Barwy broni i służb Wojska Polskiego II RP

Barwy broni i służb Wojska Polskiego II RP – opis patek, wypustek, proporczyków i otoków broni i służb Wojska Polskiego II RP.

Powołana w grudniu 1918 roku Komisja Ubiorcza opracowała projekt jednolitego polskiego munduru wojskowego. Celem odróżnienia rodzajów wojsk i służb zastosowano kolorowe patki i wypustki na kołnierzach[1]. Barwy te powtórzono w formie poziomych pasków w odwrotnym układzie barw na rogach kołnierza płaszcza. Podwójne barwy przyznano rodzajom broni, do których w 1919 roku zaliczano piechotę, jazdę, artylerię i wojska techniczne[a], lotnictwo, straż graniczną, żandarmerię, wojska taborowe i lekarzy wojskowych. Służby otrzymały patki barwy munduru z kolorowymi wypustkami i emblematami służby[b].

Przy ustalaniu koloru patek i wypustek uwzględniano tradycje wojskowego ubioru narodowego. Karmazynowe wypustki przy granatowych patkach generałów i oficerów Sztabu Generalnego nawiązywały do barw wyłogów i kołnierzy mundurów generalskich od czasów Sejmu Czteroletniego[1]. Granatowe patki piechoty z żółtą wypustką symbolicznie nawiązywały do munduru i wyłogów regimentów piechoty powstania kościuszkowskiego i listopadowego. Karmazynowe patki ułanów, karmazynowe z ciemnozieloną wypustką strzelców konnych i ciemnozielone patki z czarną wypustką artylerii oraz czarne z pasową wypustką saperów nawiązywały do barw mundurów i wyłogów tych formacji od XVIII wieku po 1831 rok[1].

W 1921 roku przywrócono oficjalnie barwne proporczyki w broniach jezdnych[2]

Barwy patek, wypustek, proporczyków, otoków, spodni i lampasów na spodniach edytuj

Grafika Opis
  Generałowie

Łapka granatowa, wypustka karmazynowa[3]. Karmazynowe wypustki przy granatowych łapkach generałów i oficerów Sztabu Generalnego nawiązywały do barw wyłogów i kołnierzy wszystkich mundurów generalskich od czasów Sejmu Wielkiego[1].

 

 

 

Piechota, Strzelcy podhalańscy

Łapka granatowa, wypustka żółta (słonecznikowa)[3]. W granatowej barwie łapek piechoty z żółtą wypustką utrwalone zostały symbolicznie dawne barwy munduru i wyłogów najdzielniejszych regimentów i pułków piechoty od powstania kościuszkowskiego po obronę Warszawy w 1831 roku[1]

Otok jasnogranatowy[4]

Spodnie ciemnogranatowe, lampasy żółte (słonecznikowe), wypustki żółte (słonecznikowe)

 

 

Piechota Korpusu Ochrony Pogranicza

Łapka granatowa, wypustka ciemnozielona[5].

Otok granatowy[6]

  Bataliony strzelców i manewrowe

Łapka granatowa, wypustka seledynowa[3]

  Bataliony ciężkich karabinów maszynowych

Łapka granatowa, wypustka amarantowa[3]

  Ułani Łapka karmazynowa[c]. Karmazynowe patki ułanów (zamiast proporczyków) nawiązywały do dawnych barw mundurów i wyłogów tych formacji od XVIII wieku po 1831 rok[1].
  Szwoleżerowie Łapka karmazynowa, wypustka biała[c]
  Strzelcy konni

Łapka karmazynowa, wypustka ciemnozielona. Karmazynowe patki (zamiast proporczyków) z ciemnozieloną wypustką strzelców konnych nawiązywały do dawnych barw mundurów i wyłogów tych formacji od XVIII wieku po 1831 rok[1][c].

  Jazda tatarska

Łapka karmazynowa, wypustka jasnoniebieska[c]. Na patce godło w formie półksiężyca z wpisaną gwiazdką[7].

 

 

 

Artyleria

Łapka ciemnozielona, wypustka czarna. Ciemnozielone łapki z czarną wypustką artylerii nawiązywały do dawnych barw mundurów i wyłogów tych formacji od XVIII wieku po 1831 rok[1].

Otok ciemnozielony[4]

Spodnie ciemnozielone, lampasy szkarłatne, wypustka szkarłatna

  Artyleria lekka

Łapka ciemnozielona, wypustka czarna[8]

 

 

Artyleria ciężka

W 1919 roku łapka ciemnozielona, wypustka czarna[7]

Łapka ciemnozielona, wypustka czerwona[8](wypustka szkarłatna[3])

  Artyleria przeciwlotnicza

Łapka ciemnozielona, wypustka żółta[8] (wypustka ciemnożółta[3])

  Artyleria najcięższa

Łapka ciemnozielona, wypustka malinowa[3]

  Artyleria górska

Łapka ciemnozielona, wypustka czarna

  Artyleria pomiarowa (1 i 2 Dywizjon Pomiarów Artylerii)

Łapka ciemnozielona, wypustka biała[8]

 

 

 

 

Artyleria konna

W 1919 łapka ciemnozielona, wypustka karmazynowa[7].

W 1920 proporczyk czarno-amarantowy[9].

W 1927 roku proporczyk czarno-szkarłatny[8].

Otok czarny[10].

  Artyleria zmotoryzowana

Proporczyk czarno-pomarańczowy[8]

 

 

 

Saperzy (bataliony maszynowe i mostowe)

W 1919 roku łapka czarna, wypustka pąsowa. Czarne łapki z pąsową wypustką saperów nawiązywały do dawnych barw mundurów i wyłogów tych formacji od XVIII wieku po 1831 rok[1].

Otok czarny[4]

Spodnie ciemnozielone, lampasy malinowe, wypustka malinowa

  Pułki saperów (bataliony mostowe, elektr.)

Łapka czarna, wypustka szkarłatna[3]

  Pułki saperów kolejowych

Łapka czarna, wypustka wiśniowa[3]

 

 

 

 

Łączność (bataliony łączności i pułki radiotechniczne)

W 1919 łapka czarna, wypustka jasnoniebieska[7][d].

Łapka czarna, wypustka chabrowa[3].

Otok czarny[4].

Spodnie ciemnozielone, lampasy chabrowe, wypustka chabrowa.

 

 

 

 

Lotnictwo

W 1919 łapka żółta[7].

Łapka ciemnożółta[3].

Otok ciemnożółty[4].

Spodnie niebieskie, lampasy ciemnożółte, wypustka ciemnożółta.

  Służba uzbrojenia

Łapka szmaragdowa, wypustka czarna[3]

 

 

 

Służba intendentury

W 1919 patka barwy kurtki, wypustka jasnoniebieska.

W 1920 patka barwy kurtki, wypustka karmazynowa.

Łapka szafirowa, wypustka wiśniowa[3].

  Lekarze

Łapka wiśniowa, wypustka granatowa[3]

  Aptekarze

Łapka wiśniowa, wypustka chabrowa[3]

  Dentyści

Łapka wiśniowa, wypustka błękitna[3]

  Lekarze weterynarii

Łapka wiśniowa, wypustka ciemnozielona[3]

 

 

 

 

 

Żandarmeria

W 1919 łapka pąsowa (jaskrawo-jasna), wypustka żółta. Sznury naramienne żółte[7].

W 1927 łapka turkusowa, wypustka amarantowa[3]. Zmienione Dz.Rozk. 29/27 na łapki szkarłatne i wypustki żółte.

Otok szkarłatny[4].

Spodnie ciemnogranatowe, lampasy szkarłatne, wypustka żółta.

  Służba sprawiedliwości

Łapka malinowa, wypustka czarna[3]

  Korpus kontroli

Łapka czarna, wypustka szkarłatna[3]

  Korpus oświatowy

Łapka różowa, wypustka błękitna[3]

  Korpus geografów

W 1919 łapka w barwie kurtki, wypustka pąsowa

Łapka czarna, wypustka biała[3]

 

 

Kapelani wojskowi

W 1919 łapka barwy kurtki, wypustka fioletowa[11].

Łapka fioletowa[5]

  Kapelmistrzowie

Łapka granatowa[3]

 

 

 

 

 

Tabory

W 1919 łapka czekoladowo-brązowa, wypustka jasnoniebieska[7].

Łapka błękitna, wypustka brunatna[3].

Od 1930 proporczyk błękitny (kawaleryjski).

Otok błękitny[4].

Spodnie ciemnogranatowe, lampasy błękitne, wypustka amarantowa.

 

 

 

 

Pociągi pancerne

w 1919 roku łapka czarna bez wypustki[7].

Od 1927 roku łapka ciemnozielona, wypustka wiśniowa[3].

Od 1930 roku proporczyki trójkątne, czarne z pomarańczowym paskiem[12].

Otok czarny[4].

 
 

 

 

 

Czołgi

Łapka ciemnozielona, wypustka czarna

Od 1927 roku łapka granatowa, wypustka czarna[3].

Od 1930 proporczyki trójkątne, czarno - pomarańczowe[12].

Otok pomarańczowy[4].

Spodnie ciemnogranatowe, lampasy pomarańczowe, wypustka pomarańczowa.

 

 

 

 

Samochody pancerne

W 1919 roku łapka czarna, wypustka żółta[7].

Od 1927 roku proporczyki typu kawaleryjskiego, czarno - pomarańczowe[12].

Otok czarny[4][10].

Spodnie ciemnogranatowe, lampasy pomarańczowe, wypustka pomarańczowa.

przykłady:

 

 

 

Oficerowie administracyjni

Łapka brunatna, wypustka przypisana do rodzaju wojsk[3]:

  • piechota - granatowa
  • kawaleria - amarantowa
  • artyleria - ciemnozielona
  • inżynieria - czarna
  • lotnictwo - ciemnożółta
  • uzbrojenie - szmaragdowa
  • intendentura - szafirowa
  • służba zdrowia - wiśniowa
  • żandarmeria - turkusowa. Zmienione Dz.Rozk. 29/27 na szkarłatną.
  • służba sprawiedliwości - malinowa
  • grupa kontroli - szkarłatna

Uwagi edytuj

  1. Wojska techniczne w owym czasie to saperzy, bataliony mostowe i maszynowe, łączność, wojska samochodowe, pancerne, kolejowe i pociągi pancerne
  2. do służb zaliczano lekarzy weterynarii, korpus sądowniczy, topografów i geodetów, intendenturę, prowianturę, oficerów rachunkowych i kancelaryjnych oraz duchowieństwo
  3. a b c d W 1921 roku przywrócono barwne proporczyki w broniach jezdnych
  4. Radiotelegraf, telefony polowe, telefony

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i Żygulski (jun.) 1988 ↓, s. 116.
  2. Żygulski (jun.) 1988 ↓, s. 118.
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 22 z 4 sierpnia 1927 roku
  4. a b c d e f g h i j Dziennik rozkazów MSWojsk. nr 32 z 6 października 1930 roku
  5. a b S. Komornicki, A. Jońca Wojsko Polskie 1939–1945: barwa i broń Interpress, Warszawa 1984 s. 131
  6. Muzeum Polskich Formacji Granicznych. [dostęp 2012-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-01)].
  7. a b c d e f g h i Przepis Ubioru Polowego Wojsk Polskich r. 1919
  8. a b c d e f Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914 - 1939. s. 153.
  9. Dz. Rozk. 27/20 poz. 636
  10. a b Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 6 z 24 lutego 1928 roku
  11. Przepis ubioru 1920 ↓, s. 16.
  12. a b c Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918–1947. s. 164 -167.

Bibliografia edytuj

  • Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914 - 1939. Londyn: 1975.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie 1939–1945: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984. ISBN 83-223-2055-8.
  • Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918–1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 83-204-3299-5.
  • Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918–1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddz. Broni Pancernej, 1971.
  • Zdzisław Żygulski (jun.), Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.