Barbora Strýcová

czeska tenisistka

Barbora Strýcová, w latach 2006–2015 występowała pod nazwiskiem Záhlavová-Strýcová (ur. 28 marca 1986 w Pilźnie) – czeska tenisistka, triumfatorka wielkoszlemowego Wimbledonu w grze podwójnej w 2019 i 2023 roku, finalista Australian Open 2020 również w deblu, dwukrotna mistrzyni juniorskiego Australian Open w latach 2002 i 2003, w deblu wygrywała trzykrotnie, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich z Rio de Janeiro (2016) w grze podwójnej oraz zdobywczyni Pucharu Federacji w 2015 i 2016 roku. Reprezentantka Czech w letnich igrzyskach olimpijskich oraz w rozgrywkach Pucharu Federacji i Pucharu Hopmana. Liderka deblowego rankingu tenisistek od 15 lipca 2019 do 6 października 2019 i od 21 października 2019 do 2 lutego 2020.

Barbora Strýcová
Ilustracja
Państwo

 Czechy

Data i miejsce urodzenia

28 marca 1986
Pilzno

Wzrost

164 cm

Gra

praworęczna

Zakończenie kariery

4 maja 2021
wznowienie: marzec 2023
zakończenie: wrzesień 2023

Trener

Lukáš Dlouhý

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

2 WTA, 9 ITF

Najwyżej w rankingu

16 (16 stycznia 2017)

Australian Open

4R (2016–2018)

Roland Garros

4R (2018)

Wimbledon

SF (2019)

US Open

3R (2014, 2015, 2018)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

32 WTA, 10 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (15 lipca 2019)

Australian Open

F (2020)

Roland Garros

SF (2018)

Wimbledon

W (2019, 2023)

US Open

SF (2014, 2017)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechy
Igrzyska olimpijskie
brąz Rio de Janeiro 2016 tenis ziemny
(gra podwójna)

Kariera tenisowa edytuj

Rozpoczęła treningi tenisowe w wieku czterech lat. W 1999 roku zakwalifikowała się do juniorskich rozgrywek o Puchar Słowacji i doszła tam aż do ćwierćfinału. W styczniu 2000 roku sprawiła sensację, osiągając półfinał mistrzostw Czech. Do września 2001 kilkakrotnie pokonywana w finałach turniejów z uczestnikami do lat osiemnastu. Pechową passę przełamała w Hongkongu, wygrywając w półfinale z Mariją Szarapową. Na kolejne zwycięstwo czekała kilka miesięcy, ale odniosła je na jednym z najważniejszych pól bitwy – na kortach Melbourne Park. Strýcová zdobyła pierwsze mistrzostwo wielkoszlemowe, eliminując Martę Domachowską, Wierę Duszewinę i ponownie Szarapową. W 2002 roku była w finale US Open, pokonana przez Mariję Kirilenko. Została liderką obydwu klasyfikacji juniorskich. Obroną tytułu Australian Open w 2003 roku zakończyła występy w turniejach ITF do lat osiemnastu. Czeszka stała się także właścicielką trzech tytułów deblowych w Wielkim Szlemie. W Melbourne w 2001 wygrała, partnerując Petrze Cetkovskiej. W 2002 triumfowała na Roland Garros razem z Anną-Leną Grönefeld, a na Wimbledonie z Elke Clijsters.

W 2000 roku okazjonalnie próbowała swoich sił w turnieju kobiecym Międzynarodowej Federacji Tenisowej w Prestojevie. Po szybkiej porażce ponownie powróciła do tego typu zawodów dwa lata później. W maju 2002 odniosła pierwszą wygraną w Edynburgu, pokonując w finale Sofię Arvidsson. W 2003 w Londynie zadebiutowała w imprezie profesjonalnej, a stało się to na kortach Wimbledonu. Przegrała z Tetianą Perebyjnis. Swoje najlepsze wyniki osiągnęła w olimpijskim sezonie 2004, kiedy to była w ćwierćfinale w Strasburgu, czwartej rundzie Indian Wells i trzeciej w Amelia Island. 22 marca zadebiutowała w gronie stu najlepszych zawodniczek na świecie. W maju 2005 roku w Warszawie wygrała swój pierwszy turniej profesjonalny w grze podwójnej, partnerując Perebyjnis. Osiągnięcie powtórzyła w Rabacie razem z Émilie Loit. Po tym roku forma Strýcovej uległa znacznemu pogorszeniu. Czeszka wypadła z czołowej setki rankingu, a w 2006 tylko raz wystąpiła w profesjonalnej imprezie – w Pradze. W dziewięciu innych startach poległa w kwalifikacjach. W 2007 osiągnęła ćwierćfinał w Bogocie, przegrany z Tathianą Garbin. Powróciła do rywalizacji w cyklu Międzynarodowej Federacji Tenisowej i radziła sobie tam dobrze, zdobywając trzy tytuły.

W styczniu 2008 powróciła w dobrym stylu, dochodząc do finału deblowych zawodów w Auckland. W grze pojedynczej przegrywała w eliminacjach, wciąż osiągając wymierne rezultaty w imprezach kategorii ITF.

W latach 2010–2012 osiągała największe sukcesy w grze podwójnej wygrywając dwanaście turniejów rangi WTA. Na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro sięgnęły wspólnie z Lucie Šafářovą po brązowe medale w grze podwójnej. Po igrzyskach rozpoczęła starty z ówczesną liderką rankingu Sanią Mirzą. W trzech wspólnych pierwszych startach wygrały w Cincinnati i Tokio oraz doszły do ćwierćfinału US Open.

W październiku 2012 wykryto w jej organizmie sibutraminę, przez co nałożono na nią karę półrocznej dyskwalifikacji (do 15 kwietnia 2013)[1].

W roku 2018 w grze podwójnej wygrała w Indian Wells, osiągnęła finał w Rzymie, triumfowała w New Haven, doszła do ostatniej rundy w Tokio i Wuhanie oraz zdobyła tytuł w Pekinie. Przez większą część sezonu jej partnerką deblową była Andrea Sestini Hlaváčková. W singlu osiągnęła półfinał w Birmingham i ćwierćfinał w Tokio.

Wygrała dwa turnieje w grze pojedynczej i sześciokrotnie przegrywała w finałach. W grze podwójnej łącznie wygrała w 31 turniejach (dziesięć razy w parze z Ivetą Benešovą, dziewięć razy w parze z Hsieh Su-wei, po dwa razy w parach z Renatą Voráčovą, Sanią Mirzą i Andreą Sestini Hlaváčkovą oraz po razie w parach z Tetianą Perebyjnis, Émilie Loit, Vanią King, Poloną Hercog, Klárą Zakopalovą i Karolíną Plíškovą), a także 19 razy przegrywała w finałach.

4 maja 2021 roku poinformowała o zakończeniu kariery tenisowej[2]. 22 marca 2023 ogłosiła powrót do zawodowego tenisa[3].

Życie prywatne edytuj

Jej rodzice noszą imiona Ilona i Jindřich. Siostra Ivona jest studentką i mieszka w Stanach Zjednoczonych. W 2006 roku poślubiła niemieckiego tenisistę, Jakuba Herm-Záhlava (ur. 12 maja 1980). Para rozwiodła się w 2015 roku[4]. Strýcová aktywnie uprawia też łyżwiarstwo figurowe.

Historia występów wielkoszlemowych edytuj

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej edytuj

Turniej 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A 2R 1R A A A 1R 2R 3R 2R A 2R 3R 4R 4R 4R 1R 1R 1R A A 0 / 14 17 – 14
French Open A A 2R 1R A A A 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 3R 2R 4R 1R 2R A A A 0 / 14 8 – 14
Wimbledon A 1R 1R 2R A 1R 3R 1R 3R 2R 1R 2R QF 1R 3R 2R 3R SF NH A A 2R 0 / 17 22 – 17
US Open A A 1R 1R A A 1R 2R 1R 1R 1R Q1 3R 3R 1R 2R 3R 1R A A A 1R 0 / 14 8 – 14
Ranking na koniec roku 222 161 56 142 164 156 76 69 67 44 92 92 26 41 20 23 33 33 37 336 0 / 59 55 – 59

Występy w grze podwójnej edytuj

Turniej 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A 1R 1R 3R 2R 2R 3R 2R A 2R SF 3R 3R QF SF F 2R A A 0 / 15 29 – 15
French Open A A A 2R 3R 1R 1R 2R 3R 1R 1R 1R 2R QF 2R A SF 3R 3R A A A 0 / 15 19 – 15
Wimbledon A A A 3R 2R 2R A 3R 3R 3R 2R QF 2R 3R 3R 3R 3R W NH A A W 2 / 15 35 – 13
US Open A A A 1R 1R 1R 1R 2R 3R QF 2R 2R SF 3R QF SF 3R 3R A A A 3R 0 / 16 27 – 15
Ranking na koniec roku 339 179 43 54 80 66 35 20 22 20 44 32 28 17 15 5 1 2 26 2 / 61 110 – 58

Występy w grze mieszanej edytuj

Turniej 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A QF 2R A A A 1R A A A A 1R 1R A A 0 / 5 3 – 5
French Open A A A A A A A A 2R 2R A A A A A A A A NH A A A 0 / 2 2 – 2
Wimbledon A A QF A A A A 2R 1R 2R A A A 1R A A A A NH A A 1R 0 / 6 4 – 6
US Open A A A A A A A A A QF 1R A A A A A A A NH A A QF 0 / 3 4 – 3
0 / 16 13 – 16

Finały turniejów WTA edytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 8 (2–6) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 18 lipca 2010 Praga Ceglana   Ágnes Szávay 2:6, 6:1, 2:6
Zwyciężczyni 1. 18 września 2011 Québec Twarda (hala)   Marina Erakovic 4:6, 6:1, 6:0
Finalistka 2. 9 lipca 2012 Palermo Ceglana   Sara Errani 1:6, 3:6
Finalistka 3. 15 czerwca 2014 Birmingham Trawiasta   Ana Ivanović 3:6, 2:6
Finalistka 4. 18 października 2014 Luksemburg Twarda (hala)   Annika Beck 2:6, 1:6
Finalistka 5. 20 lutego 2016 Dubaj Twarda   Sara Errani 0:6, 2:6
Finalistka 6. 19 czerwca 2016 Birmingham Trawiasta   Madison Keys 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 2. 15 października 2017 Linz Twarda (hala)   Magdaléna Rybáriková 6:4, 6:1

Gra podwójna 51 (32–19) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 20 lutego 2005 Bogota Ceglana   Ľubomíra Kurhajcová   Emmanuelle Gagliardi
  Tina Pisnik
4:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 1 maja 2005 Warszawa Ceglana   Tetiana Perebyjnis   Klaudia Jans
  Alicja Rosolska
6:1, 6:4
Zwyciężczyni 2. 8 maja 2005 Rabat Ceglana   Émilie Loit   Lourdes Domínguez Lino
  Nuria Llagostera Vives
3:6, 7:6(5), 7:5
Finalistka 2. 15 maja 2005 Praga Ceglana   Jelena Kostanić   Nicole Pratt
  Émilie Loit
7:6(6), 4:6, 4:6
Finalistka 3. 2 stycznia 2006 Auckland Twarda   Émilie Loit   Jelena Lichowcewa
  Wiera Zwonariowa
3:6, 4:6
Finalistka 4. 5 stycznia 2008 Auckland Twarda   Martina Müller   Lilia Osterloh
  Marija Korytcewa
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 3. 3 sierpnia 2008 Sztokholm Twarda   Iveta Benešová   Petra Cetkovská
  Lucie Šafářová
7:5, 6:4
Finalistka 5. 2 marca 2009 Monterrey Twarda   Iveta Benešová   Nathalie Dechy
  Mara Santangelo
3:6, 4:6
Finalistka 6. 13 lipca 2009 Praga Ceglana   Iveta Benešová   Alona Bondarenko
  Kateryna Bondarenko
1:6, 2:6
Zwyciężczyni 4. 21 września 2009 Québec Twarda (hala)   Vania King   Sofia Arvidsson
  Séverine Brémond
6:1, 6:3
Zwyciężczyni 5. 25 października 2009 Luksemburg Twarda (hala)   Iveta Benešová   Vladimíra Uhlířová
  Renata Voráčová
1:6, 6:0, 10–7
Zwyciężczyni 6. 14 lutego 2010 Paryż Twarda (hala)   Iveta Benešová   Cara Black
  Liezel Huber
walkower
Zwyciężczyni 7. 27 lutego 2010 Acapulco Ceglana   Polona Hercog   Sara Errani
  Roberta Vinci
2:6, 6:1, 10–2
Zwyciężczyni 8. 7 marca 2010 Monterrey Twarda   Iveta Benešová   Anna-Lena Grönefeld
  Vania King
3:6, 6:4, 10–8
Finalistka 7. 10 lipca 2010 Båstad Ceglana   Renata Voráčová   Gisela Dulko
  Flavia Pennetta
6:7(0), 0:6
Finalistka 8. 19 września 2010 Québec Twarda (hala)   Bethanie Mattek-Sands   Sofia Arvidsson
  Johanna Larsson
1:6, 6:2, 6–10
Zwyciężczyni 9. 2 października 2010 Tokio Twarda   Iveta Benešová   Szachar Pe’er
  Peng Shuai
6:4, 4:6, 10–8
Zwyciężczyni 10. 17 października 2010 Linz Twarda (hala)   Renata Voráčová   Květa Peschke
  Katarina Srebotnik
7:5, 7:6(6)
Finalistka 9. 24 października 2010 Luksemburg Twarda (hala)   Iveta Benešová   Timea Bacsinszky
  Tathiana Garbin
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 11. 14 stycznia 2011 Sydney Twarda   Iveta Benešová   Květa Peschke
  Katarina Srebotnik
4:6, 6:4, 10–7
Zwyciężczyni 12. 6 marca 2011 Monterrey Twarda   Iveta Benešová   Anna-Lena Grönefeld
  Vania King
6:7(8), 6:2, 10–6
Zwyciężczyni 13. 1 maja 2011 Barcelona Ceglana   Iveta Benešová   Natalie Grandin
  Vladimíra Uhlířová
5:7, 6:4, 11–9
Zwyciężczyni 14. 18 czerwca 2011 's-Hertogenbosch Trawiasta   Klára Zakopalová   Dominika Cibulková
  Flavia Pennetta
1:6, 6:4, 10–7
Zwyciężczyni 15. 25 października 2011 Luksemburg Twarda (hala)   Iveta Benešová   Lucie Hradecká
  Jekatierina Makarowa
7:5, 6:3
Zwyciężczyni 16. 29 kwietnia 2012 Stuttgart Ceglana (hala)   Iveta Benešová   Julia Görges
  Anna-Lena Grönefeld
6:4, 7:5
Zwyciężczyni 17. 14 lipca 2012 Palermo Ceglana   Renata Voráčová   Darija Jurak
  Katalin Marosi
7:6(5), 6:4
Finalistka 10. 14 października 2012 Linz Twarda (hala)   Julia Görges   Anna-Lena Grönefeld
  Květa Peschke
3:6, 4:6
Finalistka 11. 9 stycznia 2016 Auckland Twarda   Danka Kovinić   Elise Mertens
  An-Sophie Mestach
6:2, 3:6, 5–10
Zwyciężczyni 18. 19 czerwca 2016 Birmingham Trawiasta   Karolína Plíšková   Vania King
  Ałła Kudriawcewa
6:3, 7:6(1)
Zwyciężczyni 19. 21 sierpnia 2016 Cincinnati Twarda   Sania Mirza   Martina Hingis
  Coco Vandeweghe
7:5, 6:4
Zwyciężczyni 20. 24 września 2016 Tokio Twarda   Sania Mirza   Liang Chen
  Yang Zhaoxuan
6:1, 6:1
Finalistka 12. 1 października 2016 Wuhan Twarda   Sania Mirza   Bethanie Mattek-Sands
  Lucie Šafářová
1:6, 4:6
Finalistka 13. 13 stycznia 2017 Sydney Twarda   Sania Mirza   Tímea Babos
  Anastasija Pawluczenkowa
4:6, 4:6
Finalistka 14. 2 kwietnia 2017 Miami Twarda   Sania Mirza   Gabriela Dabrowski
  Xu Yifan
4:6, 3:6
Zwyciężczyni 21. 17 marca 2018 Indian Wells Twarda   Hsieh Su-wei   Jekatierina Makarowa
  Jelena Wiesnina
6:4, 6:4
Finalistka 15. 20 maja 2018 Rzym Ceglana   Andrea Sestini Hlaváčková   Ashleigh Barty
  Demi Schuurs
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 22. 25 sierpnia 2018 New Haven Twarda   Andrea Sestini Hlaváčková   Hsieh Su-wei
  Laura Siegemund
6:4, 6:7(7), 10–4
Finalistka 16. 22 września 2018 Tokio Twarda (hala)   Andrea Sestini Hlaváčková   Miyu Katō
  Makoto Ninomiya
4:6, 4:6
Finalistka 17. 29 września 2018 Wuhan Twarda   Andrea Sestini Hlaváčková   Elise Mertens
  Demi Schuurs
3:6, 3:6
Zwyciężczyni 23. 7 października 2018 Pekin Twarda   Andrea Sestini Hlaváčková   Gabriela Dabrowski
  Xu Yifan
4:6, 6:4, 10–8
Zwyciężczyni 24. 23 lutego 2019 Dubaj Twarda   Hsieh Su-wei   Lucie Hradecká
  Jekatierina Makarowa
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 25. 11 maja 2019 Madryt Ceglana   Hsieh Su-wei   Gabriela Dabrowski
  Xu Yifan
6:3, 6:1
Zwyciężczyni 26. 23 czerwca 2019 Birmingham Trawiasta   Hsieh Su-wei   Anna-Lena Grönefeld
  Demi Schuurs
6:4, 6:7(4), 10–8
Zwyciężczyni 27. 14 lipca 2019 Wimbledon Trawiasta   Hsieh Su-wei   Gabriela Dabrowski
  Xu Yifan
6:2, 6:4
Finalistka 18. 3 listopada 2019 Shenzhen Twarda (hala)   Hsieh Su-wei   Tímea Babos
  Kristina Mladenovic
1:6, 3:6
Zwyciężczyni 28. 12 stycznia 2020 Brisbane Twarda   Hsieh Su-wei   Ashleigh Barty
  Kiki Bertens
3:6, 7:6(7), 10–8
Finalistka 19. 31 stycznia 2020 Australian Open Twarda   Hsieh Su-wei   Tímea Babos
  Kristina Mladenovic
2:6, 1:6
Zwyciężczyni 29. 22 lutego 2020 Dubaj Twarda   Hsieh Su-wei   Barbora Krejčíková
  Zheng Saisai
7:5, 3:6, 10–5
Zwyciężczyni 30. 28 lutego 2020 Doha Twarda   Hsieh Su-wei   Gabriela Dabrowski
  Jeļena Ostapenko
6:2, 5:7, 10–2
Zwyciężczyni 31. 20 września 2020 Rzym Ceglana   Hsieh Su-wei   Anna-Lena Friedsam
  Raluca Olaru
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 32. 16 lipca 2023 Wimbledon Trawiasta   Hsieh Su-wei   Storm Hunter
  Elise Mertens
7:5, 6:4

Występy w Turnieju Mistrzyń edytuj

W grze podwójnej edytuj

Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2018 Półfinał   Andrea Sestini Hlaváčková   Barbora Krejčíková
  Kateřina Siniaková
3:6, 2:6
2019 Finał   Hsieh Su-wei   Tímea Babos
  Kristina Mladenovic
1:6, 0:6

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy edytuj

W grze pojedynczej edytuj

Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2016 Faza grupowa   Petra Kvitová
  Roberta Vinci
1:6, 4:6
6:4, 6:3
2017 Faza grupowa   Sloane Stephens
  Anastasija Sevastova
5:0 krecz
3:6, 4:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych edytuj

Gra pojedyncza (3) edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2002   Australian Open Twarda   Marija Szarapowa 6:0, 7:5
Finalistka 2002   US Open Twarda   Marija Kirilenko 4:6, 4:6
Zwyciężczyni 2003   Australian Open Twarda   Wiktorija Kutuzowa 0:6, 6:2, 6:2

Gra podwójna (4) edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 2001   Australian Open Twarda   Petra Cetkovská   Anna Bastrikowa
  Swietłana Kuzniecowa
7:6(3), 1:6, 6:4
Zwyciężczyni 2002   French Open Ceglana   Anna-Lena Grönefeld   Hsieh Su-wei
  Swietłana Kuzniecowa
7:5, 7:5
Zwyciężczyni 2002   Wimbledon Trawiasta   Elke Clijsters   Allison Baker
  Anna-Lena Grönefeld
6:4, 5:7, 8:6
Finalistka 2003   Australian Open Twarda   Petra Cetkovská   Casey Dellacqua
  Adriana Szili
3:6, 4:4 krecz

Przypisy edytuj

  1. Decision in the case of Barbora Zahlavova Strýcová, itftennis.com [dostęp 2013-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-11] (ang.).
  2. WTA Staff: Barbora Strycova announces retirement, hopes for Wimbledon farewell. wtatennis.com, 2021-05-04. [dostęp 2021-07-20]. (ang.).
  3. Filip Šedivý: Tenistka Strýcová se po mateřské pauze vrací na kurty. První turnaj odehraje v Madridu. iROZHLAS, 2023-03-22. [dostęp 2023-07-06]. (cz.).
  4. ps: Fedcupové reprezentantce krachlo manželství: Tenistka Strýcová se rozvedla!. isport.blesk.cz, 2015-04-08. [dostęp 2015-04-09]. (cz.).

Bibliografia edytuj