Bładnice Dolnewieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim, w gminie Skoczów, należąca wraz z Bładnicami Górnymi do sołectwa Bładnice, 619 mieszkańców.

Bładnice Dolne
wieś
Ilustracja
Przystanek kolejowy Skoczów Bładnice w Bładnicach Dolnych
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

cieszyński

Gmina

Skoczów

Sołectwo

Bładnice

Liczba ludności (2022)

846[2]

Strefa numeracyjna

33

Kod pocztowy

43-430[3]

Tablice rejestracyjne

SCI

SIMC

0067180

Położenie na mapie gminy Skoczów
Mapa konturowa gminy Skoczów, na dole znajduje się punkt z opisem „Bładnice Dolne”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Bładnice Dolne”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Bładnice Dolne”
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego
Mapa konturowa powiatu cieszyńskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Bładnice Dolne”
Ziemia49°46′16″N 18°47′24″E/49,771111 18,790000[1]

Historia edytuj

Bładnice po raz pierwszy wzmiankowane zostały w 1416 r. w dokumencie kancelaryjnym księcia cieszyńskiego Bolesława I[4]. Wieś była własnością szlachecką włączoną do Nierodzimia, siedziby właściciela. Jeden z nich, Jeremiasz Czamer, w latach 1608-1609 wydzielił część Nierodzimia i Bładnic swojej żonie i synowi. W następnych latach właściciele zmieniali się częściej. Pod koniec XVIII wieku zakupił je cieszyński książę i włączył do Komory Cieszyńskiej.

W 1782 r. Bładnice Dolne (wraz z Górnymi) miały 193 mieszkańców, z tego 53 katolików i 140 protestantów.[5] W 1840 ewangelicki ksiądz Karol Kotschy założył w Bładnicach Dolnych tzw. "Syberię" – szkołę dla luterańskich dzieci, która funkcjonowała tu jedynie cztery lata, po czym została przeniesiona do Skoczowa[4]. Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 26 budynkach w Bładnicach Dolnych na obszarze 221 hektarów mieszkało 195 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 88,2 os./km². z czego wszyscy byli polskojęzyczni, 71 (36,4%) mieszkańców było katolikami a 124 (63,6%) ewangelikami[6]. Do 1910 roku liczba mieszkańców wzrosła do 204 osób, z czego wszyscy dalej byli polskojęzyczni, 61 (29,9%) było katolikami a 143 (70,1%) ewangelikami[7].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 6440
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 69 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b Bładnice. W: Jan Wantuła: XI Kalendarz Miłośników Skoczowa. Ustroń-Nierodzim: FHU "MADAR" Marek Rymorz, 2006, s. 50-51. ISBN 83-921462-8-X.
  5. Londzin Józef: Kościoły drewniane na Śląsku Cieszyńskim (z pośmiertnych zapisków Autora przejrzał, uzupełnił I do druku przygotował ks. R. Tomanek), Nakładem i drukiem „Dziedzictwa błog. Jana Sarkandra”, Cieszyn 1932, s. 210;
  6. Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.).
  7. Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.).