Bank Rozrachunków Międzynarodowych

Bank Rozrachunków Międzynarodowych (ang. Bank for International Settlements (BIS)) – najstarszy bank międzynarodowy, utworzony 17 maja 1930 roku na konferencji w Hadze, jako efekt realizacji Planu Younga. Pierwotnie jego głównym celem było zarządzanie środkami wynikającymi z reparacji wojennych Niemiec po I wojnie światowej.

Bank Rozrachunków Międzynarodowych
Data założenia	1930
Państwo	Szwajcaria
Siedziba	Bazylea, Szwajcaria
Prezes	Agustín Carstens

Państwa członkowskie BIS

Obecnie misją banku jest pomoc bankom centralnym i instytucjom uprawnionym do prowadzenia polityki pieniężnej w zapewnieniu monetarnej i finansowej stabilności, pełnienie funkcji banku dla tych instytucji oraz wspieranie ich międzynarodowej współpracy. Bank przyjął formę spółki akcyjnej, w której udziałowcami są banki centralne. Łącznie jest ich 60 (w tym Narodowy Bank Polski) plus dodatkowo Europejski Bank Centralny.

Siedziba organizacji znajduje się w Bazylei.

Funkcja

Bank Rozrachunków Międzynarodowych pełni ponadto funkcję gospodarza międzynarodowych sekretariatów/komitetów (wymienionych poniżej) zaangażowanych w ustalanie standardów oraz wspieranie stabilności finansowej w ramach Procesu Bazylejskiego, tj.

• Bazylejski Komitet ds. Nadzoru Bankowego (patrz standardy: Basel I, Basel II, Basel III)
• Komitet Globalnego Systemu Finansowego
• Komitet ds. Płatności i Infrastruktury Rynkowej
• Komitet Irvinga Fishera ds. Statystyki Banków Centralnych
• Instytut Stabilności Finansowej
• Komitet ds. Rynków
• Ponadto: Rada Stabilności Finansowej, Międzynarodowe Stowarzyszenie Nadzorów Ubezpieczeniowych, Międzynarodowe Stowarzyszenie Gwarantów Depozytów

Bibliografia

• Elżbieta Glapiak. Bank powiernik. „Rzeczpospolita”, s. I2, 2011-02-04. 
• http://www.bis.org/index.htm