Banaras – A Mystic Love Story

Banaras – A Mystic Love Story (inaczej:"Ek Dhun Banaras Kee") – indyjski film z 2006 roku wyreżyserowany przez Pankaja Parashara, autora Nigdy cię nie zapomnę. Akcja filmu rozgrywa się nad Gangesem, w świętym mieście Waranasi (Benares) ściągającym pielgrzymów z całych Indii. Tematem filmu są relacje młodej kobiety z rodzicami i ukochanym mężczyzną. Film ma wiele odwołań do religii.

Banaras – A Mystic Love Story
Gatunek

dramat, romans, musical

Data premiery

6 kwietnia 2006

Kraj produkcji

Indie

Język

hindi

Reżyseria

Pankaj Parashar

Główne role

Urmila Matondkar,
Ashmit Patel,
Dimple Kapadia,
Raj Babbar,
Naseeruddin Shah

Muzyka

Himesh Reshammiya
Sameer (teksty piosenek)

Produkcja

L C Singh

Tematem filmu jest szukanie prawdy i Boga, a także miłość, która najpierw przekroczywszy granice kast, potem zniosła podziały między życiem a śmiercią dając bohaterce siłę do przebaczenia rodzicom wyrządzonego jej zła.

Fabuła

edytuj

Benares. Kobieta sprzątająca kamienne ghaty, schodzące ku wodzie Gangesu znajduje na nich płaczące niemowlę. Chłopiec staje się jej synem i otrzymuje imię Sohan. Dorastając, buntuje się w szkole. Trudno mu się pogodzić z tym, że jako ktoś z niższej kasty jest bity i lekceważony przez nauczyciela. Pociechę znajduje w słowach matki i guru (Naseeruddin Shah), który jak ojciec tłumaczy mu zasady świata, uczy wiary w Boga, medytacji, uduchowionego śpiewu. Nadaje mu po raz drugi imię: Soham. Dorosły już Soham (Ashmit Patel) stara się o posadę nauczyciela śpiewu na uniwersytecie. Mimo że nikt ze starających się nie śpiewa z takim wyczuciem duchowości pieśni jak on, decydujący o przyjęciu mają wątpliwości. Przynależność do niższej kasty zamyka mu drogę do kariery. W przezwyciężeniu tych trudności pomaga mu urzeczona jego śpiewem Shwetambari (Urmila Matondkar). Jego śpiew, poszukiwania duchowe, tęsknota za przeżyciem jedności z Bogiem czynią go coraz bliższym dziewczynie. Ich spotkania, samotne wyprawy do Sarnath, czułość, jaką darzą siebie na oczach wszystkich podczas święta Holi, budzi oburzenie. Soham wzbudzając miłość w Shwecie przekroczył granice swojej kasty. Jednak siła miłości Shwety, jedynej córki bramina, zwycięża powszechną niechęć i wrogość. W domu trwają przygotowania do ślubu. Ściany ustrojono pomarańczowymi nagietkami. Uszczęśliwiona Shweta przymierza czerwone ślubne sari. Śmieje się na myśl o przyszłości. Ale śmiech ten zamienia się w pełen bólu krzyk, gdy nagle słyszy słowa: "Zamordowano go".

  • Soham jest bity w szkole jako ktoś z niższej kasty. Sprzątająca matka jest w odczuciu niektórych ludzi nieczysta. Tłumaczy rozżalonemu synowi, że w oczach Boga nie jest kimś nieczystym. A jednak ojciec Shwety, gdy Soham dziękuje mu za pomoc w uzyskaniu pracy, odsuwa się od niego pospiesznie chcąc uniknąć dotknięcia. Soham za przekroczenie w miłości granicy kasty płaci życiem. Motyw podziału ludzi ze względu na kasty do dziś społeczny problem Indii też m.in. w – Lajja, Swades.
  • Baba, guru opowiada bohaterowi historię króla, który poświęcił królestwo, dom i rodzinę, aby wyruszyć w świat w poszukiwaniu prawdy. W Sarnath, w miejscu, w którym po raz pierwszy zaczął nauczać Budda Soham porusza Shwetę przeżywając wizję jedności świata zanurzonego w miłości, tańczącego w jej rytmie, świata bez śmierci. Tu ubrana we wdowią biel Shweta szuka spokoju po śmierci Sohama. Patrzy na kamień zabytków, pamiątki po wizycie Buddy w Benares. Motywy buddyzmu można też zobaczyć m.in. w Aśoka Wielki, czy Kannathil Muthamittal. Wynurzającą się z wody statuę Buddy można też zobaczyć w filmach telugu, których tłem jest Hajdarabad, np. Sainikudu, czy Happy.
  • Tłem dla filmu jest Waranasi, święte miasto nad rzeką Ganges. Święte dla hindusów miasto Waranasi pojawia się też m.in. w Woda i Podróż kobiety, czy Dharm.

Obsada

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj