Bagnet wz. 27
Bagnet karabinowy wz. 27 – nowa nazwa dla polskich bagnetów, wcześniej oznaczonych jako wz.22 oraz wz.24, których nazwy zmieniono w roku 1933. Bagnet ten był identyczny jak dwa pozostałe, z tą różnicą, że pasował on do wszystkich karabinów Mausera używanych w Wojsku Polskim.
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Fabryka Motorów "PERKUN" w Warszawie |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Dane techniczne | |
| Długość całkowita |
380 mm |
| Rękojeść | |
| Tworzywo wykon. okładziny |
drewno bukowe (mocowane do trzonu dwiema śrubami z gładkimi główkami i nakrętkami) |
| Jelec | |
| Głownia | |
| Długość głowni |
247 mm |
| Szerokość głowni |
24,5 mm (w progu) |
| Grubość głowni |
6 mm (maksymalna) |
| Pochwa | |
Bagnety wz.22 i wz.24 były pasowane indywidualnie dla każdego modelu karabinu, co było sporą niedogodnością. Bagnet wz.27 był przeznaczony dla karabinów Mauser oraz zmodyfikowanego karabinu Mosin w wersji 1891/98/25.
Konstrukcja edytuj
Zastosowano głownię z obustronnym zbroczem o sztychu centrycznym z symetrycznym, jednosiecznym piórem. Wszystkie części metalowe bagnetu były polerowane. Okładziny wykonano z drewna bukowego, impregnowanego przez gotowanie w pokoście lnianym, które przytwierdzano do trzonu bagnetu dwiema śrubami z gładkimi główkami i nakrętkami. Przy jelcu umieszczono otwory drenażowe. Przycisk blokady posiadał dwa nacięcia po bokach. Na głowicy wybijano oznaczenie wzoru, jednak zaprzestano tego po roku 1930, stąd też bagnety oznaczone w ten sposób są obecnie dość rzadkie. Na progu tylnego płazu głowni umieszczano znak producenta "PERKUN", znaki kontroli fabrycznej oraz znak odbioru wojskowego. W związku z tym, że każdy z kontrolerów posiadał imienny znak kontrolny, rozróżnia się całą ich gamę. Numer serii umieszczano zarówno na progu przedniego płazu głowni, jak i na jelcu. Na progu przedniego włazu głowni wybijano godło polskie orła w koronie oraz litery W.P., które umieszczano pod orłem.
Pochwa edytuj
Dławik przymocowany do płaszcza pochwy za pomocą jednej śrubki. Na szyjce pochwy, po wewnętrznej stronie umieszczany był zazwyczaj numer seryjny, który powinien być zgodny z numerem bagnetu. Na stronie zewnętrznej umieszczano znaki kontroli jakości i odbioru.
Bibliografia edytuj
- Krzysztof Szczegłow: Bagnet Wojska Polskiego 1914-1999: Tom III - Bagnety na uzbrojeniu Wojska Polskiego 1920-1999.
- Tadeusz Królikiewcz: Bagnety. Warszawa: Bellona, 2002. ISBN 83-11-08528-5.
- Zdzisław Jagiełło: Piechota Wojska Polskiego 1918 - 1939. Bellona, 2005. ISBN 83-11-10206-6.
- Krzysztof Szczegłow. Bagnet polski wz.29. „Typy Broni i Uzbrojenia 120”.