Atomic Rooster

brytyjski zespół muzyczny (1969–1983)

Atomic Rooster – brytyjski zespół rockowy, działający w latach 1969–1983. Liderem zespołu był Vincent Crane.

Atomic Rooster
ilustracja
Rok założenia

czerwiec 1969

Pochodzenie

Anglia

Gatunek

rock progresywny, hard rock

Aktywność

1969–1975, 1980–1983, od 2016

Powiązania

The Crazy World of Arthur Brown, Emerson, Lake and Palmer

Skład
Steve Bolton
Pete French
Adrian Gautrey
Shug Millidge
Bo Walsh
Byli członkowie
Carl Palmer, John Du Cann, Ginger Baker
Strona internetowa

Do największych przebojów grupy należą „Tomorrow Night” i „The Devil’s Answer”[1].

Historia grupy

edytuj

Idea zespołu powstała wśród muzyków akompaniujących Arthurowi Brownowi. Organista Vincent Crane i perkusista Carl Palmer postanowili wspólnie założyć nowy zespół. Trio powstało w czerwcu 1969 pod nazwą Atomic Rooster w składzie: Vincent Crane (instrumenty klawiszowe, głównie organy, Nick Graham (gitara basowa, gitara, flet, śpiew), Carl Palmer (perkusja)[1]. W tym składzie zespół nagrał album, zatytułowany po prostu Atomic Roooster, wydany w 1970[1].

Jeszcze w listopadzie 1969 Graham odszedł z zespołu i przeszedł do grupy Skin Alley, a jego miejsca zajął gitarzysta i wokalista John Du Cann[1]. W czerwcu 1970 z Atomic Rooster odszedł Carl Palmer, który wraz z klawiszowcem Keithem Emersonem i wokalistą, gitarzystą i gitarzystą basowym Gregiem Lake'em współzałożył wirtuozowskie trio – Emerson, Lake and Palmer[1]. W grupie jego miejsce zajął Rick Parnell, syn lidera orkiestr Jacka Parnella, jednak w dwa miesiące później na jego miejsce wszedł Paul Hammond[1]. Ten skład nagrał album Death Walks Behind You (1970), który – docierając do 12. miejsca na liście najpopularniejszych albumów – został największym sukcesem grupy.

W czerwcu 1971 zespół stał się kwartetem, gdy został uzupełniony enigmatycznym wokalistą Pete'em Frenchem[1]. Kwartet ten wydał trzeci album pt. In Hearing of... (1971)[1]. Tuż przed ukazaniem się płyty na rynku z zespołu odeszli gitarzysta John Cann i Paul Hammond. Crane przyjął nowych muzyków: gitarzystę Steve'a Boltona i ponownie perkusistę Ricka Parnella. Przez krótko grał w zespole basista Bill Smith. Gdy w grudniu 1971 French odszedł do grupy Cactus, na jego miejsce wszedł Chris Farlowe. Kwartet wydał album pt. Made in England (1972)[1].

W grudniu 1972 z zespołu odszedł gitarzysta Steve Bolton i został zastąpiony przez Johnny'ego Mandalę z zespołu Babylon. Atomic Rooster rozwiązali się w 1974, rok po wydaniu albumu Nice 'n' Greasy[1].

Johnny Mandala (już jako John Goodsall) założył zespół Brand X. Vincent Crane zajął się tworzeniem muzyki dla radia i teatru, brał udział w muzycznych programach dla dzieci oraz był dyrektorem muzycznym programu Rain Dog Stomu Yamashta's Red Buddha Theatre Company, poza rym reaktywował jazzowo-poetyckie występy z Paulem A. Greenem, a w 1978 ponownie nawiązał współpracę z Arthurem Brownem.

W 1980 nastąpiła reaktywacja Atomic Rooster; gitarzystą ponownie był John Cann, a nowym perkusistą Preston Heyman[1]. Po jego odejściu w 1981 na bębnach grał Ginger Baker, zastąpiony później ponownie przez Paula Hammonda[1]. W 1983 gitarzystą w zespole został Bernie Torme, a od czasu do czasu na gitarze grał także David Gilmour[1]. Niektóre źródła podają, że od czerwca 1983 w grupie występowali jeszcze Jean Crane jako wokalistka i John Field na instrumentach perkusyjnych. Był to już jednak koniec istnienia zespołu.

Vincent Crane od 1984 do 1987 grał w grupie Dexys Midnight Runners[1]. Popełnił samobójstwo 14 lutego 1989[1]. Przez całe swoje życie walczył z depresją. Paul Hammond popełnił samobójstwo w 1992 z powodu nałogowej narkomanii. John Du Cann zmarł 21 września 2011 na atak serca[2].

W 2016 za zgodą wdowy po Vincencie Crane zespół reaktywował się w składzie z dwoma oryginalnymi członkami z lat 70. - wokalistą Pete’em Frenchem i gitarzystą Steve’em Boltonem.

Zespół po raz pierwszy gościł w Polsce 15 września 2018 roku, podczas Festiwalu "Kielce Rockują" w Amfiteatrze Kadzielnia w Kielcach.

Skład

edytuj
czerwiec 1969 – marzec 1970
marzec 1970 – czerwiec 1970
czerwiec 1970 – sierpień 1970
sierpień 1970 – czerwiec 1971
czerwiec 1971 – sierpień 1971
  • Vincent Crane – organy, fortepian, pedały basowe
  • John Du Cann – gitara, bas
  • Paul Hammond – perkusja
  • Pete French – śpiew
sierpień 1971 – wrzesień 1971
wrzesień 1971 – luty 1972
luty 1972 – koniec 1972
  • Vincent Crane – organy, fortepian, pedały basowe
  • Ric Parnell – perkusja
  • Steve Bolton – gitara
  • Chris Farlowe – śpiew
koniec 1972 – marzec 1974
  • Vincent Crane – organy, fortepian, syntezator, pedały basowe
  • Ric Parnell – perkusja
  • Chris Farlowe – śpiew
  • John Goodsall – gitara
marzec 1974 – luty 1975 (jako Vincent Crane's Atomic Rooster
  • Vincent Crane – organy, fortepian, syntezator
  • Sam "Tomcat" Sampson – śpiew
  • Andy Johnson – gitara
  • Denny "Pancho" Barnes – gitara
  • Bob "Dog" Rennie – bas
  • Lee Baxter Hayes – perkusja
luty 1975 – połowa 1980

Rozpad zespołu

połowa 1980 – październik 1980
październik 1980
październik 1980 – połowa 1982
połowa 1982
  • Vincent Crane – organy, fortepian, śpiew
  • Paul Hammond – perkusja
  • Mick Hawkesworth – bas
połowa 1982 – 1983
  • Vincent Crane – organy, fortepian, śpiew
  • Paul Hammond – perkusja
  • John McCoy – bas
1983 – połowa 1983
  • Vincent Crane – organy, fortepian, syntezator, bas, śpiew
  • Paul Hammond – perkusja
  • Bernie Tormé – gitara
połowa 1983 – koniec 1983
  • Vincent Crane – organy, fortepian, syntezator, bas, śpiew
  • Paul Hammond – perkusja
  • John Mizarolli – gitara
2016
  • Steve Bolton - gitara
  • Pete French – śpiew
  • Christian Madden – organy, instrumenty klawiszowe
  • Shug Millidge – bas
  • Bo Walsh - perkusja
2017
  • Steve Bolton - gitara
  • Pete French – śpiew
  • Adrian Gautrey – organy, instrumenty klawiszowe
  • Shug Millidge – bas
  • Bo Walsh - perkusja

Dyskografia

edytuj

Opracowana na podstawie Discogs:

Albumy studyjne

edytuj

Albumy koncertowe i kompilacyjne

edytuj
  • 1977: Home to Roost
  • 1983: Live in Germany
  • 1986: Kiss Yer Skull Goodbye
  • 1989: The Devil Hits Back
  • 1989: The Best & the Rest of
  • 1991: The Collection
  • 1993: Live in Concert – BBC Radio 1
  • 1997: The Ultimate Chicken Meltdown 1980–1982
  • 1997: In Satan’s Name. The Definitive Collection (2 CD)
  • 1998: Devil's Answer-BBC Sessions
  • 2000: Live and Raw 70/71

Single

edytuj
  • Friday the 13th/Banstead (1970)
  • Tomorrow Night/Play the Game (1971) (11 WB)
  • Devil's Answer/The Rock (1971) (4 WB)
  • Stand by Me/Never to Lose (1972)
  • Save Me/Close Your Eyes (1972)
  • Tell Your Story, Sing Your Song (jako Vincent Crane's Atomic Rooster, 1974)
  • Do You Know Who's Looking for You?/Throw Your Life Away (1980)
  • Do You Know Who's Looking for You? (Extended)/Throw Your Life Away (Maxi, 1980)
  • Play It Again/Start to Live (1981)
  • Play It Again/Start to Live/Devil's Answer (Live) (Maxi, 1981)
  • End of the Day/Living Underground (1982)
  • End of the Day Living Underground/Tomorrow Night (nowa wersja) (Maxi, 1982)
  • Land of Freedom/Carnival (1983)
  • Land of Freedom (extended version)/Carnival (Maxi, 1983)
  • Masters from the Vaults: Atomic Rooster
  • Definitive Collection

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m n o Wiesław Weiss, Rock. Encyklopedia, Wydawnictwo Iskry, 1991, s. 34–35, ISBN 83-207-1374-9.
  2. Zmarł John Du Cann – gitarzysta Atomic Rooster. www.magazyngitarzysta.pl, 2011-09-26. [dostęp 2012-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-24)].

Linki zewnętrzne

edytuj