Bajka ludowa

Bajka ludowa – opowiadanie ludowe opierające się głównie na tradycji oralnej. Motywy tematyczne w bajce ludowej są zwykle schematyczne i ograniczają się do sytuacji typowych dla ludzkiego życia, a portrety psychologiczne jej bohaterów są przedstawione w sposób konwencjonalny. Inne typowe cechy bajki ludowej to kontrastowe zestawienia, prosta fabuła zawierająca pojedynczy wątek, dominacja dialogów nad narracją oraz absencja określonego czasu miejsca i akcji.

Genezy bajki ludowej można doszukiwać się w bajkach pisanych przez Ezopa w Azji Mniejszej w formie bajki zwierzęcej.

Klasyfikacja bajki ludowej według Juliana Krzyżanowskiego:

• bajka zwierzęca - bohaterami są zwierzęta, bądź ludzie obdarzeni zwierzęcymi cechami, stosunki między nimi stają się szerszą metaforą do panujących stosunków międzyludzkich,

• bajka magiczna - nazywana również baśnią, charakteryzuje się obfitą ilością cudownych i fantastycznych elementów, takich jak nadprzyrodzeni pomocnicy człowieka, magiczne przedmioty, nadludzkie umiejętności,

• bajka nowelistyczna - w jej skład wchodzą liczne pomysły literatury kaznodziejskiej, ale również legend, romansu i nowelistyki,

• bajka komiczna - opowiada o zwycięstwie nad potworem lub diabłem wykazującym cechy głupoty, o groteskowych kłótniach małżeństw, o spłatanych kawałach, o przebiegłych przedstawicielach różnych stanów i zawodów; ten rodzaj bajki charakteryzuje się zwięzłością, realizmem oraz pointą na koniec,

• bajka łańcuszkowa - oparta jest  na powiązaniu poszczególnych wątków historii poprzez formułkę, która czasem przyjmuje formę pytania, odpowiedź uzyskujemy dopiero pod sam koniec,

• bajka ajtiologiczna - związana jest z wierzeniami i legendami, w jej skład wchodzą historie o powstaniu ziemi, zwierząt, roślin i ludzi, często występują wątki apokryficzne i mityczne.