [dostęp 2016-05-21] (jap.).
  6. ↑ Philip Kreikenbohm, Walki w Wave w 2008, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  7. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Turniej Catch The WAVE w bazie danych CageMatch, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  8. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Walki Kany w WAVE w 2011, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  9. ↑ Philip Kreikenbohm, Walki Kany w WAVE w 2012, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  10. ↑ Philip Kreikenbohm, WAVE Sunday Wave Vol. 14 - Regina Di Wave Final w bazie danych CageMatch, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  11. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Posiadaczki WAVE Tag Team Championship, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  12. ↑ Philip Kreikenbohm, WAVE Sunday Night Wave #17 - Dual Shock Wave Final w bazie danych CageMatch, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  13. ↑ Philip Kreikenbohm, WAVE Catch The Wave 2015 Final w bazie danych CageMatch, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-21].
  14. ↑ a b c d e f g h i j Philip Kreikenbohm, Walki Kany w SMASH, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  15. ↑ a b c d Asuka: Profile & Match Listing - Internet Wrestling Database (IWD), www.profightdb.com [dostęp 2016-05-22].
  16. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Philip Kreikenbohm, Walki Kany w SHIMMER Women Athletes, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  17. ↑ a b Philip Kreikenbohm, Walki Kany w CHIKARZE, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  18. ↑ a b c d e f g h i j k l Philip Kreikenbohm, Walki Kany we Wrestling New Classic, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  19. ↑ 『華名がＷＮＣ退団を発表』, 女子プロレス専門誌『RINGSTARS』 [dostęp 2016-05-22] (jap.).
  20. ↑ a b c d e f g Philip Kreikenbohm, Walki Kany w REINIE, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  21. ↑ 2015年5月29日＠新木場１ｓｔＲＩＮＧ - ＲＥＩＮＡ女子プロレス, reinacmll.web.fc2.com [dostęp 2016-05-22].
  22. ↑ Kanapromania "Advance" 2/25/2015 Results, Pure Heart, Pure Wrestling~Dirtsheets and Results [dostęp 2016-05-22].
  23. ↑ Philip Kreikenbohm, REINA World Women’s Championship w bazie danych CageMatch, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  24. ↑ Philip Kreikenbohm, KANA Produce « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  25. ↑ Philip Kreikenbohm, BattlARTS Once Upon A Time BattlARTS ~Remember That Time~ « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  26. ↑ Philip Kreikenbohm, Walki Kany w Dramatic Dream Team, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  27. ↑ a b c Ironman Heavymetalweight Title (Japan), Wrestling-Titles.com [dostęp 2016-05-22].
  28. ↑ a b c Philip Kreikenbohm, Walki Kany w JWP, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  29. ↑ Philip Kreikenbohm, Kana Pro Mania « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  30. ↑ Philip Kreikenbohm, Walki Kany w Pro Wrestling NOAH, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  31. ↑ Philip Kreikenbohm, Kana Produce Kanamania: Pulse « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2016-05-22].
  32. ↑ WWE NXT TakeOver live results & main card: Finn Balor vs. Kevin Owens, Sasha Banks vs. Bayley, Samoa Joe, Jushin "Thunder" Liger, 23 sierpnia 2015 [dostęp 2016-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-23].
  33. ↑ WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results, www.f4wonline.com [dostęp 2016-05-22].
  34. ↑ PWTorch.com - WWE NXT RESULTS 9/23: Vaudevillains defend NXT Tag Titles, Kana/Asuka formally introduced, Breeze, Eva Marie, more, pwtorch.com [dostęp 2016-05-22].
  35. ↑ NXT TakeOver Respect live results: Bayley vs. Sasha Banks, Dusty Rhodes Tag Team Classic, „WON/F4W”, f4wonline.com, 7 października 2015 [dostęp 2016-05-22].
  36. ↑ NXT TakeOver London live results: Finn Balor vs. Samoa Joe, Bayley vs. Nia Jax, „WON/F4W”, f4wonline.com, 16 grudnia 2015 [dostęp 2016-05-22].
  37. ↑ 1/13 WWE NXT - Women’s #1 contender Battle Royal, NXT Title drama, more -, www.pwtorch.com, 14 stycznia 2016 [dostęp 2016-05-22] (ang.).
  38. ↑ 2/10 WWE NXT Report - Bayley defends Women’s Title, Gargano, Hype Bros., Joe-Zayn hype -, www.pwtorch.com, 11 lutego 2016 [dostęp 2016-05-22] (ang.).
  39. ↑ 3/16 WWE NXT Report - #1 contender match to NXT Tag Titles, Zayn, set-up for Takeover -, www.pwtorch.com, 17 marca 2016 [dostęp 2016-05-22] (ang.).
  40. ↑ 4/1 NXT Takeover: Dallas Results - CALDWELL'S Complete Live Report on Nakamura vs. Zayn -, www.pwtorch.com, 2 kwietnia 2016 [dostęp 2016-05-22] (ang.).
  41. ↑ NXT TakeOver: The End. wwe.com, 2016-06-08. [dostęp 2016-06-09].
  42. ↑ James Caldwell: 8/20 “WWE NXT Takeover: Brooklyn” Results – Caldwell's Complete Live Report (ang.). 20 sierpnia, 2016.
  43. ↑ Justin James: James' NXT TakeOver: Toronto review 11/19: Nakamura vs. Joe, Asuka vs. James, #DIY vs. The Revival, and more (ang.). 19 listopada, 2016.
  44. ↑ Scott Taylor: NXT Women’s Champion Asuka vs. Nikki Cross vs. Billie Kay vs. Peyton Royce (Fatal 4-Way Match). W: WWE [on-line]. January 12, 2017. [dostęp January 27, 2017].
  45. ↑ Larry Casonka: Asuka Is Now The Longest Reigning Singles Champion in NXT History. W: 411Mania [on-line]. February 4, 2017. [dostęp February 5, 2017].
  46. ↑ Steven Fernandes: Asuka to debut for WWE at Madison Square Garden. W: Pro Wrestling Insider [on-line]. February 23, 2017. [dostęp March 16, 2017].
  47. ↑ Steven Fernandes: Triple H heading to Toronto, Asuka on main roster events, NXT and more. W: Pro Wrestling Insider [on-line]. February 28, 2017. [dostęp March 16, 2017].
  48. ↑ Justin James: NXT TakeOver report 4/2: Ongoing coverage of event headlined with Nakamura vs. Roode live from Orlando. W: Pro Wrestling Torch [on-line]. April 1, 2017. [dostęp April 1, 2017].
  49. ↑ Daily Update: Jinder Mahal merch, Asuka's undefeated streak, BOSJ, „WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results”, 25 maja 2017 [dostęp 2017-07-26].
  50. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE NXT #179 « Events Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database, www.cagematch.net [dostęp 2017-07-26].
  51. ↑ WWE NXT results, May 3, 2017: Who emerged from wild Battle Royal with an NXT Women’s Title Match?, „WWE” [dostęp 2017-07-26] (ang.).
  52. ↑ INJURY CHANGES WWE NXT: TAKEOVER CHICAGO LINEUP, pwinsider.com [dostęp 2017-07-26].
  53. ↑ NXT TakeOver: Chicago results – May 20, 2017: Betrayal rocks #DIY after brutal Ladder Match main event, „WWE” [dostęp 2017-07-26] (ang.).
  54. ↑ NXT results, June 14, 2017: Wild NXT Women’s Title Triple Threat erupts into chaos, „WWE” [dostęp 2017-07-26] (ang.).
  55. ↑ NXT results, June 28, 2017: Mayhem reigns in historic Last Woman Standing Match, „WWE” [dostęp 2017-07-26] (ang.).
  56. ↑ Did Ember Moon Eclipse The Empress of Tomorrow at TakeOver?, „WWE” [dostęp 2017-08-20] (ang.).
  57. ↑ Asuka relinquishes NXT Women’s Title. wwe.com. [dostęp 2017-08-26].
  58. ↑ ASUKA OFFICIALLY HEADING TO RAW. „Pro Wrestling Insider”. [dostęp 2017-09-26]. 
  59. ↑ Asuka will make her main roster debut at WWE TLC. wwe.com. [dostęp 2017-09-26].
  60. ↑ Kamil Gieroba: Podsumowanie gali TLC: Tables, Ladders & Chairs 2017. wrestling.pl, 2017-10-23. [dostęp 2017-10-31].
  61. ↑ The Women of Raw and SmackDown battle for brand supremacy, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  62. ↑ Absolution strikes following Asuka vs. Fox, „WWE” [dostęp 2018-01-19], Cytat: The Empress of Tomorrow followed up on her near-instantaneous defeat of Dana Brooke last week (setting a record for fastest submission victory in a women’s match) (ang.).
  63. ↑ Raw Results, Dec. 25, 2017: Rollins & Jordan capture the Tag Team Titles on special Christmas edition of Raw!, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  64. ↑ WWE Raw results, Jan. 1, 2018: Brock Lesnar faces the fury of Kane, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  65. ↑ WWE Raw results, Jan. 8, 2018: The Miz and The Miztourage send painful message to Roman Reigns, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  66. ↑ WWE Raw results, Jan. 15, 2018: Rollins shuts down Bálor in a dazzling main event, „WWE” [dostęp 2018-01-19] (ang.).
  67. ↑ Przemysław Filip, WWE Monday Night RAW 13 kwietnia 2020: Raport » MyWrestling, MyWrestling, 14 kwietnia 2020 [dostęp 2020-08-17] (pol.).
  68. ↑ Raw Women’s Title Match ends in controversy, WWE [dostęp 2020-08-17] (ang.).
  69. ↑ Raw results: July 27, 2020, WWE [dostęp 2020-08-17] (ang.).
  70. ↑ Can Asuka reclaim the Raw Women’s Title from The Boss at SummerSlam?, WWE [dostęp 2020-08-17] (ang.).
  71. ↑ Asuka gets second golden opportunity at SummerSlam against Bayley, WWE [dostęp 2020-08-17] (ang.).
  72. ↑ Interview with Kanako Urai, www.gordmansgametreasure.com [dostęp 2016-05-30].
  73. ↑ 5 Facts About WWE’s Newest Superstar – Kana, www.goliath.com [dostęp 2016-05-30].
  74. ↑ AsukaLock.com – Your First and Number #1 source for the international sensation WWE/NXT Superstar Asuka! Fun Facts, asukalock.com [dostęp 2016-05-30].
  75. ↑ WWE NXT: 5 things you might not know about Asuka/Kana, WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results, 17 września 2015 [dostęp 2016-05-22].
  76. ↑ Leslie, Kana: The Dirty Dirty Sheets Interview, Pro Wrestling Is Art, 27 kwietnia 2011 [dostęp 2016-05-22].
  77. ↑ 5 Facts About WWE’s Newest Superstar – Kana, www.goliath.com [dostęp 2016-05-30].
  78. ↑ a b Asuka, „WWE” [dostęp 2017-08-16] (ang.).
  79. ↑ NXT TakeOver London live results: Finn Balor vs. Samoa Joe, Bayley vs. Nia Jax, „WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results”, 16 grudnia 2015 [dostęp 2017-08-16].
  80. ↑ a b c d e Kana, www.puroresucentral.com [dostęp 2017-08-16].
  81. ↑ o, ＪＷＰ女子プロレス 2013.10.4 八王子・学園都市センター 試合, jwpinfo.blog53.fc2.com [dostęp 2017-08-16] (jap.).
  82. ↑ PROWRESTLING wave　-試合結果-, 26 września 2013 [dostęp 2017-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-26].
  83. ↑ a b c 3/23 WWE NXT Results - James's Report on Asuka vs. Emma, NXT Champ in action, Takeover hype -, 23 marca 2016 [dostęp 2017-08-16] (ang.).
  84. ↑ PROWRESTLING wave　-試合結果-, 28 marca 2012 [dostęp 2017-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-28].
  85. ↑ Pro Wrestling WAVE weekday WAVE vol.52, www.pro-w-wave.com [dostęp 2017-08-16] (jap.).
  86. ↑ a b c AtoZ☆DreamC official web site -選手のプロフィール-華名, 22 grudnia 2005 [dostęp 2017-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2005-12-22].
  87. ↑ Sadism Triple Tails. S (Kana & Mio Shirai) CD Album, „CDJapan” [dostęp 2017-08-16] (ang.).
  88. ↑ WWE: The Future (Asuka) - Single by CFO$ on Apple Music, iTunes [dostęp 2017-08-16].
  89. ↑ a b o, ＪＷＰ女子プロレス ◆２０１３年ＪＷＰ各賞が決定しました。, jwpinfo.blog53.fc2.com [dostęp 2017-08-16] (jap.).
  90. ↑ 2011年11月23日　第九戦　OSAKA女子プロレス　ギャラリー, osakajoshi-pro.com [dostęp 2016-05-22].
  91. ↑ Sexy Star, la novena mejor de EUA según PWI (hiszp.). 3 listopada, 2016.
  92. ↑ NXT Women’s Championship, www.wwe.com [dostęp 2016-05-22].
  93. ↑ Arya Witner: NXT TakeOver San Antonio live results: Nakamura vs. Roode. W: Wrestling Observer Newsletter [on-line]. January 28, 2017. [dostęp January 28, 2017].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Asuka_(wrestlerka)&oldid=60691544”