Autotrofizm
Autotrofizm[1], samożywność[1] (gr. autós ‘sam’[2], trophikós ‘odżywczy’[3]) – jeden z dwóch podstawowych (obok heterotrofizmu) sposobów odżywiania się organizmów[4]. Autotrofy (organizmy samożywne) samodzielnie przeprowadzają biosyntezę złożonych związków organicznych (węglowodanów, tłuszczy, białek)[5][6][7] z prostych nieorganicznych związków węgla (dwutlenek węgla[5][6][7], węglany[6]), azotu (azotany, sole amonowe)[7] oraz wody[5], wykorzystując do tego celu energię świetlną[5][6][7] uzyskiwaną w procesie fotosyntezy[5] lub energię chemiczną[5][6][7] uzyskiwaną z utleniania prostych związków nieorganicznych[5].
Ze względu na rodzaj wykorzystywanej energii autotrofy dzielimy na[5]:
- fotoautotrofy (rośliny wyższe, bakterie purpurowe, bakterie zielone, sinice, niektóre pierwotniaki, protisty roślinopodobne i inne glony)
- chemoautotrofy (bakterie nitryfikacyjne, bakterie siarkowe, bakterie żelazowe, bakterie metanowe itp.)
U zielenic z rodzaju Scenedesmus występują obie te formy odżywiania (chemoautotrofia pojawia się w przypadku braku światła)[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b autotrofizm, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2013-09-26].
- ↑ AUT-, AUTO-. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego [on-line]. De Agostini Polska. [dostęp 2013-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
- ↑ troficzny. [w:] Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego [on-line]. De Agostini Polska. [dostęp 2013-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
- ↑ praca zbiorowa pod redakcją Małgorzaty Maćkowiak i Anny Michalak: Biologia: jedność i różnorodność. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne PWN, 2008, s. 256. ISBN 978-83-7446-134-4.
- ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Biologia. Agnieszka Nawrot (red.). Kraków: Wydawnictwo GREG, s. 44–45. ISBN 978-83-7327-756-4.
- ↑ a b c d e Słownik terminów biologicznych PWN: samożywność. [dostęp 2013-07-21].
- ↑ a b c d e Słownik terminów biologicznych PWN: autotrofy. [dostęp 2013-07-21].