Autoapologia Jezusa

Autoapologia Jezusa – wysuwane przez Jezusa Chrystusa argumenty za jego boskością, określane mianem klasycznej apologii chrześcijaństwa. W rozumieniu teologiczno-fundamentalnym autoapologia Jezusa jest najważniejszym źródłem wiarygodności chrześcijaństwa. Do argumentów apologijnych należą słowa i czyny Jezusa, a konkretnie:

• świadomość bardzo bliskiej łączności z Bogiem Ojcem i idąca za tym postawa Jezusa względem ludzi, charakteryzująca się szczerością, prawdomównością, pokorą i służebną miłością,
• ponadludzkie kwalifikacje etyczno-moralne Jezusa,
• ponadprzeciętne kwalifikacje intelektualne Jezusa,
• świadomość wypełniania starotestamentalnych proroctw mesjańskich,
• cuda Jezusa,
• zapowiadane przez Jezusa śmierć i zmartwychwstanie,
• działanie eklezjotwórcze Jezusa.

Według apologii chrześcijańskiej autoapologia Jezusa wskazuje na Jego świadomość mesjańską i wyjątkowość, a co za tym idzie, decyzja uwierzenia w Jezusa jako Mesjasza ma racjonalne podstawy.

Bibliografia

• Marian Rusecki: Traktat o wiarygodności chrześcijaństwa. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 2010, s. 37-38. ISBN 978-83-7306-474-4.
• Krzysztof Kaucha: Autoapologia Jezusa. W: Leksykon teologii fundamentalnej. Lublin-Kraków: Wydawnictwo M, 2002, s. 132. ISBN 83-7221-545-6.