Babe Ruth
George Herman Ruth Jr., znany jako Babe, The Bambino, The Sultan of Swat (ur. 6 lutego 1895 w Baltimore, zm. 16 sierpnia 1948 w Nowym Jorku) – amerykański zawodowy baseballista (1914–1935), bohater popularnego przesądu, tzw. klątwy Bambino.
| |||||||||
| |||||||||
| Pełne imię i nazwisko | George Herman Ruth Jr. | ||||||||
| Pseudonim | Babe, The Bambino, The Sultan of Swat | ||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 6 lutego 1895 Baltimore | ||||||||
| Data i miejsce śmierci | 16 sierpnia 1948 Nowy Jork | ||||||||
| Odbijał | lewą | ||||||||
| Rzucał | lewą | ||||||||
| Debiut | 11 lipca 1914 w Boston Red Sox | ||||||||
| Ostatni występ | 30 maja 1935 w Boston Braves | ||||||||
| Statystyki | |||||||||
| Średnia uderzeń | 0,342 | ||||||||
| Home runy | 714 | ||||||||
| Uderzenia | 2873 | ||||||||
| RBI | 2217 | ||||||||
| Win–loss record | 94–46 | ||||||||
| ERA | 2,28 | ||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
 Baseball Hall of Fame | |||||||||
| Rok wprowadzenia | 1936 | ||||||||
| Głosów | 95,13% | ||||||||
Nazywany najlepszym zawodnikiem wszech czasów, dzięki swojej waleczności i charyzmie stał się najbardziej rozpoznawalną osobistością amerykańskich lat dwudziestych[1]. Został pierwszym graczem, który zdobył 60 home runów w jednym sezonie (1927), a rekord jaki w ten sposób ustanowił pozostawał niepobity, aż do roku 1961. Łącznie w całej karierze zdobył 714 home runów, ustanawiając rekord, który pobił dopiero Hank Aaron w 1974 roku. Całkowicie zdominował erę baseballu, w której występował[2].
W 1936 roku został jednym z pięciu baseballistów wybranych do amerykańskiej Hall of Fame. W 1969 roku w setną rocznicę istnienia zawodowego baseballu został uznany za najlepszego gracza wszech czasów. W 1998 roku „The Sporting News” umieścił go na szczycie klasyfikacji 100 najlepszych baseballistów. Rok później głosami kibiców został wybrany do drużyny gwiazd dwudziestego stulecia. ESPN w tym samym roku uznał go za drugiego najwybitniejszego amerykańskiego sportowca XX wieku (wyprzedził go tylko Michael Jordan)[3], natomiast w plebiscycie Associated Press na największych sportowców XX wieku zajął pierwsze miejsce przed Jordanem i Jimem Thorpe[4]. Zespół sportowych ekspertów uznał go także za pierwszą amerykańską gwiazdę sportu, której sława wypłynęła poza dziedzinę, w której występował.
Pomijając statystyki i nagrody Babe Ruth kompletnie zmienił baseball. Często przypisuje mu się dużą zasługę w wybuchu zainteresowania tym sportem w latach dwudziestych. Poza boiskiem był sławny ze względu na swoją charyzmę oraz niezłomność, ale jednak często mówiono o jego nieodpowiedzialnym i lekkomyślnym stylu życia[5]. Powszechnie uznaje się go za jednego z najpopularniejszych sportowców wszech czasów[6].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Why Babe Ruth Was the Ultimate Symbol of the Roaring '20s (ang.). s. Smithsonian. [dostęp 2017-06-25].
- ↑ Jim Flannery: Major League Baseball: The Case for Babe Ruth as the Best Ever (ang.). 12 lutego 2013. s. Bleacher Report. [dostęp 2017-06-25].
- ↑ Top (US) Athletes of the 20th Century (ESPN, 1999) (ang.). s. Topend Sports. [dostęp 2017-06-25].
- ↑ Associated Press Top 100 Athletes of the 20th Century (ang.). 3 listopada 2006. s. TennisForum. [dostęp 2017-06-25].
- ↑ Saul Wisnia, Paul Adomites: Hard Times for Babe Ruth - Babe Ruth (ang.). s. HowStuffWorks. [dostęp 2017-06-25].
- ↑ Asia Khatoon: 25 Most Iconic Athletes In The History Of Sports (ang.). 28 czerwca 2014. s. List25. [dostęp 2017-06-25].
BibliografiaEdytuj
- Babe Ruth Biography - Baseball Player (1895–1948) (ang.). biography.com. [dostęp 2014-08-20].
- Murray Schumach, Babe Ruth, Baseball's Great Star and Idol of Children, Had a Career Both Dramatic and Bizarre, nytimes.com, 17 sierpnia 1948 [dostęp 2014-08-20] (ang.).