Automat ładowania (wojsko)

Automat ładowania — mechaniczny system, który wspomaga ładowanie armaty lub całkowicie zastępuje funkcję ładowniczego[1].

Schemat działania automatu ładowania na przykładzie artylerii okrętowej
Automat ładowania

Historia edytuj

Automaty ładowania zostały opracowane na początku II wojny światowej. Pierwszy raz zastosowano je w samolotach Henschel Hs 129 B-3 w pokładowych działach Bordkanone BK 7,5 kalibru 75 mm[2].

Sposób działania edytuj

Automat wydobywa pociski lub ładunek miotający ze stojaka bądź komory do przechowywania amunicji i ładuje go do zamka działa. Pomaga to znacznie usprawnić i przyspieszyć proces ładowania. W przypadku pojazdów opancerzonych, eliminując potrzebę posiadania jednego (lub więcej) załoganta można zmniejszyć rozmiary wieży, a co za tym idzie zmniejsza się masa pojazdu, co pozwala skupić się na wzmocnieniu opancerzenia innych, ważniejszych części pojazdu. Czołgi produkcji ZSRR i rosyjskiej, poczynając od T-64 po T-90, wykorzystują automat ładujący. Ów system wykorzystują też między innymi czołgi Leclerc, Typ 90 czy PT-91.

Obecnie automaty ładujące stosuje się też praktycznie w każdym okrętowym systemie artyleryjskim. Pozwala to osiągnąć szybkostrzelność praktyczną na poziomie nawet od 40 do 120 pocisków na minutę[3][4].

Przypisy edytuj

  1. Kuo-Hung Hsiao, Hong-Sen Yan, Structural Synthesis of the Ancient Chinese Zhuge Repeating Crossbow, Dordrecht: Springer Netherlands, 2012, s. 213–228, DOI10.1007/978-94-007-4132-4_15, ISBN 978-94-007-4131-7 [dostęp 2020-05-24].
  2. R.P. Hunnicutt, Pershing, A History of the Medium Tank T20 Series, Feist Publications, 1996, s. 50, ISBN 978-0-89141-693-7.
  3. Robert Mandel, Nonlethal Weaponry and Post-Cold War Deterrence, „Armed Forces & Society”, 30 (4), 2004, s. 511–537, DOI10.1177/0095327x0403000402, ISSN 0095-327X [dostęp 2020-05-24].
  4. Ten automat wygryzł Gustlika. Nagranie z wnętrza T-90 w akcji [online], TVN24 [dostęp 2020-05-24].