Barów Wielki
Barów Wielki (biał. Вялі́кае Ба́рава; ros. Большое Барово) – wieś na Białorusi, w rejonie iwiejskim obwodu grodzieńskiego, około 7 km na południowy wschód od Iwia.
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Wysokość |
140 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1595 |
| Kod pocztowy |
231365 |
| Tablice rejestracyjne |
4 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 53°53′49″N 25°51′21″E/53,896944 25,855833
| |
Historia edytuj
W 1865 roku dobra te należały do niejakiej Ślipkowej[1]. W XX wieku były własnością członków rodziny Sielanków herbu Syrokomla, którzy byli prawdopodobnie ostatnimi właścicielami majątku przed 1939 rokiem[2].
Po III rozbiorze Polski w 1795 roku Wielki Barów, wcześniej należący do powiatu oszmiańskiego województwa wileńskiego Rzeczypospolitej, znalazł się na terenie gminy Ługomowicze ujezdu oszmiańskiego guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku Wielki Barów wrócił do Polski, znalazł się w gminie Ługomowicze w powiecie wołożyńskim województwa nowogródzkiego. Od 1945 roku – w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[1].
W 1865 roku wieś liczyła 42 dusze rewizyjne[1], w 1921 roku – 156 mieszkańców, wszyscy katolicy, w folwarku mieszkały 22 osoby, również wszyscy katolicy[3]. W 1999 roku wieś liczyła 77 osób, a w 2009 – 30 osób[4].
Swą młodość w tej wsi opisuje Stanisław Spurgiasz, który tu się urodził w 1926 roku[5].
Półtora kilometra na południe istnieje wieś Barów Mały (biał. Мало́е Ба́рава), niegdyś własność Besarowiczów[1], a 9 km na południowy wschód – Barów (biał. Барава), należący w XIX wieku do dóbr Mikołajów hr. Zamoyskich[6].
Nieistniejący dwór edytuj
Do 1939 roku stał tu modrzewiowy dwór zbudowany na początku XIX wieku. Był to parterowy, dziewięcioosiowy budynek na planie prostokąta, stojący na wysokiej, otynkowanej podmurówce. Po obu stronach (od strony podjazdu i ogrodu) miał duże portyki, każdy z czterema kolumnami podtrzymującymi trójkątny szczyt. Dom był przykryty naczółkowym dachem gontowym[2].
Majątek Wielki Barów został opisany w 4. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Wielki Barów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 338.
- ↑ a b c Wielki Barów, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 4: Województwo wileńskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 418–419, ISBN 83-04-04020-4, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Skorowidz miejscowości RP opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dnia 30 września 1921 roku. T. 7, część 1: Województwo nowogrodzkie. Warszawa: 1923, s. 87. [dostęp 2017-12-23].
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. [dostęp 2017-12-23]. (ros.).
- ↑ Długa droga do Polski, „Kurier sołecki – miesięcznik Stowarzyszenia Sołtysów gminy Kobylnica”, 12 (208), grudzień 2012, s. 9 [dostęp 2017-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-23].
- ↑ Barów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 86.