Błona podstawna
Błona podstawna – wyspecjalizowana macierz pozakomórkowa oddzielająca nabłonek od tkanki łącznej, występująca także wokół: miocytów (włókien mięśniowych), adipocytów (komórek tłuszczowych) i komórek Schwanna. Przytwierdza ona komórki do siebie, jak również uczestniczy w wymianie substancji pomiędzy nimi a otoczeniem. Wyznacza także drogi migracji komórek nabłonka oraz wzrostu dendrytów[1].
| ||
| membrana basalis | ||
| ||
| ||
Zbudowana jest z trzech warstw:
- blaszka jasna lamina lucida – kontaktuje się z komórkami nabłonkowymi,
- blaszka gęsta lamina densa – pełni funkcję stabilizacyjną,
- blaszka siateczkowa lamina reticularia – warstwa fibrylarnych cząsteczek i włókienek kolagenowych przytwierdzających błonę podstawną nabłonka do tkanki łącznej.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Słownik tematyczny. Biologia, cz. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 32, ISBN 978-83-01-16529-1.