Będargowo (powiat choszczeński)

wieś w województwie zachodniopomorskim, powiecie choszczeńskim

Będargowo (niem. Groß Mandelkow) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Pełczyce, ok. 5 km na południowy wschód od Pełczyc, między Pełczycami a miejscowością Jarosławsko.

Będargowo
wieś
ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

choszczeński

Gmina

Pełczyce

Wysokość

104 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

383[2]

Strefa numeracyjna

95

Kod pocztowy

73-261[3]

Tablice rejestracyjne

ZCH

SIMC

0185465

Położenie na mapie gminy Pełczyce
Mapa konturowa gminy Pełczyce, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Będargowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Będargowo”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Będargowo”
Położenie na mapie powiatu choszczeńskiego
Mapa konturowa powiatu choszczeńskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Będargowo”
Ziemia53°01′14″N 15°22′08″E/53,020556 15,368889[1]

W roku 2007 wieś liczyła 443 mieszkańców.

W skład sołectwa Będargowo wchodzi również osada Będargowiec. W Będargowie znajduje się szkoła podstawowa.

Integralne części wsi Trzeszczon[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0185471 Kosowo przysiółek

Historia

edytuj

Pierwsza wzmianka pochodzi z 1310 r. W 1337 r. wieś liczyła 70 łanów. Wieś została zniszczona w 1444 r. podczas wojny z Krzyżakami i jako ziemia opuszczona stała się własnością rodziny von Pariss (Paries). Dopiero pod koniec XVI wieku Będargowo zostało odbudowane, wówczas także powstał nowy kościół (lub odbudowano zniszczony). W wyniku koneksji rodzinnych w 1720 r. majątek w Będargowcu przechodzi na rodzinę von Bornstedt (w jej posiadaniu do roku 1820). Folwark powstał prawdopodobnie na pocz. XIX wieku; w latach 18201840 należał do Johanna W. Möllera, a od 1856 r. do - pochodzącej z Niderlandów - rodziny v. Kuycke. Na pocz. XX wieku zbudowano dwór. W 1828 r. wieś liczyła 499 mieszkańców. Największe gospodarstwa chłopskie w Będargowie liczyły po 26-35 ha (były tylko 4 takiej wielkości). W 1933 r. ostatni właściciel folwarku (narodowości żydowskiej) sprzedał ziemię i budynki swoim pracownikom. Wiele z obiektów gospodarczych zostało już wówczas zaadaptowanych na cele mieszkalne, inne przebudowano. Po II wojnie światowej majątek zajęli osadnicy. W 1952 r. powstała tu Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna. Obecnie w zasobach Agencji Nieruchomości Rolnych - częściowo wydzierżawiono spółce z kapitałem zagranicznym[6].

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Będargowo, po jej zniesieniu w gromadzie Pełczyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Zabytki

edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[7][8]:

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 4108
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 19 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. GUS. Rejestr TERYT
  6. Historia. „UMiG”. Pełczyce. 
  7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. zachodniopomorskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 8. [dostęp 2013-04-25].
  8. „Zachodniopomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków”. Szczecin. 
  9. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 104, ISBN 978-83-7495-133-3.