Bładnice

wieś w województwie śląskim

Bładnicesołectwo w gminie Skoczów w powiecie cieszyńskim, w województwie śląskim. Powierzchnia sołectwa wynosi 2.91 km kw.[2], a liczba ludności 706, co daje gęstość zaludnienia równą 242,6 os./km². Położone jest na Pogórzu Śląskim, nad rzeką Bładnicą (lewym dopływem Wisły), w granicach historycznego regionu Śląska Cieszyńskiego. W granicach sołectwa wyróżnia się Bładnice Dolne oraz Bładnice Górne, których historia związana jest z pobliskim Nierodzimiem, obecnie znajdującym się w granicach Ustronia.

Artykuł

49°46′30″N 18°47′14″E

- błąd

39 m

WD

49°46'43"N, 18°46'46"E

- błąd

39 m

Odległość

722 m

Bładnice
miejscowość
Ilustracja
Cmentarz ewangelicki i kościół (w tle)
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

cieszyński

Gmina

Skoczów

Liczba ludności (2008)

706

Strefa numeracyjna

33

Kod pocztowy

43-430[1]

Tablice rejestracyjne

SCI

SIMC

nie nadano

Położenie na mapie gminy Skoczów
Mapa konturowa gminy Skoczów, na dole znajduje się punkt z opisem „Bładnice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Bładnice”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Bładnice”
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego
Mapa konturowa powiatu cieszyńskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Bładnice”
Ziemia49°46′30″N 18°47′14″E/49,775000 18,787222
Nieoficjalny herb sołectwa Bładnice

Historia edytuj

Wieś Bładnice po raz pierwszy wzmiankowane zostały w 1416 r. w dokumencie kancelaryjnym księcia cieszyńskiego Bolesława I[3]. Wieś była własnością szlachecką włączoną do Nierodzimia, siedziby właściciela. Jeden z nich, Jeremiasz Czamer, w latach 1608-1609 wydzielił część Nierodzimia i Bładnic swojej żonie i synowi. W następnych latach właściciele zmieniali się częściej. Pod koniec XVIII wieku zakupił je cieszyński książę i włączył do Komory Cieszyńskiej.

W czasie reformacji miejscowa ludność przyjęła w dużej mierze nowe wyznanie. W 1787 w Bładnicach Górnych było 140 ewangelików i 53 katolików[3].

Bładnice Górne nigdy nie stanowiły samodzielnej gminy a jedynie gminą katastralną w granicach Nierodzimia[3]. Bładnice Dolne zaś stanowiły samodzielną gminę do 1945 roku.

W 1900 Bładnice Dolne stanowiły samodzielną gminę a Bładnice Górne były częścią gminy Nierodzim i znajdowały się w powiecie sądowym Bielsko. Zamieszkiwało je łącznie 317 osób w 40 budynkach, z tego wszyscy byli polskojęzyczni, 104 (32,8%) było katolikami a 213 (67,2%) ewangelikami[4]. Do 1910 liczba mieszkańców spadła do 291 osób, z czego wszyscy dalej byli polskojęzyczni, 91 (31,3%) było katolikami a 200 (68,7%) ewangelikami[5].

W 1921 Bładnice Dolne i Nierodzim znalazły się w granicach powiatu cieszyńskiego. W latach 1945-1954 Bładnice Dolne weszły w skład gminy zbiorowej Skoczów-Wieś, a w 1954 gromady Nierodzim. W 1973 wraz z Bładnicami Górnymi znalazły się w granicach gminy Skoczów.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bielskiego.

Kościół edytuj

Na terenie wsi działalność duszpasterską prowadzi Kościół Ewangelicko-Augsburski (parafia Ewangelicko-Augsburska w Bładnicach, diecezja cieszyńska) i jest jedną z nielicznych w Polsce, na terenie których prowadzi działalność wyłącznie kościół inny niż Kościół Rzymskokatolicki.

Turystyka edytuj

W Bładnicach znajdowała się pracownia rusznikarza Czesława Kanafka wytwarzającego repliki historycznych armat i broni czarnoprochowej. Działa Pana Czesława występowały w filmach „Ogniem i Mieczem” i „Pan Tadeusz”[6].

Przez miejscowość przechodzi   czerwona trasa rowerowa nr 24 (Pętla rowerowa Euroregionu Śląsk Cieszyński)

Mapa edytuj

 
Sołectwo Bładnice, podział na Górne i Dolne Bładnice


Przypisy edytuj

  1. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 69 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. UM w Skoczowie: Statut Sołectwa Bładnice. [w:] www.skoczow.bip.info.pl [on-line]. 2008-10-06. [dostęp 2010-12-07].
  3. a b c Bładnice. W: Jan Wantuła: XI Kalendarz Miłośników Skoczowa. Ustroń-Nierodzim: FHU "MADAR" Marek Rymorz, 2006, s. 50-51. ISBN 83-921462-8-X.
  4. Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.).
  5. Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.).
  6. Czesław Kanafek, Wyrób Replik Historycznych Armat I Broni Czarnoprochowej /Výroba Replik Historických Děl A Zbraní Na Střelný Prach | Tradycyjnie Piękne – Akademia Rzemio... [online], akademiarzemiosla.pl [dostęp 2021-05-17] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj